Θυσσαγέτες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Θυσσαγέτες ήταν αρχαίος λαός της στέπας που αναφέρεται από τον Ηρόδοτο ότι κατοικούσε στο βορειο-ανατολικό τμήμα της Σκυθίας.

Ο Ηρόδοτος σημειώνει ότι επρόκειτο για έναν πολυπληθή λαό με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και κύριο μέσο επιβίωσης και προσπορισμού το κυνήγι. Μπορούσε κάποιος να τους συναντήσει μετά από πορεία επτά ημερών, κινούμενος βόρεια μετά την έρημο των Βουδίνων[1].

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ιστορίαι Ηροδότου, Μελπομένη, 22: Βουδίνων δὲ κατύπερθε πρὸς βορέην ἐστὶ πρώτη μὲν ἔρημος ἐπ᾽ ἡμερέων ἑπτὰ ὁδόν, μετὰ δὲ τὴν ἔρημον ἀποκλίνοντι μᾶλλον πρὸς ἀπηλιώτην ἄνεμον νέμονται Θυσσαγέται, ἔθνος πολλὸν καὶ ἴδιον· ζῶσι δὲ ἀπὸ θήρης