Κονιχαλκίτης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Αρσενικικά/Φωσφορικά. Ομάδα αδελίτη - δεσκλοϊζίτη |
| Χημικός τύπος | CaCuAsO4(OH) |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 4,1 gr/cm3 |
| Χρώμα | Κιτρινοπράσινο, γαλαζοπράσινο, σμαραγδοπράσινο |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Ρομβικό |
| Κρύσταλλοι | Σπάνια καλοσχηματισμένοι, βραχυπρισματικοί |
| Υφή | Ινώδης, βοτρυοειδής, νεφρόσχημη ή σε επιφλοιώσεις |
| Διδυμία | Σπάνια, κατά {001) |
| Σκληρότητα | 4,5 |
| Σχισμός | Δεν παρατηρείται |
| Θραύση | Ανώμαλη |
| Λάμψη | Υαλώδης, λιπαρή |
| Γραμμή κόνεως | Ανοικτοπράσινη |
| Πλεοχρωισμός | Χ= άχρους έως πράσινος Υ=Ανοικτοπράσινο, Ζ=Γαλαζοπράσινο |
| Διαφάνεια | Ημιδιαφανής |
Ο κονιχαλκίτης (αγγλ. conichalcite) είναι αρσενικικό ορυκτό του ασβεστίου και του χαλκού. Έλαβε το όνομά του από τις ελληνικές λέξεις κόνις και χαλκός λόγω υφής και χημικής σύστασης. Σε ορισμένα σημεία της αμερικανικής βιβλιογραφίας αναφέρεται και ως "Χιγγινσίτης" (Higginsite), ονομασία οφειλόμενη στο ορυχείο Higgins του Bisbee (Αριζόνα).
Εμφάνιση, παραγενέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απαντά ως - όχι σύνηθες - δευτερογενές ορυκτό στις ζώνες οξείδωσης χαλκούχων μεταλλευμάτων, τυπικά ως προϊόν εξαλλοίωσης του εναργίτη. Λόγω της συχνής συνύπαρξής του με τον ερυθροκίτρινο λειμωνίτη δίνει δείγματα με πολύ όμορφα χρώματα, τα οποία είναι περιζήτητα από τους συλλέκτες ορυκτών.
Σχηματίζει παραμικτικές σειρές με τον τανγκελίτη (CaCu(OH|VO4), τον ωστενίτη, τον κοβαλτωστενίτη (CaCo(OH|AsO4) και τον Νταφτίτη (PbCu(OH|AsO4). Σχηματίζει, επίσης, στερεά διαλύματα με τον ασβεστιοβολμπορθίτη' (CaCuVO4(OH)), όπου το ιόν AsO4 αντικαθίσταται από το ιόν VO4.
Σχετίζεται με λειμωνίτη, μαλαχίτη, αδαμίτη, ολιβινίτη, σμιθσονίτη, ωστενίτη, βροσαντίτη, αζουρίτη, ασβεστίτη και ιαροσίτη.
Απαντά σε αρκετά σημεία του πλανήτη. Όμορφα δείγματά του ανευρίσκονται στην Ανδαλουσία της Ισπανίας, την Κορνουάλλη και την Κάμπρια (Αγγλία), τις ΗΠΑ (Πολιτείες Αριζόνα, Γιούτα, Νεβάδα, την περιοχή Mapimi στο Μεξικό, το Tarapaca στη Χιλή, την περιοχή Otavi κοντά στο Τσουμέμπ της Ναμίμπια, τη Γερμανία (πολλές περιοχές), τη Γαλλία, την Πολωνία και το Ζαΐρ.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου, την περιοχή "Κουταλάς" στη νήσο Σέριφο και την περιοχή "Λιβάδιστα" της Αλιστράτης Σερρών.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 0-395-91096-X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2