Κολοκυνθού Καστοριάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 40°30′17″N 21°12′43″E / 40.50472°N 21.21194°E / 40.50472; 21.21194

Κολοκυνθού Καστοριάς
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Κολοκυνθού Καστοριάς
40°30′17″N 21°12′43″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Καστοριάς
Πληθυσμός744 (2011)
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)

Η Κολοκυνθού είναι οικισμός της Δημοτικής Ενότητας Μεσοποταμίας του Δήμου Καστοριάς της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας (Πρόγραμμα Καλλικράτης). Από το 1999 έως το 2010, σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας, ανήκε στον Δήμο Αλιάκμονος ενώ πριν το 1999 ανήκε στον Δήμο Καστοριάς. Βρίσκεται δυτικά της πόλης της Καστοριάς, σε υψόμετρο 670 μ. και σε απόσταση 7 χλμ. από αυτή, στον οδικό άξονα προς Νεστόριο. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 704 κατοίκους.

Το 2001, κοντά στην Κολοκυνθού, ανακαλύφθηκε νεολιθικός προϊστορικός οικισμός.

Προϊστορικός οικισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορικό ανασκαφών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο νεολιθικός οικισμός εντοπίστηκε το καλοκαίρι του 2001, ανατολικά του δημοτικού διαμερίσματος της Κολοκυνθούς, κατά τη διάνοιξη του κάθετου άξονα της Εγνατίας οδού που συνδέει τη Σιάτιστα με τον συνοριακό σταθμό της Κρυσταλλοπηγής, στο τμήμα Κορομηλιά - Δισπηλιό. Η σωστική ανασκαφή άρχισε τον Σεπτέμβριο του 2001, μετά από επέμβαση της ΙΖ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, και οι ανασκαφικές εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2002. Όμως οι εργασίες διάνοιξης του δρόμου κατέστρεψαν ολόκληρο το αρχαιολογικό στρώμα, πάχους 0,5 μ. περίπου, στο βόρειο και δυτικό τμήμα του αρχαιολογικού χώρου. Οι ανασκαφικές εργασίες διακόπηκαν πριν ολοκληρωθεί η ανασκαφή του χώρου, ο οποίος τελικά καταχώθηκε προκειμένου να συνεχιστούν οι εργασίες της Εγνατίας Οδού.[1]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχαία επίχωση βρίσκεται πάνω από παλαιά κοίτη του ποταμού Αλιάκμονα και καλυπτόταν από, αρχαιολογικά στείρο, στρώμα αργίλου πάχους 0,80 μ. Από το σύνολο των ευρημάτων διαφαίνεται πως στον οικισμό υπήρχαν μικρές πασσαλόπηκτες καλύβες, με τοίχους από πηλό με λειασμένη επιφάνεια όπου, στην ανωδομή, διακρίνονται και αποτυπώματα καλαμιών. Για το δάπεδο χρησιμοποιήθηκαν μικρές πέτρες, θραύσματα (όστρακα) αγγείων και κομμάτια άψητου ή ψημένου πηλού.[1] Άλλα ευρήματα είναι[1]

  • τμήματα 25 πήλινων ειδωλίων διαφόρων τύπων
  • πολλά εργαλεία από πυριτόλιθο, όπως λεπίδες, ξέστρα, μικρολεπίδες
  • απολεπίσματα και πυρήνες, ως παραπροϊόντα της διαδικασίας κατασκευής των λίθινων εργαλείων
  • πολλά λειασμένα εργαλεία από οφιόλιθο και μάρμαρο
  • όστρακα αγγείων καθώς και οστά, κέρατα και άλλα κατάλοιπα διατροφής.

Η κεραμική που βρέθηκε, στο μεγαλύτερο ποσοστό της, χρονολογείται στην Ύστερη Νεολιθική περίοδο. Η σπουδαιότητα των ευρημάτων και η ελλιπής έρευνα της περιοχής συμβάλλουν στην εκτίμηση πως ο οικισμός είναι πολύ σημαντικός. Ευρισκόμενος σε κομβικό σημείο, γειτόνευε και σχετιζόταν άμεσα με τον λιμναίο οικισμό του Δισπηλιού.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]