Κανάλι Σαιν-Μαρτέν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Κανάλι Σαιν-Μαρτέν | |
|---|---|
 | |
| Τοποθεσία | 10ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[1] και 11ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[1], Γαλλία[1][2] |
| Πολιτιστική κληρονομιά | πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας[1] |
| Σχέδιο | διώρυγα[1][2] |
| Συνολικό μήκος | 4,6 χλμ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Συντεταγμένες: 48°52′30″N 2°21′48″E / 48.874892°N 2.363386°E Το Κανάλι Σαιν-Μαρτέν (Canal St. Martin) είναι μια διώρυγα μήκους πέντε χιλιομέτρων στα ανατολικά του Παρισιού. Διανοίχτηκε το 1825 και αποτελεί την πιο σύντομη διαδρομή προς τον Σηκουάνα. Η περιοχή της διώρυγας, με τις παλιές σιδερένιες γέφυρες των πεζών, τις γραφικές αποβάθρες και τις δενδροστοιχίες στις δυο πλευρές της, αλλά και τα παλιά σπίτια, τις αποθήκες, τις ταβέρνες και τα καφενεία, θυμίζουν τις παλιές εργατικές γειτονιές του 19ου αιώνα. Σήμερα, η περιοχή του καναλιού είναι τόπος περιπάτου και διασκέδασης συγγραφέων, καλλιτεχνών και τουριστών (Μετρό: Ζορές ή Γκονκούρ).
Στο βόρειο άκρο του καναλιού βρίσκεται η ροτόντα Μπαριέρ ντε λα Βιλέτ, ένα φυλάκιο διοδίων του 18ου αιώνα, σχεδιασμένη σε νεοκλασικό ρυθμό από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Νικολά Λεντού (Nicolas Ledoux, 1736 – 1806), γύρω στο 1780. Η γραφική αποβάθρα Βαλμί ( Quai de Valmy) οδηγεί σε ένα φράγμα του καναλιού, με μια εντυπωσιακή σιδερένια γέφυρα πεζών, το σπίτι του επιστάτη και παλιούς φανοστάτες.
Σε κοντινή απόσταση, βρίσκεται το Νοσοκομείο Σαιν-Λουί, με την πέτρινη αψιδωτή είσοδό του, που ιδρύθηκε το 1607 από τον βασιλιά Ερρίκο Δ΄ των Βουρβόνων για να περιθάλψει τα θύματα της πανούκλας. Πάνω από το κανάλι δημιουργήθηκε, τη δεκαετία του 1860, ένας κήπος, στην άκρη του οποίου υπάρχει ένα άγαλμα ενός νέου κοριτσιού που πουλά λουλούδια.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ 2,0 2,1 GEOnet Names Server. 11 Ιουνίου 2018. -1467006.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «ΠΑΡΙΣΙ» (Οδηγοί του Κόσμου), σελ. 232 & 260 - 261, Εκδόσεις Καθημερινή/Dorling Kindersley Ltd (ελληνική έκδοση), Αθήνα, 1998.
|