Κυβέρνηση Αλέξανδρου Διομήδη 1949
 | |
| Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 30 Ιουνίου 1949 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 6 Ιανουαρίου 1950 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | Παύλος Α΄ της Ελλάδας |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Αλέξανδρος Διομήδης |
| Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης | Κωνσταντίνος Τσαλδάρης Σοφοκλής Βενιζέλος |
| Συνολικός αριθμός Μελών | 27 |
| Συμμετέχοντα κόμματα | Λαϊκόν Κόμμα Κόμμα Φιλελευθέρων Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα |
| Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1946 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 13 Μαΐου 1946 - 8 Ιανουαρίου 1950 Δ' Αναθεωρητική Βουλή |
| Προϋπολογισμοί | 1950: Έσοδα: 5.603 δισ. δραχμές Έξοδα: 5.748 δισ. δραχμές |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη Απρίλιος 1949 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Ιωάννη Θεοτόκη 1950 |
Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Διομήδη 1949 (Ιούνιος 1949 – Ιανουάριος 1950) - διορίστηκε από τον βασιλιά Παύλο, στη θέση της προηγούμενης κυβέρνησης Σοφούλη λόγω θανάτου του Πρωθυπουργού.
Κατά την θητεία της κυβέρνησης αυτής, έληξε - με ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, - ο εμφύλιος πόλεμος.
Στις 28 Αυγούστου 1949 και ύστερα από την περικύκλωση των ανταρτών από τον κυβερνητικό στρατό στις οροσειρές του Γράμμου και του Βίτσι, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, έδωσε την εντολή υποχώρησης προς το αλβανικό έδαφος, και της παύσης των ένοπλων συγκρούσεων.[1]
Από το φθινόπωρο του 1950 και μετά, η πολιτική ζωή της χώρας στρέφεται γύρω από τις αναμενόμενες για τις αρχές του 1950 βουλευτικές εκλογές. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η δημιουργία της Εθνικής Προοδευτικής Ενώσεως Κέντρου, του κόμματος του Νικολάου Πλαστήρα που με τη σύμπραξη των Εμμανουήλ Τσουδερού (αρχηγός του Δημοκρατικού Προοδευτικό Κόμματος, τότε) και Γεωργίου Καρτάλη, ανακοίνωσαν στις 14 Δεκεμβρίου του 1949, την κάθοδο στις εκλογές. Αρχές Ιανουαρίου θα ξεσπάσει το λεγόμενο «Σκάνδαλο των καυσίμων» ή «Σκάνδαλο Χατζηπάνου», που θα οδηγήσει στις 5 Ιανουαρίου το κόμμα των Φιλελευθέρων στην παραίτηση από την κυβέρνηση Διομήδη, η οποία, με την σειρά της, θα παραιτηθεί στις 6 Ιανουαρίου.[2]
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου») : Αλέξανδρος Διομήδης
- «Α΄ Αντιπρόεδρος κυβέρνησης» : Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
- «Β΄ Αντιπρόεδρος κυβέρνησης» : Σοφοκλής Βενιζέλος
- «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου» : Σοφοκλής Βενιζέλος
- «Επί του Συντονισμού υπουργός» : Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος
- «Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ»: προσωρινά, Γεώργιος Μαύρος
- - στις 12 Αυγούστου 1949 ανέλαβε καθήκοντα μόνιμου υφυπουργού ο Μιχαήλ Μαυρογορδάτος
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός» : Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
- «Επί των Εξωτερικών Μόνιμος υφυπουργός» : Παναγιώτης Πιπινέλης
- «Επί του Τύπου και Πληροφοριών υφυπουργός» : Μιχαήλ Αιλιανός
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός» : Φωκίων Ζαΐμης
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός» : Γεώργιος Β. Μελάς
- «Επί της Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων υπουργός» : Κωνσταντίνος Τσάτσος
- «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : Γεώργιος Μαύρος
- «Επί των Οικονομικών υπουργός» : Δημήτριος Χέλμης
- «Επί των Οικονομικών υφυπουργός» : Βασίλειος Στεφανόπουλος
- «Επί της Δημοσίας Τάξεως υπουργός» : Κωνσταντίνος Ρέντης
- «Επί των Δημοσίων έργων υπουργός» : Σταύρος Νικολαΐδης
- «Επί του Οικισμού και Ανοικοδομήσεως [4]υπουργός» : Εμμανουήλ Παπαδογιάννης
- «Επί των Μεταφορών υπουργός» : Πάνος Χατζηπάνος
- «Επί της Γεωργίας υπουργός» : Χρήστος Γουλόπουλος
- «Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υπουργός» : Δημήτριος Βουρδουμπάς
- «Επί της Υγιεινής υπουργός» : Κωνσταντίνος Ροδόπουλος
- «Επί της Κοινωνικής Προνοίας υπουργός» : Κωνσταντίνος Καραμανλής
- «Επί της Εργασίας υπουργός» : Εμμανουήλ Λουλακάκης
- «Επί της Εμπορικής Ναυτιλίας υπουργός : Εμμανουήλ Μαρινάκης
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός» : Παναγιώτης Κανελλόπουλος
- «Επί των Ναυτικών υπουργός» : Γεράσιμος Βασιλειάδης
- «Επί της Αεροπορίας υπουργός» : Αριστείδης Πρωτοπαπαδάκης
- «Υπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Κωνσταντίνος Κορόζος
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «...στις τελικές επιχειρήσεις εναντίον του Γράμμου-Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 μονάδες του Εθνικού Στρατού εισήλθαν στην Αλβανία για να αποκόψουν τους δρόμους διαφυγής των ανταρτών, ιδιαίτερα η 9η μεραρχία προελαύνοντας στα νώτα των θέσεων του ΔΣΕ απέκοψε τη διάβαση του Πόρτα Οσμάν, που ήταν η κύρια πύλη επικοινωνίας του Γράμμου με την Αλβανία. Μπροστά στον κίνδυνο του εγκλωβισμού και της πλήρους εξόντωσης των ανταρτών ο Ζαχαριάδης έδωσε στις 28 Αυγούστου τη διαταγή για γενική υποχώρηση στην Αλβανία από μια δευτερεύουσα διάβαση που δεν είχε ακόμη αποκοπεί...»https://www.kathimerini.gr/462337/article/epikairothta/ellada/h-lh3h-toy-ellhnikoy-emfylioy
- ↑ https://www.tovima.gr/2008/08/07/archive/i-itta-tis-deksias-stis-ekloges-toy-1950/
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1099
- ↑ Μετονομασία του Υπουργείου
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |