Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄
| Μακαριώτατος Θεόδωρος Β΄ | |
|---|---|
| Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής | |
.jpg) | |
| Από | 9 Οκτωβρίου 2004 |
| Προκάτοχος | Πέτρος Ζ΄ |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Κοσμικό Όνομα | Νικόλαος Χορευτάκης |
| Γέννηση | 25 Νοεμβρίου 1954 Προφήτης Ηλίας (τότε Κανλικαστέλλι), Κρήτη, Ελλάδα |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Σπουδές | Ριζάρειος Σχολή και Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Υπογραφή |  |
| Δόγμα | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πρώην τίτλος |
|
| Προσφωνήσεις του Πατριάρχη Θεοδώρου Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Προσφώνηση αναφοράς | Μακαριώτατος |
| Προφορική προσφώνηση | Μακαριώτατε |
| Θρησκευτική προσφώνηση | Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Μακαριότης |
Ο Πατριάρχης Θεόδωρος Β΄ (κατά κόσμον Νικόλαος Χορευτάκης, Προφήτης Ηλίας Ηρακλείου, 25 Νοεμβρίου 1954) είναι Έλληνας Επίσκοπος, προκαθήμενος του Ελληνορθόδοξου «πρεσβυγενούς» Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ως διάδοχος του θρόνου του Αγίου Μάρκου και 116ος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Ο πλήρης τίτλος είναι: Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Μακαριότης ὁ Πάπας καί Πατριάρχης τῆς Μεγάλης Πόλεως Ἀλεξανδρείας, Λιβύης, Πενταπόλεως Αἰθιοπίας, πάσης γῆς Αἰγύπτου καί πάσης Ἀφρικῆς, Πατήρ Πατέρων, Ποιμήν Ποιμένων, Ἀρχιερεύς Ἀρχιερέων, τρίτος καί δέκατος τῶν Ἀποστόλων καί Κριτής τῆς Οἰκουμένης.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο κατά κόσμον Νικόλαος Χορευτάκης γεννήθηκε το 1954 στο χωριό Προφήτης Ηλίας Ηρακλείου και έζησε στη Νέα Αλικαρνασσό Ηρακλείου, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του.
Είναι απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης σπούδασε στην Οδησσό της τότε Σοβιετικής Ένωσης Ιστορία Τέχνης, Λογοτεχνία και Φιλοσοφία. Από μικρός ήθελε να ακολουθήσει την ιεροσύνη[1] και εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγκαράθου στις 15 Αυγούστου 1973 παίρνοντας το όνομα Διονύσιος[1].
Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1975 και Πρεσβύτερος - Αρχιμανδρίτης στις 23 Απριλίου 1978[1] από τον Μητροπολίτη Λάμπης και Σφακίων Θεόδωρο. Τα έτη 1975 - 1985 υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος και Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Λάμπης και Σφακίων. Τα έτη 1985 - 1990 υπηρέτησε ως Πατριαρχικός Έξαρχος στη Ρωσία με έδρα την Οδησσό επί Πατριαρχών Νικολάου ΣΤ΄ και Παρθενίου Γ΄, όπου συνέστησε το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού και το Μουσείο Φιλικής Εταιρείας[1].
Στις 17 Ιουνίου 1990 χειροτονήθηκε Επίσκοπος υπό τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κυρήνης και διορίστηκε Εκπρόσωπος και Διευθυντής του Γραφείου της Α.Θ. Μακαριότητος του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας Παρθενίου Γ΄ στην Αθήνα 1990 - 1997. Το 1997 διορίστηκε Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρο Ζ΄.
Τον Σεπτέμβριο του 1997 εξελέγη Μητροπολίτης Καμερούν. Κατά το χρονικό διάστημα της ποιμαντορίας του ανέπτυξε σημαντική ιεραποστολική δράση. Ανήγειρε Ιερούς Ναούς, εκπαιδευτήρια και νοσοκομεία, βοηθώντας αδιακρίτως πολλούς Αφρικανούς και Έλληνες. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2002 εξελέγη Μητροπολίτης της Ζιμπάμπουε, στην οποία ίδρυσε 4 Ιεραποστολικά κέντρα στην πρωτεύουσα Χαράρε, Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο χωρητικότητος 400 συνέδρων, δύο μεγάλα Ιεραποστολικά κέντρα στο Μαλάουι, τα οποία περιλαμβάνουν Νοσοκομείο, τεχνικές σχολές και παιδικούς σταθμούς. Με τη αρωγή της Βουλής των Ελλήνων ανακαίνισε το «Ελληνικό τετράγωνο» (Σχολείο-Εκκλησία-Πρεσβυτέριο) στη πόλη Μπέιρα της Μοζαμβίκης. Επίσης θεμελίωσε Ιερούς Ναούς και συνέβαλε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στα κράτη της Μποτσουάνα και της Ανγκόλα.
Στις 9 Οκτωβρίου 2004 εξελέγη από την Ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου παμψηφεί ως ο 115ος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Είναι ο έβδομος κρητικής καταγωγής Πατριάρχης Αλεξανδρείας μετά τους Σίλβεστρο, Μελέτιο Πηγά, Κύριλλο Λούκαρη, Γεράσιμο Παλλαδά, Γεράσιμο Σπαρταλιώτη και Μελέτιο Μεταξάκη.
Η Ενθρόνιση έγινε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, παρουσία Προκαθημένων και Αντιπροσωπειών όλων των Εκκλησιών και Πολιτικών Αρχών Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου την 24η Οκτωβρίου 2004.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Μάκης Αδαμόπουλος (7 Απριλίου 2015). «Ο γιος του χωροφύλακα που έγινε ο διάδοχος του Ευαγγελιστή Μάρκου». Romfea.gr.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|