Ιωάννης Τσακασιάνος
| Ιωάννης Τσακασιάνος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Τσακασιάνος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1853 Ζάκυνθος |
| Θάνατος | 1908 Ναύπλιο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής |
Ο Ιωάννης Τσακασιάνος (Ζάκυνθος 1853 – Ναύπλιο 1908) ήταν Έλληνας ποιητής της Επτανησιακής Σχολής. Συνέγραψε λυρικά ποιήματα καθώς και σατιρικά, τα οποία υπήρξαν δημοφιλή την εποχή του εξ αιτίας του ηπίου περιεχομένου τους.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1853 στη Ζάκυνθο. Ο πατέρας του είχε βενετσιάνικη αριστοκρατική καταγωγή, ενώ η μητέρα του ασχολούνταν με την υφαντική. Είχε πέντε αδέλφια εκ των οποίων δύο κορίτσια και τρία αγόρια. Όταν ήταν μικρός εργάστηκε ως βοηθός στο κουρείο που λειτουργούσε ο θείος του στη Ζάκυνθο, το οποίο ήταν ένα από τα πλέον γνωστά στην υψηλή κοινωνία της Ζακύνθου. Εκεί, ήρθε σε επαφή με καλλιτέχνες και ποιητές, μελέτησε ποίηση, έμαθε ξένες γλώσσες και κιθάρα. Έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον, και οι ικανότητες του σε αυτά τον έκαναν γνωστό στους αριστοκρατικούς κύκλους της εποχής του. Ήταν ανάμεσα στους συνιδρυτές του περιοδικού Ποιητικός Άνθων, όντας ένας από τους σημαντικότερους χρηματοδότες του. Το περιοδικό αυτό απέκτησε φήμη και αναγνώριση από λόγιους της εποχής όπως ο Ανδρέας Λασκαράτος και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Στο περιοδικό αυτό, ο Τσακασιάνος δημοσίευε ποιήματα, χρησιμοποιώντας κυρίως το ψευδώνυμο Σπουργίτης.[1]
Στη συνέχεια αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο. Έγινε ιμπρεσάριος και εργολάβος του θερινού θεάτρου της Ζακύνθου, το οποίο κατασκευάστηκε με δικά του έξοδα. Βρέθηκε στη Νάπολη όπου γνωρίστηκε με πρωταγωνίστρια του θεάτρου Ροσίνι, και εμπνεύστηκε τη δημιουργία θιάσου. Ο θίασος όμως δεν ευδοκίμησε και ο Τσακασιάνος οδηγήθηκε σε οικονομική καταστροφή. Στη συνέχεια αποχώρησε από την πατρίδα του και μετέβη στην Αθήνα όπου εξέδωσε τις επιτυχημένες ποιητικές συλλογές Κόντε Σπουργίτης και Πρωτοχρονιάτικο δώρο. Μετά την επιτυχία αυτή επέστρεψε στη Ζάκυνθο όπου άνοιξε βιβλιοπωλείο, το οποίο όμως δεν πέτυχε οικονομικά. Μετά από ενέργειες της Σοφίας Τρικούπη, αδελφής του Χαριλάου, διορίστηκε υποτελώνης κατά σειρά στο Φισκάρδο, στην Ιθάκη, στην Κόπραινα, στην Κυπαρισσία, στον Πόρο, στην Άρτα, στη Λευκάδα, στη Λάρισα και τέλος στο Ναύπλιο, χωρίς όμως να αποκτήσει οικονομική ευχέρεια. Πέθανε στο Ναύπλιο το 1908, και κηδεύτηκε στη Ζάκυνθο.[1]
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανάμεσα στα σημαντικότερα του έργα περιλαμβάνονται τα εξής[1]:
- Φιλιά και κλάυματα, 1879.
- Στιχουργήματα, 1884.
- Σπουργίτης, Αποχαιρετισμός του Κοντούση, Νέος δασμός, Ζάκυνθος, τυπ. Ο Φώσκολος, 1888.
- Ο Κόντε-Σπουργίτης, Αθήνα, τυπ. Κορίννης, 1888.
- Άπαντα Α΄, Αθήνα, 1926
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών-Τσακασιάνος Ιωάννης». www.ekebi.gr. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αβουρής Σπύρος, «Τσακασιάνος Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
- Βαλέτας Γ. Μ., «Τσακασιάνος Ιωάννης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα, Πυρσός, 1933
- Ζώντος Α. Ι., Γιάννης Τσακασιάνος· Ο άνθρωπος και ο ποιητής. Αθήνα, τυπ. Α. Γ. Ματαράγκα, 1932
- Μπαρλάς Τάκης, «Τα πενηντάχρονα του Γιάννη Τσακασιάνου», Νέα Εστία, ετ. ΛΒ΄, 1/12/1958, αρ. 754.
- Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Προεισήγησις», Πρόλογος στον Κόντε-Σπουργίτη. Αθήνα, τυπ. Κορίννης, 1888
- Παλαμάς Κωστής, «Τσακασιάνος», Γιάννης Τσακασιάνος Άπαντα Α΄, σσ. 5-12. Αθήνα, 1926
|