Κλουτσέφσκαγια
Συντεταγμένες: 56°03′22″N 160°38′39″E / 56.056044°N 160.644089°E
| Κλουτσέφσκαγια Σόπκα | |
|---|---|
 | |
 | |
| Ύψος | 4750 μέτρα |
| Ήπειρος | Ασία |
| Χώρες |  Ρωσία |
| Συντεταγμένες | 56.056044°,160.644089° |
| Τύπος | Στρωματοηφαίστειο (ενεργό) |
| Τελευταία έκρηξη | Μάρτιος 2021 |
| Πρώτη ανάβαση | το 1788 από τον Ντάνιελ Γκάους και δύο ακόμα |
| wikidata () | |
Η Κλουτσέφσκαγια Σόπκα (ρωσικά: Ключевская сопка ή Κλουτσεφσκόι, Ключевской) είναι ενεργό ηφαίστειο στην Καμτσάτκα. Το ύψος του ηφαιστείου δεν είναι επακριβώς γνωστό, με την ύπαρξη διαφόρων τιμών, από τα 4.750 μέτρα μέχρι τα 4.835 μέτρα, όμως είναι το ψηλότερο βουνό στη χερσόνησο Καμτσάτκα και το ψηλότερο ηφαίστειο σε ολόκληρη την Ευρασία, επειδή το Νταμαβάντ στο Ιράν δεν έχει επιδείξει αξιοπρόσεκτη ηφαιστειακή δραστηριότητα κατά την καταγεγραμμένη ιστορία. Ο απότομος συμμετρικός ηφαιστειακός κώνος του Κλουτσεφσκόι απέχει περίπου 100 χιλιόμετρα από τη Βερίγγειο θάλασσα. Η πρώτη έκρηξή του, καταγράφηκε το 1697 και από τότε είναι σχεδόν συνεχώς ενεργό, όπως και πολλά γειτονικά του ηφαίστεια.[1]
Ηφαιστειακή δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Κλουτσεφσκόι είναι ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον λεγόμενο Δακτύλιο της φωτιάς του Ειρηνικού Ωκεανού. Το ηφαίστειο, μαζί με τα επίσης ενεργά Μπεζιμιάνι και Τολμπάτσικ, σχηματίζουν την ομάδα ηφαιστείων Κλουτσέφσκαγια, η οποία αποτελεί ίσως το πιο ενεργό ηφαιστειακό κέντρο που προκαλείται από την καταβύθιση τεκτονικών πλακών. Μαζί με το Σιβελούτς, η Κλουτσέφσκαγια αποτελεί το βόρειο άκρο του ηφαιστειακού τόξου της Καμτσάτκας, στο σημείο που οι Αλεούτιες στα δυτικά συναντούν την Καμτσάτκα.[2] Το Κλουτσεφσκόι παράγει κατά μέσο όρο 60 εκατομμύρια τόνους βασάλτη κάθε χρόνο, που αντιστοιχεί σχεδόν στην μισή παραγωγή νέων πετρωμάτων στην Καμτσάτκα και το ένα τέταρτο όλων των αναβλημάτων στην ίδια περιοχή.[3] Μεγάλο μέρος του κώνου του Κλουτσεφσκόι δημιουργήθηκε τα τελευταία 8.000 χρόνια.
Η Κλουτσέφσκαγια εκρήγνυται συνήθως κάθε πέντε χρόνια, ενώ ανά περιόδους συμβαίνει μια έκρηξη κάθε χρόνο ή μια έκρηξη διαρκεί μερικά χρόνια. Οι μεγαλύτερες εκρήξεις του λαμβάνουν χώρα στον κεντρικό κρατήρα, όπως συνέβη στην έκρηξη του 1944-45, ενώ εκρήξεις έχουν λάβει χώρα και σε παρασιτικούς κώνους, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση μέχρι 25 χιλιομέτρων από τον κύριο κώνο. Ο κύριος κίνδυνος που σχετίζεται με την δραστηριότητα του ηφαιστείου είναι όταν η στάχτη φτάσει σε μεγάλο υψόμετρο, δημιουργώντας προβλήματα στις εναέριες συγκοινωνίες. Η πόλη Κλούσκι, περίπου 30 χιλιόμετρα μακριά από το ηφαίστειο, δεν έχει αντιμετωπίσει προβλήματα που σχετίζονται με τις εκρήξεις της Κλουτσέφσκαγια.[4]
Μια μεγάλη έκρηξη της Κλουτσέφσκαγια άρχισε τις 8 Σεπτεμβρίου 1994. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στην αρχή ήταν ήπια, όμως στις 30 Σεπτεμβρίου το ηφαίστειο εξερράγη βιαίως. Η έκρηξη προκάλεσε μια στήλη τέφρας, η οποία έφτασε σε ύψος σχεδόν 20 χιλιομέτρων και μετά παρασύρθηκε από ισχυρούς ανέμους προς τα νοτιοανατολικά, με αποτέλεσμα η τέφρα να φτάσει σε απόσταση 640 χιλιομέτρων από το ηφαίστειο και να προκαλέσει διατάραξη των αεροπορικών πτήσεων που ακολουθούν την λεγόμενη διαδρομή του Βόρειου Ειρηνικού (NORPAC). Η έκρηξη παρήγαγε τέφρα με όγκο 0,05 κυβικά χιλιόμετρα που συνοδευόταν με ροές λάβας όγκου 0,03 χλμ³. Η έκρηξη αυτή είχε ισχύ στην κλίμακα VEI 3 και θεωρείται η ισχυρότερη έκρηξη του ηφαιστείου τα τελευταία 60 χρόνια.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Kliuchevskoi - Eruptinve history Αρχειοθετήθηκε 2013-03-31 στο Wayback Machine. Global Volcanism Program, Smithsonian Institution.
- ↑ Jonathan M. Lees, Neill Symons, Olga Chubarova3 Valentina Gorelchik και Alexei Ozerov3. «Tomographic Images of Klyuchevskoy Volcano P‑Wave Velocity» (PDF). Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνα. σελ. 293. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ S. A. Fedotov, N. A. Zharinov, L. I. Gontovaya (Φεβρουάριος 2010). «The magmatic system of the Klyuchevskaya group of volcanoes inferred from data on its eruptions, earthquakes, deformation, and deep structure». Journal of Volcanology and Seismology 4 (1): 1-33. http://link.springer.com/article/10.1134/S074204631001001X.
- ↑ «Volcanoes of Kamchatka, Russia». kamchatka.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ Thomas P. Miller, Vladimir Yu. Kirianov, H. Lee Kelley (Οκτώβριος 1994). «Russian Volcanic Eruption disrupts North Pacific Air Traffic». Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|