Ιωάννης Αμβροσιάδης
| Ιωάννης Αμβροσιάδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1794 Δροβολοβό Αχαΐας |
| Θάνατος | 1865 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας Νομάρχης Αχαΐας και Ήλιδος Νομάρχης Κυκλάδων Νομάρχης Φωκίδας και Λοκρίδας Νομάρχης Αττικής και Βοιωτίας |
Ο Ιωάννης Π. Αμβροσιάδης (1794 - 1865) ήταν αγωνιστής του 1821 από την Επαρχία Καλαβρύτων. Διετέλεσε Νομάρχης.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1794 στο Δροβολοβό των Καλαβρύτων.[1] Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στην Οδησσό στον θείο του Ιωάννη Αμβροσίου, έμπορο από τα Καλάβρυτα και κοντά του απέκτησε πολλές γνωριμίες. Ήταν υπασπιστής του τεράστιου ήρωα, αγωνιστή, οπλαρχηγού, στρατηγού, ένθερμου φιλέλληνα και οπαδού της Ελλάδας και δεξιού χεριού του Τσάρου της Ρωσίας Γεωργίου του και αδελφού του Δημήτριου Υψηλάντη Α. Υψηλάντη και αναφέρεται ότι τον βοήθησε στη συγκρότηση του Ιερού Λόχου. όταν μετέβηκε στη Μολδαβία τον Οκτώβριου του 1820,και στη συνέχεια υπηρέτησε με τον βαθμό του υπασπιστή τον διοικητή του Ιερού Λόχου Γεώργιο Κατακουζηνό. Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις στη Μολδαβία και στη Μάχη του Δραγατσανίου[2] ως υπασπιστής του Γ. Καντακουζηνού. Μετά την αποτυχία της επανάστασης εκεί μετέβη στην Πελοπόννησο και με το στρατιωτικό σώμα και ως μυστικός σύμβουλος του Α. Ζαίμη πήρε μέρος σε πολλές μάχες εκεί. Προσελήφθη από τον Ριχάρδο Τσούτζ σαν γραμματέας και διερμηνέας του, με το τέλος της επανάστασης χρησιμοποιήθηκε σε διάφορες πολιτικές και στρατιωτικές θέσεις. Έζησε στην Πάτρα όπου και απεβίωσε σε μεγάλη ηλικία[3].
Ό Ιωάννης Αμβροσιάδης μετά την απελευθέρωση διορίστηκε σε διάφορες θέσεις. Το 1833 διορίστηκε ως ο πρώτος Νομάρχης Φωκίδας και Λοκρίδας.[4] Στις 20 Ιουνίου 1836 και μέχρι το 1837 οπότε μετατέθηκε στη Νομαρχία Φωκίδας και Λοκρίδας, ήταν Διοικητής Αχαΐας και Ήλιδος και έπειτα ξανά, από το 1840 ως το 1844.Το 1845 διορίστηκε Νομάρχης Αχαΐας και Ήλιδος. Το 1850 έγινε Νομάρχης Σύρου και προηγουμένως ήταν επίτροπος του νησιού. Το 1852 ήταν Νομάρχης Αττικοβοιωτίας και μετά υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Κριεζή από τις 24 Φεβρουαρίου 1853 ως τις 28 Μαρτίου 1854.[5]Για της υπηρεσίες που προσέφερε στην επανάσταση εντάχθηκε στην 4η τάξη των αξιωματικών.
Απεβίωσε το 1865.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Βιογραφικό και βιβλιογραφικό σημείωμα
- ↑ Επιβιώσαντες Ιερολοχίτες μέλη τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας
- ↑ Κ. Τριανταφύλλου, Ιστορικό λεξικόν των Πατρών 1995
- ↑ Απόφαση της 23 Απριλίου/8 Μαΐου του 1833 Αρχειοθετήθηκε 2012-10-26 στο Wayback Machine. «Περί διορισμού των νομαρχών δια τους δέκα νομάρχες του βασιλείου της Ελλάδος»:Φραγκίσκος Μαύρος (Αργολίδος και Κορινθίας), Γεώργιος Γλαράκης (Αχαΐας και Ήλιδος), Δημήτριος Χρηστίδης (Μεσσηνίας), Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Αρκαδίας), Ανδρέας Π. Μεταξάς (Λακωνίας), Αναγνώστης Μοναρχίδης (Ακαρνανίας και Αιτωλίας), Ιωάννης Αμβροσιάδης (Φωκίδος και Λοκρίδος), Μ. Σχινάς (Αττικής και Βοιωτίας), Γεώργιος Αινιάν (Εύβοιας), και Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός (Κυκλάδων)
- ↑ 5,0 5,1 rulers.org
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική εγκυκλοπαίδεια, τόμος Β', συλλογικό έργο.
- Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.