Θεόδωρος Βενάρδος
| Θεόδωρος Βενάρδος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13 Μαΐου 1949 Βοτανικός |
| Θάνατος | 10 Ιουλίου 1984 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Θεόδωρος Βενάρδος (Βοτανικός, Αθήνα, 1949 - Αθήνα, 10 Ιουλίου 1984)[1] ήταν Έλληνας ληστής τραπεζών, ο οποίος έμεινε στα χρονικά γνωστός με τον χαρακτηρισμό «ο ληστής με τις γλαδιόλες». Η περίπτωσή του παρουσιάζει ιδιαιτερότητες, καθώς, λόγω του εμφανίσιμου παρουσιαστικού και του αναίμακτου τρόπου δράσης του, έγινε αγαπητός στην κοινή γνώμη και η ιστορία του αντιμετωπίσθηκε με συμπάθεια.
Εγκληματική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προέβη σε δυο ληστείες με πλούσια λεία, τη μία στις 16 Νοεμβρίου του 1973 στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στο Παγκράτι, όπου παρουσιάσθηκε μεταμφιεσμένος σε καθολικό ιερέα και τη δεύτερη σε υποκατάστημα της ίδιας τράπεζας, στις 17 Μαΐου του 1974 στα Σεπόλια, όπου εισέβαλε στην τράπεζα κρατώντας μια ανθοδέσμη όπου μέσα στα λουλούδια είχε κρύψει μια καραμπίνα, τα οποία, αν και δεν ήταν γλαδιόλες, αναφέρθηκαν έτσι περιπαικτικά από έναν αστυνομικό που κρατούσε την ανθοδέσμη που άφησε πίσω του ως «δώρο» ο Βενάρδος και, τελικά, κατέληξε μέχρι και στον χαρακτηρισμό «ο ληστής με τις γλαδιόλες» για τον Βενάρδο.[2]
Το παρελθόν του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξίσου επεισοδιακή, όμως, ήταν και η προϊστορία του Βενάρδου. Γιος του Χρήστου και της Φωτεινής Βενάρδου, γεννηθείς το 1949 στην Αθήνα. Μεγάλωσε χωρίς το φυσικό του πατέρα και σπούδασε μηχανικός του εμπορικού ναυτικού. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, το 1972, κατηγορήθηκε για ανατίναξη πυριτιδαποθήκης, συνελήφθη από τη στρατιωτική αστυνομία του τότε καθεστώτος στην Ελλάδα, βασανίσθηκε και αργότερα απολύθηκε για λόγους υγείας.
Σύλληψη και καταδίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη Ιανουαρίου 1974 συνελήφθη και γράφτηκε στον Τύπο ότι είχε ξοδέψει 1.235.000 δρχ. μέσα σε 70 ημέρες.[3] Δραπέτευσε με θεαματικό τρόπο από τις Φυλακές Κορυδαλλού τον Απρίλιο του 1974, αλλά μετά τη δεύτερη ληστεία τον Μάιο του ίδιου έτους, συνελήφθη εκ νέου στις 13 Ιουνίου 1974[4] στην προσπάθειά του να διαφύγει στο εξωτερικό, παραπέμφθηκε σε δίκη και καταδικάσθηκε σε συνολική κάθειρξη 20 ετών και 7 μηνών. Λόγω του ιστορικού του μεταφέρθηκε σε διάφορες φυλακές ύψιστης ασφάλειας, ενώ υπέβαλε πέντε αιτήσεις αποφυλάκισης για "ανήκεστο βλάβη", οι οποίες απορρίφθηκαν.
Το τέλος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 10 Ιουλίου του 1984 και έπειτα από δεκάδες απόπειρες, ενώ παρουσίαζε εμφανή συμπτώματα ψυχικής νόσου, αυτοκτόνησε στο κελί του δι' απαγχονισμού σε ηλικία 35 ετών.[5] Μετά το θάνατό του, η οικογένειά του απηύθυνε κατηγορίες για εξώθησή του στην αυτοκτονία, ενώ μεγάλος διάλογος άνοιξε περί των συνθηκών κράτησης στις ελληνικές φυλακές.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Θόδωρος Βενάρδος: Ο ληστής με τις γλαδιόλες που τον λάτρευαν οι γυναίκες (και είχε τρανσέξουαλ μνηστή)». Μικροπράγματα. 10 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Ο κακοποιός που λάτρεψαν οι γυναίκες και έγινε σταρ. Βενάρδος, ο ληστής με τις γλαδιόλες που έκλεψε και το αυτοκίνητο του ποδοσφαιριστή Ν. Σιδέρη. Ποιες αεροσυνοδοί τον πέρασαν για εφοπλιστή». www.mixanitouxronou.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2021.
- ↑ Χρονικό του 20ού αιώνα, Τέσσερα Έψιλον, Αθήνα 1990, σελ. 1.121
- ↑ Χρονικό του 20ού αιώνα, Τέσσερα Έψιλον, Αθήνα 1990, σελ. 1.125
- ↑ εφ. Ελεύθερος Τύπος, φ. 13/7/1984, "Άπλετο φως ζητά η μάνα του Βενάρδου".