Ακανθίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Κεντρόνι)
Ακανθίας
Ακανθίας σε ενυδρείο
Ακανθίας σε ενυδρείο
Κατάσταση διατήρησης
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Υπερομοταξία: Χονδριχθύες (Chondrichthyes)
Υφομοταξία: Ελασμοβράγχιοι (Elasmobranchii)
Τάξη: Σκυτελλόμορφα (Squaliformes)
Οικογένεια: Σκυτελλίδες (Squalidae)
Γένος: (Squalus)
Είδος: S. Acanthias
Διώνυμο
Squalus acanthias
Λινναίος, 1758

Ο ακανθίας είναι το πιο γνωστό σκυλόψαρο μέλος της οικογένειας των σκυτελλιδών. Το κύριο χαρακτηριστικό του ακανθία είναι οι δύο άκανθες μπροστά από το πρώτο και δεύτερο ραχιαίο πτερύγιο. Απαντάται σε ρηχά νερά και σε μεγαλύτερες αποστάσεις από τις ακτές, κυρίως σε εύκρατες θάλασσες. Έχει πιστοποιηθεί ότι ζει πάνω από 100 χρόνια.[2]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ακανθίας έχει ραχιαία αγκάθια, δεν έχει πρωκτικό πτερύγιο ενώ φέρει και λευκά στίγματα κατά μήκος της πλάτης του. Το ουραίο πτερύγιο έχει ασύμμετρους λοβούς, σχηματίζοντας μια ετερόκερκη ουρά. Το όνομα ακανθίας αναφέρεται σε δύο αγκάθια του καρχαρία. Αυτά χρησιμοποιούνται αμυντικά. Σε περίπτωση που συλληφθεί, ο ακανθίας μπορεί να κυρτώνει την πλάτη του εν είδει αψίδας για να διαπεράσει τον εχθρό του. Αδένες στη βάση των αγκαθιών εκκρίνουν ήπιο δηλητήριο.

Τα αρσενικά ωριμάζουν σε ηλικία περίπου 11 ετών, φτάνοντας σε μήκος 80-100 εκατοστών, ενώ τα θηλυκά ωριμάζουν σε 18 με 21 χρόνια και είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από τα αρσενικά, φτάνοντας το ένα με ενάμιση μέτρο μήκος.[3] και τα δύο φύλα είναι γκρίζα καφετί στο χρώμα και είναι πιο σκούρα στη ράχη και λευκότερα στη κοιλιά. Τα αρσενικά προσδιορίζονται από ένα ζευγάρι πυελικών πτερυγίων που τροποποιήθηκε ως όργανο μεταφοράς σπέρματος ή πτερυγιόποδο. Το αρσενικό εισάγει το ένα πτερυγιόποδο στην αμάρα του θηλυκού στη διάρκεια της συνουσίας. Είναι ωοζωοτόκα ζώα.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Fordham, S., Fowler, S.L., Coelho, R., Goldman, K.J. & Francis, M. (2006). Squalus acanthias στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της IUCN. Έκδοση 2013.2. Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN). Ανακτήθηκε 26 Ιανουαρίου 2014.
  2. «Mote Marine Laboratory, "Shark Notes"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011. 
  3. Kindersley, Dorling (2005) [2001]. Animal. New York City: DK Publishing. ISBN 0-7894-7764-5.