Γιάννης Κουτσοχέρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ιωάννης Κουτσοχέρας)
Γιάννης Κουτσοχέρας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γιάννης Κουτσοχέρας (Ελληνικά)
Γέννηση25  Δεκεμβρίου 1904ιουλ. / 7  Ιανουαρίου 1905γρηγ.[1][2]
Ζήρια Αχαΐας
Θάνατος28  Αυγούστου 1994[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Ελληνικά
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συγγραφέας
νομικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΈνωσις Κέντρου και Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (1964–1967, εκλογική περιφέρεια Αχαΐας)[3]
Ευρωβουλευτής (Ιανουάριος 1981 – Οκτώβριος 1981, Ελλάδα)[4]
εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1975–1982)[5]

Ο Γιάννης Κουτσοχέρας (25 Δεκεμβρίου 1904 - 28 Αυγούστου 1994)[6] ήταν Έλληνας νομικός, ποιητής, λογοτέχνης και πολιτικός.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1904 στη Ζήρια Αχαΐας, γιος του Παναγιώτη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικά, λογοτεχνία, φιλοσοφία, θέατρο και κοινωνιολογία στη Σορβόννη. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Α΄ Αθηνών το 1964 με την Ένωση Κέντρου και επανεκλέχθηκε με το ΠΑΣΟΚ μεταπολιτευτικά στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1974, 1977 και 1981. Διατέλεσε κοινοβουλευτικό μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης (1974-81), ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ από τον Ιανουάριο μέχρι τον Οκτώβριο του 1981, πρέσβης της Ελλάδας στην ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1985 έως το 1988, και δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων.

Ως βουλευτής και διανοούμενος υπήρξε πρωτεργάτης στην προσπάθεια καθιέρωσης του μονοτονικού συστήματος γραφής, που στέφθηκε με επιτυχία το 1981.[7]

Τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με το Μεγάλο Βραβείο Παγκόσμιας Ποίησης (1970) και το Βραβείο Ευρώπης (1985).

Το 1991 το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης (EUARCE) διοργανώνει τιμητικό αφιέρωμα με τίτλο "Εικαστική Οκτώηχος στην Ποίηση του Κουτσοχέρα" με έκθεση ζωγραφικών έργων και παρουσίαση του ομώνυμου ελληνοαγγλικού εικαστικού λευκώματος της ζωγράφου Αμαλίας (Παρασκευοπούλου)[8].

Το 2010 ο ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς εξέδωσε το δοκίμιο-μελέτη «Γιάννης Κουτσοχέρας: ο ηθοπλάστης διανοούμενος της πολιτικής συνείδησης» που πήρε το 1ο Βραβείο της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Επιστημόνων Λογοτεχνών.

Σύζυγός του ήταν η Λένα Ν. Στρέφη.[9]

Η ποίηση του Γιάννη Κουτσοχέρα, «πολυφωνική και πολυδιάστατη», διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ευαισθησία, αλλά, ταυτόχρονα, και από δυναμικότητα και αγωνιστικότητα.[10] Ο ίδιος χαρακτηρίσθηκε, τόσο στην πολιτική του σκέψη και δράση, όσο και στην καλλιτεχνική του δημιουργία, ως «αθεράπευτα κοσμοπολίτης και ελληνολάτρης».[10]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1.Ευάγγελος Ανδρέου, Στοιχεία Ζωής, Αθήνα, 1978 σ. 47-48

2."Επέκεινα" - Μιά αποτίμηση (αφιέρωμα στο Γιάννη Κουτσοχέρα). Περιοδικό "ΕΙ", τ.13 1996 σ. 14, 25-28, 30-31

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η διεθνής νομισματική κατάστασις των τελευταίων ετών (1934)
  • Περί αμοιβής μηχανικών αρχιτεκτόνων (1942)
  • Η γυναικεία ψήφος (1946)
  • Η αγοραπωλησία (1955)
  • Στοχασμοί και αντίλαλοι (1942)
  • Ελληνικές νύχτες (1954)
  • Ο Γολγοθάς (1961)
  • Το Χρυσόμαλλο Δέρας (1981)
  • Καλάβρυτα '43 (1983)
  • Ο Σαρωνικός (1984)
  • Χιροσίμα: ώρα μηδέν - Συμφωνία του Πολίτη του Κόσμου (1984)
  • Η Πορεία των Κρίνων (1986)
  • Ο Αείφεγγος Βράχος της Ακρόπολης (1990).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]