Κέρος Λήμνου
| Κέρος Λήμνου | |
|---|---|
| Χώρα | Ελλάδα |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Λήμνος |
| δεδομένα () | |
Το Κέρος είναι ακρωτήριο και όρμος στο νησί Λήμνος.
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο όρμος και το ακρωτήρι Κέρος βρίσκονται στην ανατολική ακτή του νησιού, στα ανατολικά του χωριού Καλλιόπη. Το τοπωνύμιο είναι γνωστό από την αρχαιότητα, από το έργο "Βίοι Σοφιστών" του Λήμνιου λόγιου Φλάβιου Φιλόστρατου, όπου αναφέρεται:
"Εδείπνουν μεν κατά την Λήμνον υπό δρυΐ μεγάλη θερισταί οκτώ περί το καλούμενον Κέρας της νήσου, το δε χωρίον τούτο λιμήν εστίν ες κεραίας επιστρέφων λεπτάς, νέφους δε την δρυν περισχόντος και σκηπτού εις αυτήν εκδοθέντος η μεν εβέβλητο, οι θερισταί δε εκπλήξεως αυτοίς εμπεσούσης εφ ούπερ έτυχον έκαστος πράττων, ούτως απέθανεν."
Είναι προφανές, πως το τοπωνύμιο προήλθε από το κερατοειδές σχήμα του κόλπου, κατ’ αναλογία προς τον Κεράτιο κόλπο της Πόλης. Στη νότια πλευρά του κόλπου, πίσω από τους παράκτιους αμμόλοφους της εκκλησίας της Αγίας Κυριακής, υπήρχε παλιότερα ο μισοερειπωμένος σήμερα αραιός οικισμός Βουνοχώρι.
Λιμάνι αλλά όχι χωριό βρήκε εκεί ο περιηγητής Pococke το 1739, το οποίο προστάτευε κάποια παλιά οχύρωση. Το τοπωνύμιο άλλοι το αναφέρουν σωστά, όπως οι Conze (1858, Keros bucht) και Fredrich (1904, bucht Kairos) κι άλλοι ως Χάρος, όπως οι Hauttecoeur και De Launay (1894, Pt. Kharos) παρασυρμένοι από χάρτες του αγγλικού ναυαρχείου. Παρομοίως, ως υφάλους Χάρος ή Κέρος ονομάζήουν και τις ήξέρες Μύθωνες που βρίσκονται στα ανοικτά του κόλπου (αντίθετα ο Conze τις σημειώνει Mithonaes Untiefen), γι’ αυτό ορισμένοι σημειώνουν τη "ναυμαχία της Λήμνου" του 1913 ως "ναυμαχία του Χάρου", επειδή διεξήχθη σ’ εκείνα τα νερά.
Σύγχρονη περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα η παραλία του Κέρους αποτελεί πόλο έλξης παραθεριστών, ειδικά τη θερινή περίοδο. Πολλοί κατασκηνώνουν στο κοντινό αλσύλλιο ενώ άλλοι μένουν σε ενοικιαζόμενα δωμάτια στο κοντινό χωριό Καλλιόπη.
Η παραλία του Κέρους είναι αμμώδης και τα νερά είναι ρηχά. Συχνά επικρατούν θαλάσσιοι άνεμοι, τα γνωστά μελτέμια, που την καθιστούν ιδανική για σέρφινγκ και γουίντ σέρφινγκ.
Επίσης, στην ενδοχώρα του Κέρους βρίσκεται ο σημαντικός υδροβιότοπος της Χορταρόλιμνης.
Περνώντας από την Περασιά μετά το Βραχούδι πηγαίνοντας προς Αγία Κυριακή, στο δεξιό μέρος επάνω στον λοφο της Φεράς υπήρχε ένας βράχος που οι ντόπιοι ονόμαζαν "Κέφαλο", γιατί είχε την μορφή ενός μεγάλου κεφαλιού. Ο Κέφαλος καταστράφηκε ύστερα από κατολίσθηση την δεκαετία του 1960, πιθανόν επειδή τον υπόσκαφταν και έπερναν το χαλίκι για να φτιανουν τα τσιμεντένια καλουπια στα πηγαδια εκείνη την εποχή. Οι κάτοικοι της περιοχής πίστευαν οτι στον Κέφαλο μέσα ζουσαν κάτι ωραίες γυναίκες οι Ξουτκιές ερμηνεία πιθανόν της λεξης "εξωτικες". Οταν πέρναγε κανένας δίπλα στον Κεφαλο στην άκρη που σκάει το κύμα, οπωςέλεγαν οι παλιοί, οι Ξουτκιες τον έπιαναν λέει στο χορό.
Πηγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αργύριος Μοσχίδης, Λήμνος, 1907.
- Θ. Μπελίτσου, Η Λήμνος και τα χωριά της, 1994.
- "ΛΗΜΝΟΣ: Ιστορική & Πολιτιστική Κληρονομιά", εκδ. Γ. Κωνσταντέλλης, 2010.