Ιερά μονή του Στύλου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιερά μονή του Στύλου
Χάρτης
Είδοςεκκλησία, θρησκευτικό μουσείο[1], historical park museum[1][2], Ιταλικό εθνικό μουσείο[1], θρησκευτικό μουσείο[3] και d:Q124830411[3]
Αρχιτεκτονικήβυζαντινή αρχιτεκτονική
ΔιεύθυνσηVia Cattolica - 89049 Stilo (RC), Piazza Cattolica 26, 89049 Stilo[1], via Cattolica, s.n.c. - Stilo[4] και Piazza Cattolica, 89049 Stilo[3]
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°28′49″N 16°28′6″E
ΘρήσκευμαΚαθολικισμός[5]
Θρησκευτική υπαγωγήRoman Catholic Diocese of Locri-Gerace
Διοικητική υπαγωγήΣτύλος[1][4]
ΧώραΙταλία[4]
Έναρξη κατασκευής9ος αιώνας
Προστασίαιταλικό πολιτισμικό αγαθό[4]
Commons page Πολυμέσα

Η Ιερά Μονή του Στύλου είναι Βυζαντινή μονή στην πόλη Στύλο της επαρχίας Ρέτζιο Καλάμπρια στην νότια Ιταλία.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ιερά Μονή του Στύλου ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα μ.Χ από Βυζαντινούς και αποτέλεσε έως και τα τέλη του 11ου αιώνα το κέντρο της ελληνορθόδοξης παράδοσης και προμαχώνα της βυζαντινής Καλαβρίας. Η Ιερά αυτή μονή έχει τις ρίζες της στο απώτερο παρελθόν, όταν υπήρχαν ελληνικές αποικίες στη νότια Ιταλία, και καθίσταται ακόμη πιο συναρπαστική από τις πολυάριθμες Λαύρες του ανατολικού μοναχισμού που ήταν εγκατεστημένες στο έδαφος αυτό, των Cattolica (από το βυζαντινό καθολική - ναός με βαπτηστήριο) όπως τις ονομάζουν οι Ιταλοί σήμερα και οι οποίες αποτελούν το πιο σημαντικό μνημόσυνο για τον ελληνισμό της Κάτω Ιταλίας. Ο μικρός κύβος του Ιερού Ναού, χτισμένος μέσα σε ένα τοπίο γεμάτο βράχους και πυκνή βλάστηση, φαίνεται να ανατέλει από μία θάλασσα πρασίνου μεταξύ της γης και του ουρανού. Σήμερα ο ναός αυτός ανήκει στο Βατικανό.

Το καθολικό της Ιεράς Μονής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καθολικό (Cattolica) είναι ένας μικρός ιερός ναός του 9ο αιώνα που μιμείται την κλασσική βυζαντινή εκκλησία σταυροειδούς σχεδίασης, με τρεις αψίδες και με πέντε τρούλους. Εδώ μόνασαν οι μοναχοί εκφραστές της ανατολικής χριστιανικής παράδοσης του Αγίου Βασίλείου (Basilians), οι οποίοι είχαν έρθει στην Καλαβρία για να βρουν καταφύγιο από τις διώξεις και επιδίωκαν τα ιδεώδη της φτώχειας και την απομάκρυνσης από τις εγκόσμιες ανησυχίες. Το πιο εντυπωσιακό σε αυτό το ναό βρίσκεται στο φως, το οποίο κατά κάποιο τρόπο σε τυφλώνει στο επάνω και στο κάτω μέρος, επιτρέποντας μονάχα ελάχιστες αχτίδες φωτός για να ενθαρρύνει την προσευχή και τον διαλογισμό των επισκεπτών και ειδικότερα των μοναχών. Η ατμόσφαιρα μεταξύ των τεσσάρων στύλών, οι οποίοι πιθανότατα προέρχονται από τα ερείπια της αρχαίας πόλεως Kaulon, είναι γεμάτη από ειρήνη και γαλήνη.

Τοιχογραφίες-Αγιογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι τοιχογραφίες, που ανακαλύφθηκαν από τον αρχαιολόγο Πάολο Όρσι το 1927, είναι τα μόνα δείγματα Νορμανδικής ζωγραφικής από την Καλαβρία του 11ου μ.Χ αιώνα.

Άλλη Μονή με την ίδια ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την ίδια ονομασία, υπήρχε και άλλη Μονή στο Λάτρος της Δυτικής Μικράς Ασίας (πλησίον της Μιλήτου).[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2020 survey on museums and similar institutions. 2022.
  2. Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας: «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2019 survey on museums and similar institutions. 2021.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2022 survey on museums and similar institutions. 2024.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 dati.beniculturali.it.
  5. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2021.
  6. Έφη Ράγια (2008). «Από τον 11ο ως τον 13ο αιώνα». Ένα άγνωστο Μοναστικό κέντρο στη Δυτική Μικρά Ασία. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Σταμούλη. σελ. 47. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Reuter Timothy, Germany in the Early Middle Ages 800–1056, New York, Longman, 1991.
  • Κ.Σταθάς Ιστορία Μεσαιωνικής Ευρώπης