Κήλη δίσκου θώρακος
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Η κήλη δίσκου είναι νόσος που εκδηλώνεται συνήθως στις περιοχές εκείνες της Σπονδυλικής στήλης όπου έχουμε κυρτώματα. Τα κυρτώματα αυτά είναι τρία, το αυχενικό στην περιοχή Α5-Α6-Α7, το θωρακικό στην περιοχή Θ5-Θ6-Θ7 και το οσφυϊκό στην περιοχή Ο4-Ο5-Ι1. Στις περιοχές αυτές εμφανίζεται δισκοκήλη στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων. Τόσο η Κήλη δίσκου αυχένος, όσο η Κήλη δίσκου θώρακος όσο και η Κήλη Δίσκου Οσφύος έχουν την ίδια βιολογική συμπεριφορά και παρόμοια κλινική εικόνα που απλώς τροποποιείται ανάλογα με την ανατομία της περιοχής.[1],[2]
Ανατομική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπως είναι γνωστό η Θωρακική μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης αποτελείται από 12 θωρακικούς σπονδύλους, από τον Θ1 έως τον Θ12. Στην περιοχή Θ5 έως Θ7 υπάρχει το φυσιολογικό κυφωτικό θωρακικό κύρτωμα με επίκεντρο τους σπονδύλους Θ5-Θ6-Θ7. Στην περιοχή αυτή του Θωρακικού φυσιολογικού Κυφωτικού κυρτώματος, εξασκώνται στους δίσκους αυξημένες πιέσεις μπροστά (στο πρόσθιο τμήμα τους), με αποτέλεσμα να «εκφυλίζονται» (=χαλάνε) σταδιακά ήδη από την ηλικία των 30 ετών. Η εκφύλιση αυτή μπορεί κλινικώς να διαλανθάνει ηπίως (=να περνά απαρατήρητη) και ανωδύνως. Ετσι η βλάβη του δίσκου ξεκινάει ως Κήλη Θωρακικού Δίσκου, οδεύει προς εκφύλιση δίσκου, προχωράει προς ρήξη δίσκου, και μετά προς θωρακική σπονδυλαρθρίτιδα με οστεόφυτα (ο λαός τα λέει «άλατα»). Πρόκειται για την ίδια πάθηση σε διαφορετικά στάδια.[1],[2]
Παθοφυσιολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δισκοκήλη και οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις της στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης είναι συχνές, αλλά μάλλον δεν αποτελούν αίτιο συχνής επίσκεψης στο γιατρό λόγω της ηπιότητας των ενοχλημάτων που προκαλεί, αλλά και διότι οι Έλληνες ασθενείς αποδίδουν λανθασμένα πάντα τον πόνο την πλάτη σε «ψύξη». Εκφυλιστικές αλλοιώσεις όλων των τύπων είναι πολύ συχνές τόσο στη θωρακική όσο και στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και ιδιαίτερα στα τμήματα εκείνα που παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη κύφωση, όπως είναι η περιοχή Θ6-Θ6-Θ7-Θ8, και μεγαλύτερη λόρδωση, όπως είναι η περιοχή Ο3, Ο4, Ο5. Σε πολλά εν τούτοις άτομα η εκφυλιστική σπονδυλαρθρίτιδα ή σπονδυλαρθροπάθεια μπορεί να εκτείνεται σε όλη τη σπονδυλική στήλη. Μερικοί συγγραφείς στη διεθνή βιβλιογραφία χρησιμοποιούν τον όρο σπονδυλαρθρίτιδα μόνο για τις περιπτώσεις που υπάρχουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις στις αρθρικές αποφύσεις (ανάντεις - κατάντεις), ενώ για τις περιπτώσεις που οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις αφορούν στους δίσκους και τα σώματα των σπονδύλων, χρησιμοποιούν τον όρο σπονδύλωση (Spondylosis). Εντούτοις επειδή οι αλλοιώσεις αυτές συνήθως είναι μικτές, γι' αυτό έχει επικρατήσει ο όρος σπονδυλαρθρίτιδα ή και σπονδυλαρθροπάθεια.[1],[2]
Επιδημιολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με διάφορες κλινικές μελέτες, το ποσοστό της Κήλης Δίσκου στην Θωρακική περιοχή της σπονδυλικής στήλης είναι περίπου 10% σε σχέση προς τις δισκοκήλες όλων των άλλων περιοχών (αυχένας και οσφύς). Η εκφυλιστική σπονδυλαρθρίτιδα της ΘΜΣΣ είναι η πιο συχνή χρόνια πάθηση της ΣΣ μετά την ηλικία των 40 ετών (συχνότητα 80-90%). Κύρια χαρακτηριστικά της πάθησης είναι η στένωση σε περισσότερα από ένα μεσοσπονδύλια διαστήματα, η φθορά στις αρθρικές αποφύσεις των σπονδυλικών αρθρώσεων και η δημιουργία οστεοφύτων.[1],[2]
Απεικονιστικός έλεγχος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι βλάβες των δίσκων και των σπονδύλων της Θωρακικής μοίρας σπονδυλικής στήλης μπορεί να απεικονισθούν σήμερα (2011) με τρεις μεθόδους:
- Απλές ακτινογραφίες ΘΜΣΣ Face + Profile
- Αξονική Τομογραφία ΘΜΣΣ (έχει πολλή ακτινοβολία)
- Μαγνητική Τομογραφία ΘΜΣΣ (η άριστη απεικόνιση).[2]
Κλινική εικόνα Οξείας Κρίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνήθως ο ασθενής έρχεται στον ιατρό πανικοβλημένος από τον έντονο πόνο γιατί δεν ξέρει τί έχει, και υποψιάζεται έμφραγμα. Τα συμπτώματα της οξείας ρήξης Θωρακικού δίσκου, είναι έντονος αιφνίδιος πόνος «σαν μαχαίρι» στην πλάτη, και ο ασθενής λέει «δεν μπορώ να αναπνεύσω». Ο πόνος αντανακλά ζωστηροειδώς κυκλοτερώς στο θωρακικό τοίχωμα μέσω των μεσοπλευρίων μυών, σε σημείο που γίνεται από τους γιατρούς αρχικά, σύγχυση με έμφραγμα ή αυτόματο πνευμοθώρακα. Αυτό οφείλεται σε μεσοπλεύριο νευραλγία (ριζοπάθεια θωρακικής ρίζας).[1],[2]
Κλινική εικόνα Χρόνιας Δισκοπάθειας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα υπόλοιπα περιστατικά είναι ήπια. Η κλινική συμπτωματολογία της ήπιας Θωρακικής Δισκοκήλης ή Θωρακικής Δισκοπάθειας ή Θωρακικής Σπονδυλαρθρίτιδας συνήθως δεν είναι σαφής, ούτε έντονη, γι' αυτό η πάθηση διαφεύγει συχνά της προσοχής. Ο ασθενής κατά κανόνα λέει «έχω κάψιμο στην πλάτη», «με πονάει η πλάτη μου», «έχω ένα μαχαίρι συνέχεια στην πλάτη», «με καίει η πλάτη», «δεν μπορώ να τεντωθώ» κλπ. Τα κλινικά ευρήματα στην εξέταση περιλαμβάνουν πόνο τοπικό αυτόματο και με την πίεση στη ράχη (ραχιαλγία), που συχνά αντανακλά προς τις πλευρές (μεσοπλεύριος νευραλγία), αδυναμία συνήθως στα κάτω άκρα, συχνά αιμωδίες και καυσαλγίες ράχεως και σπάνια διαταραχές στη λειτουργία του εντέρου και της ουροδόχου κύστεως. Η πάθηση εκδηλώνεται με τοπικά και σπάνια με ριζιτικά συμπτώματα (μεσοπλεύρια νευραλγία).[1],[2]
Θεραπεία οξείας κρίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρακτικά, όπως είναι φυσικό, μέχρι σήμερα δεν υπάρχει πλήρης και μόνιμη φαρμακευτική θεραπεία για την Κήλη Δίσκου, ούτε για την εκφυλιστική θωρακική δισκοπάθεια και ούτε τη σπονδυλαρθρίτιδα της Θωρακικής Μοίρας σπονδυλικής στήλης. Πιθανόν στο μέλλον να γενικευθούν κάποιες ειδικές εγχειρήσεις σπονδυλοδεσίας ή αφαίρεσης οστεοφύτων με θωρακική ενδοσκόπηση, ή θα υπάρξει κάποια βιολογική θεραπεία. Σήμερα είναι διαθέσιμα τα εξής θεραπευτικά μέτρα για την ανακούφιση των ασθενών:
- Η θεραπεία της οξείας έντονης Θωρακικής Δισκοκήλης ή Δισκοπάθειας κατά κανόνα είναι συντηρητική με άμεση ξάπλα + αντιφλεγμονώδη μη στεροειδή παυσίπονα φάρμακα + Κωδεΐνη (Lonarid-N 1X3)
- Ακολουθούν αδυνάτισμα αν χρειάζεται + ασκήσεις ραχιαίων μυών, + φυσικοθεραπεία + κολύμβηση.
- Η φυσικοθεραπεία (μαλάξεις, διαθερμίες, Laser, υπέρηχοι, Διαμαγνητική Αντλία) εφαρμόζεται τόσο για την υποχώρηση των οξέων φαινομένων όσο και για τη διατήρηση του αποτελέσματος.[1],[2]
θεραπεία χρόνιας Θωρακικής Δισκοπάθειας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η θεραπεία της ήπιας χρόνιας Θωρακικής Δισκοπάθειας είναι βασικά ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ. Ασκήσεις ραχιαίων μυών και παυσίπονα όταν πονάει. Καλό κάνει και το μονόζυγο, η κολύμβηση και οι Φυσικοθεραπείες.[1],[2]
- Χρόνιες επίμονες περιπτώσεις Θωρακικής Δισκοπάθειας, σπανιότατα, 1: 10.000, χρειάζονται καλή εκτίμηση από Νευρολόγο + νευροχειρουργό. Μιά λύση είναι η θεραπεία με αντικαταθλιπτικά SRRI.[1],[2]
- Στην περίπτωση που έχουμε πιεστική Θωρακική Μυελοπάθεια η μόνη λύση είναι εγχείρηση Δισκεκτομής στην περιοχή αυτή, που είναι αρκετά επικίνδυνη. Ομάδα Ιαπώνων Νευροχειρουργών υπό τον K.Nakanishi πραγματοποιεί αυτή την επέμβαση υπό Ηλεκτρονευρογραφικό έλεγχο [3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Χαράλαμπος Γκούβας: "Συσχετική Νευροανατομία και Ορθοπεδική Νευρολογία", έκδοση 2010
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Graham Appley και Louis Solomon: "System of Orthopaedics and Fractures" Churchille Livingstone", London 1993
- ↑ Kazuyoshi Nakanishi, MD, PhD; Nobuhiro Tanaka, MD, PhD; Hirofumi Sasaki, MD; Naosuke Kamei, MD, PhD; Takahiko Hamasaki, MD, PhD; Kiyotaka Yamada, MD; Risako Yamamoto, MD; Toshio Nakamae, MD; Mitsuo Ochi, MD, PhD: “Assessment of Central Motor Conduction Time in the Diagnosis of Compressive Thoracic Myelopathy”, Spine. 2010;35(26):E1593-E1598. © 2010 Lippincott Williams & Wilkins