Ιππότης (μυθολογία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ιππότης είναι γνωστά δύο διαφορετικά πρόσωπα, τα παρακάτω:

  1. Ένας από τους Ηρακλείδες, γιος του Φύλαντα και της Λειπεφίλης. Ο Ιππότης σε αυτή την εκδοχή ήταν δισέγγονος του Ηρακλή. Σύμφωνα όμως με άλλη γενεαλογική εκδοχή, ο Αντίοχος, γιος του Ηρακλή, νυμφεύθηκε τη Μήδα, κόρη του Φύλαντα, και γέννησαν τον Ιππότη. Ο Ιππότης πήρε μέρος στην εκστρατεία των Ηρακλειδών εναντίον της Πελοποννήσου με αρχηγό τον Τήμενο. Κατά την προετοιμασία για την επιχείρηση αυτή, όταν βρίσκονταν ακόμα στη Ναύπακτο, ο Ιππότης σκότωσε τον μάντη Κάρνο, νομίζοντάς τον κατάσκοπο των Πελοποννησίων. Εξαιτίας του φόνου αυτού, ο στρατός των Δωριέων αποδεκατίστηκε από την πείνα, ενώ ο στόλος τους χάθηκε. Η συμφορά αυτή προκλήθηκε από τον θεό Απόλλωνα, προστάτη των μάντεων. Ο Ιππότης τιμωρήθηκε με δεκαετή εξορία. Γιος αυτού του Ιππότη ήταν ο Αλήτης.
  2. Γιος του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα. Μαζί με τον πατέρα του φιλοξένησε τον Ιάσονα και τη Μήδεια, όταν αυτοί κατέφυγαν στην Κόρινθο εξορισμένοι από τον Άκαστο. Αφού η Μήδεια σκότωσε τον πατέρα και την αδελφή του Ιππότη, τη Γλαύκη, από ζήλια προς την τελευταία, ο Ιππότης την παρέπεμψε σε αθηναϊκό δικαστήριο, το οποίο όμως την αθώωσε.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969