Ιωσήφ Βαλέστ
| Ιωσήφ Βαλέστ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 14 Απριλίου 1822 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός αξιωματικός |
Ο Ιωσήφ Βαλέστ ή Βαλέστρας ή Μπαλέστρας (Joseph Balestra, - 1822) ήταν Γάλλος φιλέλληνας αξιωματικός, κορσικανικής καταγωγής, που γεννήθηκε στην Κρήτη. Ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τον Δημήτρη Υψηλάντη, οργάνωσε το πρώτο μικρό σώμα τακτικού στρατού και κατόρθωσε με αυτό να αποκρούσει τουρκική απόβαση στις ακτές της Μεσσηνίας. Σκοτώθηκε πολεμώντας ηρωικά έξω από το Ρέθυμνο της Κρήτης στις 14 Απριλίου 1822 .[1].
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιωσήφ Βαλέστ γεννήθηκε στην Επαρχία Κυδωνίας της Κρήτης όπου ο πατέρας του εμπορευόταν. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κρήτη και μιλούσε εξαίρετα τα ελληνικά. Υπηρέτησε ως αξιωματικός (λοχαγός-ταγματάρχης) στις στρατιές του Ναπολέοντα.
Ερχομός στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήρθε στην Ελλάδα (7 Ιουνίου 1821) από την Τεργέστη μαζί με τον Δημήτρη Υψηλάντη με το καράβι του Κροάτη Παύλου Στάικοβιτς. [2] Στις 21 Ιουλίου, ο Υψηλάντης ανέθεσε στον Βαλέστ την οργάνωση Σώματος Τακτικού στρατού και τον ονόμασε συνταγματάρχη. [3] Στο Σώμα αυτό εντάχθηκαν εθελοντές, Έλληνες και ξένοι Φιλέλληνες, τους οποίους έντυσε ομοιόμορφα με στολές μαύρου χρώματος. Για το λόγο αυτόν ονομάσθηκαν Μαυροφόροι. Ο ίδιος ο Βαλέστ στο γράμμα του προς τον γραμματέα του Γαλλικού προξενείου της Τεργέστης Chevalier από την Καλαμάτα 21 Ιουλίου 1821 έγραφε "Οι Τούρκοι δεν είναι τίποτα. Κλεισμένοι μέσα στα φρούριά τους, δεν τολμούν να ξεμυτίσουν. Εάν είχα μόνο 2 τάγματα από το παλιό μου σύνταγμα, η Τριπολιτσά θα έπεφτε σε μισή μέρα. Αλλά τι μπορεί κανείς να περιμένει από απειθάρχητα μπουλούκια... Ο πρίγκιψ Υψηλάντης μού έδωκε την εντολή να παρατήσω το στρατόπεδο (της Τρίπολης) και να έρθω εδώ (στην Καλαμάτα) για να οργανώσω ενα σύνταγμα από όλους τούς ξένους που πλεονάζουν στον Μοριά. [4].
Πολεμική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πολεμική δράση τού τακτικού στρατού ξεκίνησε στις 27 Αυγούστου 1821. Ό Δημήτρης Φωτιάδης έγραφε ότι "προσπάθεια απόβασης των Τούρκων στα παράλια της Καλαμάτας αποτυχαίνει, στη μάχη ξεχώρισε ο φιλέλληνας Γάλλος συνταγματάρχης Βαλέστ". [5]. Η περιγραφή τού Χρίστου Βυζάντιου, Θρακιώτη εθελοντή στον τακτικό στρατό, είναι διαφορετική:" Οί εν τοίς πλοίοις γενίτσαροι ,ίδοντες παρατεταγμένον τακτικό στράτευμα, ηχούντων των σαλπίγγων και τυμπάνων αυτού καί αγνοούντες τα διατρέχοντα, ήτοι οποίος στρατός ήτο ούτος, κατελήφθησαν υπό φόβου, μη θέλοντες να αποβώσιν, ως εκ τούτο ο εχθρικός στόλος διήλθεν εκείθεν εν απραξία." [6]. Ο ίδιος γράφει : " Ό Υψηλάντης διέταξε περί τα τέλη Σεπτεμβρίου τον Βαλέστρ να προσέλθη με το τακτικό σωμα εις την πολιορκία της Τριπόλεως . Μετά 10 ημέρας από της αφίξεως του τακτικού σώματος ανηγγέλθη ότι ο παραπλέων τουρκικός στόλος εισήλθεν εις τον Κορινθιακό κόλπο απειλώντας τα παράλια αυτού. Ουδείς όμως, αναμένοντας τη λαφυραγωγία της Τρίπολης, ανησύχησε. Ο Υψηλάντης και ο Βαλέστρ με το τακτικό σώμα και 500 άνδρες που τους έδωσε ο Κολοκοτρώνης, υπό την αρχηγία των γιων του Πάνου και Γενναίου ανεχώρησε εις το Αίγιο. Μετά την άλωση της Τρίπολης το τακτικό σώμα ήλθεν είς Άργος." [7]. Αλλά όταν το σώμα απέτυχε στην άλωση του Ναυπλίου έχασε την αρχική του αίγλη . Στις 20 Μαρτίου 1822 ο Βαλέστ φτάνει στο Λουτρό της Κρήτης . Στις 8 Απριλίου στη μάχη έξω από τον Καστέλλο κοντά στο Ρέθυμνο της Κρήτης οι Έλληνες νικούν με αρχηγούς τον Βαλέστ, τον Βουρδούμπα και τον Δεληγιαννάκη.
Η ήττα και το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αλλά στις 14 Απριλίου, στη δεύτερη μάχη, νικούν οι Τούρκοι, αιχμαλωτίζουν τον Βαλέστ και τον αποκεφαλίζουν. [8] Το κεφάλι του στάλθηκε δώρο στον καπουδάν-πασσά Καρά Αλή, εκείνου που έκανε την απόπειρα απόβασης στην Καλαμάτα τον Αύγουστο του 1821 και βρισκόταν τον Ιούνιο του 1822 στη Χίο επικεφαλής του στόλου που έκαψε το νησί. Όταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης ανατίναξε την τουρκική ναυαρχίδα, μαζί με τον Καρά Αλή, πάνω στα κατάρτια της ήταν κρεμασμένα κορμιά Ελλήνων καθώς και το κεφάλι και το δεξί χέρι του Βαλέστ. [9]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης,Η Επανάσταση του 21 ,ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971,τ.Β,σ.134
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης,Η Επανάσταση τού 21 ,ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971,τ.Β,σ.124
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης,Η Επανάσταση τού 21 ,ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971,τ.Δ,σ.333
- ↑ Αποστ.Ε.Βακαλόπουλος ,Επίλεκτες Βασικές Γηγές της Ελληνικής Επαναστασέως,Εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1990 , τομ.Α,σ.235
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης,Η Επανάσταση τού 21 ,ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971,τ.Δ,σ.334
- ↑ [ Αποστ.Ε.Βακαλόπουλος ,Επίλεκτες Βασικές Πηγές της Ελληνικής Επαναστασέως, Εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1990 , τομ.Α,σ.219]
- ↑ Αποστ.Ε.Βακαλόπουλος, Επίλεκτες Βασικές Πηγές της Ελληνικής Επαναστασέως, Εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1990 , τομ.Α,σ.220
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης, Η Επανάσταση τού 21 ,ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971,τ.Δ,σ.338
- ↑ Δημήτρης Φωτιάδης,Κανάρης, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις 1960,σ.149