Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας
| Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας | |
|---|---|
 Η σφραγίδα του Κνούτου ΣΤ΄, που χρονολογείται περί το 1190, είναι το πιο παλιό παράδειγμα χρήσης του εθνόσημου της Δανίας. Το πιο παλιό αντίγραφο αυτού του συμβόλου ανακαλύφθηκε στο Σβερίν της Γερμανίας το 1879. Το κλειστό στέμμα του βασιλιά διαφέρει από τα ανοικτά στέμματα που απεικονίζονται στις σφραγίδες των διαδόχων του[1] | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1163 |
| Θάνατος | 12 Νοεμβρίου 1202 |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | St. Bendt's Church |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δανία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Δανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[2] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γερτρούδη της Βαυαρίας (από 1177)[3] |
| Γονείς | Βάλντεμαρ Α΄ της Δανίας και Σοφία του Μινσκ |
| Αδέλφια | Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας Ίνγκεμποργκ της Δανίας Ρίκισσα της Δανίας Ελένη της Δανίας Σοφία της Δανίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Έστριντσεν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μονάρχης της Δανίας (1182–1202) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας (Knud 6., 1163 - 12 Νοεμβρίου 1202), βασιλιάς της Δανίας (1182-1202) [4] ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Δανίας Βάλντεμαρ Α΄ και της Σοφίας του Μινσκ. Ανακηρύχθηκε πρώτα συμβασιλέας με τον πατέρα του (1170) και στη συνέχεια βρέθηκε μόνος του στον θρόνο (1182), [5] αντιμετώπισε αμέσως την εξέγερση των αγροτών στη Σκανίας οι οποίοι αρνήθηκαν να πληρώσουν φόρο στον επίσκοπο Αμπσαλόν, συναντήθηκαν στο Κοινοβούλιο του Σκανίας με τον σύμβουλο του Κνούτου ΣΤ΄ από τον οποίο ζήτησαν συνάντηση με τον βασιλιά για να του εκφράσουν τα παράπονα τους. Ο Κνούτος ΣΤ΄ όχι μονάχα αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί τους αλλά διέταξε τον στρατό του να πνίξει την επανάσταση στο αίμα, οι ευγενείς του Χάλλαντ και της Σκανίας συγκέντρωσαν τον βασιλικό στρατό συντρίβοντας την εξέγερση των αγροτών με μεγάλη σκληρότητα, ο Κνούτος σταμάτησε τις σφαγές μετά από τις εκκλήσεις του επισκόπου Αμπσαλόν.
Άρνηση στον Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα να τον αναγνωρίσει κυρίαρχο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα ο οποίος είχε ζητήσει από τον πατέρα του Κνούτου να τον αναγνωρίσει ως κυρίαρχο του έστειλε τον απεσταλμένο του (1184) απαιτώντας από τον βασιλιά της Δανίας να τον αναγνωρίσει κυρίαρχο του, ο Κνούτος δεν απάντησε ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος έστειλε και δεύτερη φορά απεσταλμένο αλλά πάλι δεν πήρε απάντηση και άρχισε να εξοργίζεται. Ο επίσκοπος Αμπσαλόν έδωσε στη συνέχεια περήφανη απάντηση στον Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα για λογαριασμό του λέγοντας ότι στο βασίλειο του μόνο αυτός είναι ο ανώτατος κυρίαρχος και δεν δέχεται υποταγή από κανέναν. [6]
Συντριβή του στόλου των Πομερανών, συμμάχων του Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γερμανός αυτοκράτορας ύστερα από την απάντηση αυτή αποφάσισε να εκστρατεύσει με στρατό στη Δανία προτείνοντας στον υποτακτικό του βασιλιά Βογίσλαο Α της Πομερανίας να επιτεθεί στη Δανία και συγκεντρώνοντας γρήγορα 500 πλοία. Ο βασιλιάς Κνούτος ΣΤ΄ πήγε στη Γιουτλάνδη δίνοντας εντολή στον επίσκοπο Αμπσαλόν να συγκεντρώσει πλοία από τη Ζηλανδία, τη Φίνεν και τη Σκάνε ενώ ο ίδιος θα τον συναντούσε σε 6 μέρες, ο επίσκοπος εξέπλευσε από τη Ρουγκέν με τον στόλο του περιμένοντας τον Βογίσλαο με τον εχθρικό στόλο να εμφανιστούν. Ο επίσκοπος περίμενε αλλά ο στόλος του Βογίσλαου αργούσε να εμφανιστεί και έδωσε εντολή να γιορτάσουν τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, στη διάρκεια της γιορτής κάποιος απεσταλμένος του έδωσε τελικά το μήνυμα ότι ο εχθρός εμφανίζεται μέσα από την ομίχλη. Ο επίσκοπος Αμπσαλόν διέταξε τότε τον στόλο της Δανίας να επιτεθεί στους Πομερανούς οι οποίοι μέσα από την ομίχλη δεν μπορούσαν να τους δουν άκουγαν μόνο τις κραυγές τους, στη συνέχεια οι Πομερανοί είδαν ότι δεν μπορούσαν να κατευθύνουν τα πλοία τους και τους έπιασε τρόμος. Οι Δανοί ανέβηκαν στα πλοία των Πομερανών αρχίζοντας να τα λεηλατούν, ο επίσκοπος έδωσε εντολή να μην πειράξουν τα αγαθά των πλοίων αλλά λίγοι υπάκουσαν τελικά κατόρθωσε να συλλάβει 35 εχθρικά πλοία. Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Βαρβαρόσσα μετά τη συντριβή του στόλου των Πομερανών εγκατέλειψε τις προσπάθειες του να κατακτήσει τη Δανία. [7] Ο εκδικητικός Κνούτος διέταξε δυο επιθέσεις στην Πομερανία διατάζοντας τον βασιλιά Βογίσλαο να τον αναγνωρίσει σαν κυρίαρχο του (1185), από τότε μέχρι το 1972 οι βασιλείς της Δανίας χρησιμοποιούσαν τον τίτλο "βασιλιάς των Σλάβων", σύγχρονες πηγές περιγράφουν τον Κνούτο σαν σκληρό και δυναμικό άντρα, ανέλαβε προσωπικά εκστρατεία να εκχριστιανίσει τους παγανιστές Εσθονούς.
Αποτυχημένη απόπειρα σφετερισμού του θρόνου από τον επίσκοπο Βάλντεμαρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο μικρότερος αδελφός του Βάλντεμαρ Β΄ ονομάστηκε πρίγκηπας της Νότιας Γιουτλάνδης, [8] επειδή όταν πέθανε ο πατέρας του ήταν μόλις 12 ετών κηδεμόνας του ορίστηκε ο επίσκοπος Βάλντεμαρ Κνουδσέν ένας φιλόδοξος και αδίστακτος άνθρωπος ο οποίος όταν έγινε δούκας - αρχιεπίσκοπος της Βρέμης (1192) επιχείρησε να ανατρέψει τον ίδιο τον βασιλιά Κνούτο ΣΤ΄ και να γίνει βασιλιάς της Δανίας ο ίδιος. Ο πρίγκηπας Βάλντεμαρ ζήτησε από τον επίσκοπο να συναντηθούν αλλά ο ίδιος δραπέτευσε για τη Σουηδική Νορβηγία προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη, την επόμενη χρονιά ο επίσκοπος Βάλντεμαρ με την υποστήριξη της Γερμανικής οικογένειας των Χοενστάουφεν επιτέθηκε στις Δανικές ακτές διεκδικώντας ξεκάθαρα τον θρόνο. Ο βασιλιάς της Δανίας Κνούτος ΣΤ΄ τον νίκησε (1193) και τον φυλάκισε 5 χρόνια στο κάστρο του Νόρντμποργκ (1193 - 1198) και στη συνέχεια τον μετέφερε στο κάστρο του Σόμποργκ κοντά στο Σγιέλαν (1198 - 1206), ελευθερώθηκε με την επέμβαση του πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ και της νέας βασίλισσας Νταγκμάρ συζύγου του Βάλντεμαρ Β΄ αφού εν τω μεταξύ ο Κνούτος ΣΤ΄ είχε πεθάνει, για να ελευθερωθεί ορκίστηκε πρώτα ότι δεν θα ενοχλήσει ποτέ ξανά το Δανικό στέμμα. [9] Ο βασιλιάς Κνούτος ΣΤ΄ αντιμετώπισε άλλη μια σοβαρή απειλή από τον Αλφόνσο Γ΄ του Χόλσταϊν ο οποίος με την υποστήριξη πολλών Γερμανών κομήτων επιτέθηκε στη νότια Γιουτλάνδη με σκοπό να ανατρέψει τον Δανό βασιλιά και να τον αντικαταστήσει με τον επίσκοπο Βάλντεμαρ Κνουδσέν ο οποίος ήταν ήδη φυλακισμένος. Ο Αλφόνσος Γ΄ του Χόλσταϊν ηττήθηκε στη μάχη του Στελλώ (1201) και φυλακίστηκε στο διπλανό κελί με αυτό του Βάλντεμαρ Κνουδσέν για δυο χρόνια στη συνέχεια ο Βάλντεμαρ αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας από τον μικρότερο αδελφό του Βάλντεμαρ Β΄ αφού ο ίδιος είχε πεθάνει.
Αιφνίδιος θάνατος του Κνούτου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λίγο πριν τον θάνατο του το βασίλειο του είχε επεκταθεί από τη Νορβηγία μέχρι τη Ρωσία φέρνοντας τη Δανία στο μέγιστο της δύναμης της, δέχτηκε το πρώτο μεγάλο πλήγμα με τον θάνατο του επισκόπου Αμπσαλόν μια θρυλική μορφή στην ιστορία της Δανίας, την επόμενη χρονιά πέθανε αιφνίδια και ο ίδιος ο Κνούτος σε ηλικία 40 ετών. [10] Είχε παντρευτεί τη Γερτρούδη της Σαξονίας κόρη του δούκα της Σαξονίας Ερρίκου του Λέοντα, δεν άφησε παιδιά και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Βάλντεμαρ.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε το 1177 τη Γερτρούδη των Γουέλφων, κόρη του Ερρικου του Λέοντα, Γ΄ δούκα της Σαξονίας και ΙΒ΄ δούκα της Βαυαρίας. Δεν απέκτησαν τέκνα και τον Κνούτο ΣΤ΄ διαδέχθηκε ο αδελφός του Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας.
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 8. Ερρίκος Α΄ της Δανίας | |||||||||||||
| 4. Κνούτος Λαβάρντ | |||||||||||||
| 9. Μπόντιλ Τούργκοτσνταττερ | |||||||||||||
| 2. Βάλντεμαρ Α΄ της Δανίας | |||||||||||||
| 10. Μστισλάβ Α΄ του Κιέβου | |||||||||||||
| 5. Ίνγκεμποργκ του Κιέβου | |||||||||||||
| 11. Χριστίνα Ίνγκεσντοτερ της Σουηδίας | |||||||||||||
| 1. Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας | |||||||||||||
| 12. Γκλεμπ Βσεσλάβιτς | |||||||||||||
| 6. Βολοντάρ Γκλεμπόβιτς του Μινσκ | |||||||||||||
| 13. Αναστασία (κόρη Γιαροπόλκ Ιζιασλάβιτς) | |||||||||||||
| 3. Σοφία του Μινσκ | |||||||||||||
| 14. Μπολέσλαφ Γ΄ ο Στραβόστομος | |||||||||||||
| 7. Ρίκισσα της Πολωνίας, βασίλισσα της Σουηδίας | |||||||||||||
| 15. Σαλώμη του Μπεργκ | |||||||||||||
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Henry Petersen (1882): Et dansk Flag fra Unionstiden i Maria-Kirken i Lübeck, Κοπεγχάγη: C.A. Reitzel, σελ. 26 (Δανικά)
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.
- ↑ p10680.htm#i106792. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Canute VI.". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
- ↑ "Canute VI (king of Denmark)". Encyclopædia Britannica. Retrieved 4 March 2014.
- ↑ Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike
- ↑ Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike
- ↑ Esben Albrectsen, "Das Abel-Geschlecht und die Schauenburger als Herzöge von Schleswig", Marion Hartwig and Frauke Witte (trls.), in: Die Fürsten des Landes: Herzöge und Grafen von Schleswig, Holstein und Lauenburg [De slevigske hertuger; German], Carsten Porskrog Rasmussen (ed.) on behalf of the Gesellschaft für Schleswig-Holsteinische Geschichte, Neumünster: Wachholtz, 2008, pp. 52-71, here p. 52.
- ↑ Hans Olrik, "Valdemar (Knudsen), 1158-1236, Biskop af Slesvig", in: Dansk biografisk leksikon, vol. XVIII: Ubbe - Wimpffen, pp. 193–197, here p. 195.
- ↑ Danmarks Historie II www.perbenny.dk
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Canute VI.". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
- Henry Petersen (1882): Et dansk Flag fra Unionstiden i Maria-Kirken i Lübeck, Copenhagen: C.A. Reitzel
- Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας Αρχειοθετήθηκε 2021-05-05 στο Wayback Machine.
|