Κάζα Μιλά
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 41°23′43″N 2°09′42″E / 41.39528°N 2.16167°E
| Κάζα Μιλά | |
|---|---|
| Casa Milà | |
 Η Κάζα Μίλα | |
 | |
 | |
| Είδος | πολυκατοικία[1] |
| Αρχιτεκτονική | Καταλανικός μοντερνισμός |
| Διεύθυνση | Pg. Gràcia, 92 i Provença, 261-265 |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°23′43″N 2°9′42″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Dreta de l'Eixample |
| Χώρα | Ισπανία[2][3][4] |
| Όροφοι | 8 |
| Υλικά | πέτρα, τούβλο, κεραμική και σφυρήλατος σίδηρος |
| Αρχιτέκτονας | Αντόνι Γκαουντί |
| Προστασία | Κληρονομιά πολιτιστικού ενδιαφέροντος (από 1969)[2], τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 1984) και Πολιτιστικό Κεφάλαιο Εθνικού Ενδιαφέροντος |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Κάζα Μιλά (καταλανικά: Casa Milà), προφέρεται στα καταλανικά Κάζα Μιλά και στα ισπανικά Κάσα Μιλά: καταλανική προφορά ΔΦΑ: [ˈkəzə miˈɫa], ισπανική προφορά [ˈkasa miˈla], γνωστή και ως la pedrera (καταλανικά για το «λατομείο») είναι πολυκατοικία σχεδιασμένη από τον Αντόνι Γκαουντί μεταξύ του 1906 και 1910, ενώ επίσημα ολοκληρώθηκε το 1912. Ονομάστηκε "Κάζα Μιλά" γιατί το κτίριο κατασκευάστηκε ως σπίτι για την εύπορη οικογένεια Μιλά. Βρίσκεται στην οδό Passeig de Gràcia No. 92 (στη διασταύρωση με την οδό Carrer de Provença) στη γειτονιά Eixample της Βαρκελώνης.
Από το 2013 ο ιδιοκτήτης του εξοπλισμού είναι Fundació Catalunya-La Pedrera.
Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θεωρείται πρωτοποριακή ως προς τις ανέσεις στην σύγχρονη δόμηση. Διαθέτει έναν τέλειο εξαερισμό όπως και ένα υπόγειο γκαράζ. Η κατασκευή είναι ένας συνδυασμός σιδηροκατασκευής και σκυροδέματος. Ενώ στο εσωτερικό του έχει προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια, από τα πόμολα στις πόρτες μέχρι τα φωτιστικά που φέρουν την σφραγίδα της ευφυΐας του Γκαουντί. Ακόμη ένας εντυπωσιακά σουρεαλιστικός χώρος με γλυπτά αποτελεί την στέγη του κτιρίου. Ο συνδυασμός της εκκεντρικότητας του κτιρίου με τα μεσοαστικά συντηρητικά έπιπλα στο εσωτερικό του, δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αντίθεση ανάμεσα στην εκκεντρικότητα του μοντερνισμού και τη σοβαρότητα της εποχής του 19ου αιώνα. Ήταν το τελευταίο αστικό έργο του πριν αφιερωθεί αποκλειστικά στην Σαγράδα Φαμίλια. Ανακαινισμένο στο πρότερο μεγαλείο του το 1996 μετά από χρόνια εγκατάλειψης, το Πεδρέρα στεγάζει σήμερα ένα μουσείο αφιερωμένο στον Γκαουντί, το εκθεσιακό κέντρο του Καϊσα ντε Καταλούνια, ένα επιπλωμένο διαμέρισμα μουσείο, καθώς και ιδιωτικές κατοικίες που κατοικούνται από απογόνους τον αρχικών κατοίκων.
Εκείνο το χρονικό διάστημα ο Αντόνιο Γκαουντί είχε οικοδομήσει αρκετά κτίρια που του είχαν ζητηθεί από εύπορες οικογένειες, καθώς ήταν ήδη γνωστός για την Σαγράδα Φαμίλια, για τους πολυελαίους στους δρόμους με στοιχεία μοντερνισμού κ.α .Συγκεκριμένα η Πεδρέρα ποτέ δεν άρεσε στην οικογένεια Μιλά, αντιθέτως σήμερα το επισκέπτονται καθημερινά ορδές τουριστών θαυμάζοντας αυτό το περίτεχνο κτίριο.
Το κτίριο είναι ενταγμένο στoν κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO Έργα του Αντόνι Γκαουντί.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 386. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 Wiki Loves Monuments monuments database. 13 Νοεμβρίου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=es&srlang=es&srid=RI-51-0003814. - ↑ www
.iconichouses .org /houses. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2018. - ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 386. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
|