Θεόδωρος Ζήσης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Θεόδωρος Ζήσης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Ιανουαρίου 1941[1] Παναγία Θάσου |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Θρησκεία | Χριστιανός Ορθόδοξος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ιερέας Θεολόγος |
| Εργοδότης | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Τίτλος | Πρωτοπρεσβύτερος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθιερέας |
Ο Θεόδωρος Ζήσης είναι ιερέας, θεολόγος και ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. στην Θεσσαλονίκη. Από τις 5 Μαρτίου 2017 διέκοψε τη μνημόνευση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου[2], κατηγορώντας τον για οικουμενιστικές πεποιθήσεις, και παραπέμφθηκε σε Συνοδικό Δικαστήριο για καθαίρεση[3].
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1941 στη Θάσο και μεγάλωσε στην Κομοτηνή. Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης. Το 1965 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1968 παντρεύτηκε την Καθηγήτρια της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Χριστίνα Μπουλάκη και απέκτησαν δύο τέκνα. Το 1971 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της ίδιας Σχολής, υφηγητής το 1973 και τακτικός καθηγητής Πατρολογίας το 1980 στον Τομέα Αγίας Γραφής και Πατερικής Γραμματείας του τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1990 και πρεσβύτερος το 1991. Διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης και ερευνητής του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1970 έως το 1974, αναπληρωτής διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών από το 1977 έως το 1986, διευθυντής από το 1988 έως το 1998 και πρόεδρος από το 1991 έως το 1995 του Τμήματος Βυζαντινής Θεολογίας του Κέντρου Βυζαντινών Μελετών. Διετέλεσε και Πρόεδρος της Ενώσεως Θεολόγων Βορείου Ελλάδος.
Από τις 5 Μαρτίου 2017 διέκοψε τη μνημόνευση του μητροπολίτη Άνθιμου, κατηγορώντας τον για συμπόρευση με αφορισμένους και για οικουμενιστικές πεποιθήσεις[2]. Παραπέμφθηκε σε Συνοδικό Δικαστήριο με τις κατηγορίες του σχίσματος, της απείθειας και καταφρόνησης της προϊσταμένης εκκλησιαστικής αρχής, του σκανδαλισμού των πιστών, της εξύβρισης, της συκοφαντίας και της φατρίας[3].
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην ιστοσελίδα των βιβλιοθηκών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καταγράφονται 68 τίτλοι έργων του.
- Άνθρωπος και κόσμος εν τη οικονομία του Θεού κατά τον ιερόν Χρυσόστομον, Θεσσαλονίκη 1971
- Τέχνη Παρθενίας. Η επιχειρηματολογία των Πατέρων περί της εν Χριστώ αγαμίας και αι πηγαί αυτής, Θεσσαλονίκη 1973, 2η έκδ. 1996.
- Νικήτα Σεϊίδου, Λόγος κατὰ Ευστράτιου Νικαίας, Θεσσαλονίκη 1976.
- Νικολάου Μουζάλωνος, Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, Θεσσαλονίκη 1978.
- Γεννάδιος Β´ Σχολάριος. Βίος - συγγράμματα - διδασκαλία, Θεσσαλονίκη 1980, 2η έκδ. 1988.
- Επιστημονική Τεχνογραφία. Πως γράφεται μία επιστημονική εργασία, Θεσσαλονίκη 1985, 2α ἔκδ. 1992, 3η έκδ. 1996.
- Ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε´ στη συνείδηση του Γένους, Θεσσαλονίκη 1986.
- Εισαγωγή στον Πλάτωνα, Θεσσαλονίκη 1989, 2α ἔκδ. 1996.
- Θεολόγοι της Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1989, 2α ἔκδ. 1996.
- Οι λαϊκοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία, Θεσσαλονίκη 1991.
- Κωνσταντινούπολη και Μόσχα, Θεσσαλονίκη 1991.
- Επόμενοι τοις Θείοις Πατράσι. Αρχές και κριτήρια της Πατερικής Θεολογίας, Θεσσαλονίκη 1993.
- Ουνία. Η καταδίκη της, Θεσσαλονίκη 1993.
- Φραγκέψαμε. Η ευρωπαϊκή μας αιχμαλωσία, Θεσσαλονίκη 1994.
- Οι εικόνες στην Ορθόδοξη Εκκλησία, Θεσσαλονίκη 1995.
- Η Ορθοδοξία των Αντιχαλκηδονίων Μονοφυσιτών, Θεσσαλονίκη 1994.
- Ουνία. Νεώτερες εξελίξεις, Θεσσαλονίκη 1994.
- Ορθοδοξία και Οικολογία, Θεσσαλονίκη 1994.
- Ψυχαγωγία. Κοσμική και Χριστιανική, Θεσσαλονίκη 1994.
- Είναι οι Αρμένιοι Ορθόδοξοι; Οι θέσεις του Μ. Φωτίου, Θεσσαλονίκη 1995.
- Τα γηρατειά. Ένα μεγάλο υπαρξιακό και κοινωνικό πρόβλημα, Θεσσαλονίκη 1995.
- Ορθοδοξία και Ἑλληνισμός. Νέα αιχμαλωσία και αντίσταση, Θεσσαλονίκη 1995.
- Η ανατροφή των παιδιών κατά τον άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο, Θεσσαλονίκη 1998.
- Θεσσαλονίκη, η φιλομόναχος, Θεσσαλονίκη 1998.
- Η Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου. Οι λόγοι της διαμάχης, Θεσσαλονίκη 1998.
- Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Η προσφορά της (1942-1992), Θεσσαλονίκη 1998.
- Μοναχισμός. Μορφές και θέματα, Θεσσαλονίκη 1998.
- Ηθικά κεφάλαια, Θεσσαλονίκη, 2002.
- Ιεράρχες εθνάρχες: Γρηγόριος Ε΄- Χρυσόστομος Σμύρνης - Χρύσανθος Αθηνών - Σεβαστιανός Δρυϊνουπόλεως, Θεσσαλονίκη, 2003.
- Διαθρησκειακές συναντήσεις: Άρνηση του Ευαγγελίου και προσβολή των Αγίων Μαρτύρων, Θεσσαλονίκη, 2003.
- Τα όρια της Εκκλησίας: Οικουμενισμός και Παπισμός, Θεσσαλονίκη, 2004.
- Κολλυβάδικα: Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, Άγιος Αθανάσιος Πάριος, Θεσσαλονίκη, 2004.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Православная энциклопедия». (Ρωσικά) Ορθόδοξη Εγκυκλοπαίδεια. Εκκλησιαστικό-Επιστημονικό Κέντρο «Ορθόδοξη Εγκυκλοπαίδεια». Μόσχα. 2000.
- ↑ 2,0 2,1 Και δεύτερος κληρικός διέκοψε τη μνημόνευση του μητροπολίτη Ανθίμου, dimokratia.gr, 7|03|2017
- ↑ 3,0 3,1 «Παραπέμπονται στο Συνοδικό Δικαστήριο για καθαίρεση οι κληρικοί Θ. Ζήσης και Ν. Μανώλης». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2022.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|