Οι πρώτες γραπτές αναφορές για τον οικισμό γίνονται στα βυζαντινά χρόνια, όταν και συναντάται σε έγγραφο του Αγίου Όρους αναφορά στο όνομα «Κορεμίστα». Η Κορμίστα ανήκε στην δικαιοδοσία της μονής της Εικοσιφοίνισας, μαζί με τα χωριά Νικήσιανη και Παλαιοχώρι. Ο αρχικός οικισμός της Κορμίστας βρισκόταν βορειότερα από τον σημερινό. Καθώς ο πληθυσμός του χωριού αντιμετώπιζε προβλήματα με τα έντομα από τη λίμνη που σχηματιζόταν στα τενάγη των Φιλίππων, η οποία αποξηράνθηκε τελικά το 1930, αποφάσισαν την μετεγκατάσταση του οικισμού νοτιότερα, προς το Παγγαίο όρος. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας εγκαταστάθηκε στο χωριό μεγάλος αριθμός μουσουλμανικών οικογενειών ενώ μετά την καταστολή της επανάστασης στη Χαλκιδική πολλοί κάτοικοί της βρήκαν καταφύγιο στα χωριά του Παγγαίου, ανάμεσά τους και στη Κορμίστα. Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αναπτύχθηκε στην περιοχή η καπνοκαλλιέργεια και το εμπόριο καπνού.[2]
Το 2014 η Κορμίστα αναγνωρίστηκε από το ελληνικό κράτος ως «μαρτυρικό χωριό», καθώς την 1η Οκτωβρίου του 1941, 92 άρρενες κάτοικοί της εκτελέστηκαν μαζικά από τα βουλγαρικά στρατεύματα Κατοχής, ως αντίποινα για την εξέγερση της Δράμας.[3][4]
