Θανάσης Χατζόπουλος
| Θανάσης Χατζόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Θανάσης Χατζόπουλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1961 Αλιβέρι Εύβοιας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας μεταφραστής παιδοψυχίατρος |
Ο Θανάσης Χατζόπουλος γεννήθηκε το 1961 στο Αλιβέρι Ευβοίας, όπου έζησε ώς το 1978. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στην παιδοψυχιατρική. Είναι ψυχαναλυτής παιδιών, εφήβων και ενηλίκων (με εκπαίδευση στην Αθήνα και στο Παρίσι), μέλος της Société de Psychanalyse Freudienne (SPF)[1] και της International Winnicottian Association (IWA[2]). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1986 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με ποιήματα υπό τον τίτλο Ιδίοις σώμασι, που επανεκδόθηκε το 1997 μαζί με το συμπλήρωμα Χωρία, α' (1987). Ακολούθησαν: Η Κοίμηση (1988), Το Άφωτο (1990,1999), Από καταβολής δρόσου (1991,1999), Ο εξ αίματος νεκρός (1994,1999), όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη (το τελευταίο μεταφράστηκε στα γαλλικά ως Le mort de même sang, traduit par Michel Volkovitch, Desmos, 2000, και στα ιταλικά ως Il morto consaguineo, a cura di Giovanni Bonavia, BESA editrice, 2003), Στον ήλιο μοίρα (Καστανιώτης 1996, Μεταίχμιο 2004), Ωσεί παρόν (τετράγλωσση έκδοση ενός ποιήματος στα ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά) (Διάμετρος, 1997), Κανόνας (Καστανιώτης, 1998), Κελί (Το Ροδακιό, 2000) (μεταφράστηκε στα γαλλικά ως Cellule, traduit par Alexandre Zotos, Cheyne, 2012 και τιμήθηκε με το Prix Max Jacob étranger, 2013), Μιγαδικά και Αμφιθαλή (Μεταίχμιο, 2003) (μεταφράστηκε στα γαλλικά ως Complexes et Germains, Editions La rumeur libre, 2018, No humans’ land / αναφορά (Μεταίχμιο, 2005), Ψηφία για ψηφίδες (Μεταίχμιο, 2006), Μετόπη (Ύψιλον, 2007), Πέρασμα (Ύψιλον, 2007), Πρόσωπο με τη γη (Γαβριηλίδης[3], 2013 και Φιλί της ζωής (Κίχλη, 2016).
Το 2013 του απονεμήθηκε το Βραβείο ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών[4] (ίδρυμα Πέτρου Χάρη) για το σύνολο του έργου του.
Εκτός από τα ποιητικά βιβλία, δημοσίευσε το 1997 το σχεδίασμα ποιητικής Ρήματα για το ρόδο (Καστανιώτης), (που μεταφράστηκε στα ισπανικά ως Verbos para la rosa, esbozo de poética, μεταφραστής του ο Vicente Fernández González, Miguel Gomez Ediciones, 2002 και τιμήθηκε με το Eθνικό Bραβείο μετάφρασης στην Ισπανία για το 2003) και το 2002 το δοκίμιο ποιητικής Αναγραμματισμοί στη σιωπή (Πόλις). Στα ισπανικά κυκλοφόρησε επίσης το βιβλίο του Lugar de un día σε μετάφραση του Vicente Fernández González, Miguel Gomez Ediciones, 2017.
Το 2004 εκδόθηκε το παραμύθι Ένα μικρό κουτάκι, ξύλινο (Μεταίχμιο) με ζωγραφιές του Μιχάλη Μανουσάκη. Το 2014 κυκλοφόρησαν δύο νουβέλες του με τον γενικό τίτλο Οι λησμονημένοι (Γαβριηλίδης).
Επίσης το 1995 κυκλοφόρησε μια ανθολόγησή του από το ημερολόγιο Μέρες του Γ. Σεφέρη με τον τίτλο Ζήτημα φωτός (Μπάστας-Πλέσσας, Β’ έκδοση, Ίκαρος, 2007 και το 2001 ένα ανθολόγιό του από το έργο του Κ. Γ. Καρυωτάκη με τον τίτλο Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα (Διάμετρος).
Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και άρθρα σχετικά με θέματα λογοτεχνίας στα σημαντικότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά (Η λέξη, Νέα Εστία, Εντευκτήριο, Πόρφυρας, Το δέντρο, Ποιητική κ. ά.). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Ποίηση.
Ποιήματά του μεταφράστηκαν επίσης στα αγγλικά, γερμανικά, σουηδικά, σλοβένικα, λιθουανικά, καταλανικά, βουλγαρικά και αλβανικά.
Μετέφρασε ποιήματα και κείμενα των Pierre Jean Jouve, René Char, Paul Claudel, Jacques Dupin, André du Bouchet, και τα βιβλία: Ο τσαλαπετεινός του Michel Tournier (Εξάντας,1987), Αιθέρες του Philippe Jaccottet (Ρόπτρον,1988), Ρενέ του Chateaubriand (Το Ροδακιό,1993, 1999), Ο κακός Δημιουργός του E.M. Cioran (Εξάντας, 1994), Η κρίση του πνεύματος του Paul Valéry (Καστανιώτης, 1996), Ορλάντο της Virginia Woolf (θεατρική διασκευή) (Κέδρος, 1999), Ο φετιχιστής του Michel Tournier (Εξάντας, 2000), Εκατό φράσεις για βεντάλιες του Paul Claudel (Γαβριηλίδης, 2002), Η παρουσία και η εικόνα και άλλα δοκίμια του Yves Bonnefoy (Πόλις, 2005), Καπνός και κρύσταλλο του Philippe Jaccottet (Τυπωθήτω, 2006), Φύλλα του Ύπνου του René Char (Πόλις, 2017), Πνιγμένη τρίλια κορυδαλλού του Salah Stetié (Γαβριηλίδης 2017).
Το 2014 ονομάστηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία Ιππότης στην τάξη των Γραμμάτων και των Τεχνών.
Μετέφρασε επίσης τα ψυχαναλυτικά έργα: Μέλανι Κλάιν της Hanna Segal (Καστανιώτης, 1996), Δον Ζουάν του Otto Rank (Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, 1996), Από την παιδιατρική στην ψυχανάλυση (Καστανιώτης, 2003) και Διαδικασίες ωρίμανσης και διευκολυντικό περιβάλλον (Ελληνικά Γράμματα 2003, Επέκεινα 2017) του D.W. Winnicott. Είχε την επιστημονική ευθύνη της σειράς ψυχαναλυτικών βιβλίων Ψυχαναλυτικοί συνειρμοί των εκδόσεων Μεταίχμιο στην οποία εκδόθηκαν έξη τομίδια των S. Freud, Μ. Klein, P. Gyuomard (Η απόλαυση του τραγικού), M. Mannoni (Η πρώτη συνάντηση με τον ψυχαναλυτή), Fr. Perrier και Wl. Granoff (Η επιθυμία και το θήλυ) και συνεχίζει με τη σειρά Γραφές της ψυχανάλυσης στις εκδόσεις Γαβριηλίδης στην οποία έχουν εκδοθεί ένδεκα βιβλία μεταξύ των οποίων: P. Gyuomard, Για την παιδική σεξουαλικότητα, Sandor Ferenzci, Θάλασσα, P. Avrane Ένα παιδί στον ψυχαναλυτή, Ψυχανάλυση και νεοελληνική λογοτεχνία (συλλογικό), Κ. Νασίκας, Εξορίες γλώσσας, Ε. Νικολοπούλου-Laura Dethiville, Συζητώντας για τον D.W. Winnicott και την κλινική του.
Την περίοδο 1998-99 ήταν μέλος της επιτροπής για τα Κρατικά βραβεία λογοτεχνίας και την περίοδο 2012-2013 ήταν μέλος της επιτροπής για το βραβείο Γιάννη Βαρβέρη της Εταιρείας Συγγραφέων της οποίας είναι μέλος από το 1992.
Είναι μέλος της Εταιρείας Σπουδών της Σχολής Μωραΐτη[5] και από το 2011 μετέχει στον διοικητικό συμβούλιο.
Ο Θανάσης Χατζόπουλος, παιδοψυχίατρος και ψυχαναλυτής, έχει δημοσιεύσει 15 βιβλία με ποιήματα, αλλά εξίσου μεταφράσεις και δοκίμια.
Στα γαλλικά έχουν μεταφραστεί: Ο εξ αίματος νεκρός (σε μετάφραση Μισέλ Βόλκοβιτς, Δεσμός, 2001, εξαντλημένο) και Κελί (σε μετάφραση Αλέξανδρου Ζώτου, Cheyne, 2012) για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Max Jacob Étranger το 2013.
Ποιήματά του βρίσκονται μεταφρασμένα στην Ανθολογία της σύγχρονης ελληνικής ποίησης (1945-2000) (επιλογή και μετάφραση: Μισέλ Βόλκοβιτς, πρόλογος Ζακ Λακαριέρ, Poésie/ Gallimard 2000), στην επιθεώρηση MEET, No 17, Αθήνα/Σαντιάγκο (επιλογή και μετάφραση: Μισέλ Βόλκοβιτς, 2013), και στην ανθολογία Έλληνες ποιητές του 21ου αιώνα, τόμος 5 (επιλογή και μετάφραση: Μισέλ Βόλκοβιτς, Le miel des anges, 2017).
Δημοσίευσε δοκίμια για τον Σεφέρη και τον Καρυωτάκη.
Μετέφρασε κυρίως Chateaubriand, Paul Valéry, Paul Claudel, Pierre-Jean Jouve, René Char, Jules Supervielle, Yves Bonnefoy, Philippe Jaccottet.
Το 2014 ονομάσθηκε από τη Γαλλική δημοκρατία Ιππότης στην τάξη των γραμμάτων και των τεχνών.
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλία του είναι[6]:
- Πρόσωπο με τη γη, Γαβριηλίδης, 2012
- Μετόπη, Ύψιλον, 2007
- Πέρασμα, Ύψιλον, 2007
- Ψηφία και ψηφίδες, Μεταίχμιο, 2005
- No human's land / αναφορά. Αναφορά, Μεταίχμιο, 2005
- Ένα μικρό κουτάκι, ξύλινο, Μεταίχμιο, 2004
- Στον ήλιο μοίρα, Μεταίχμιο, 2004
- Μιγαδικά και αμφιθαλή, Μεταίχμιο, 2003
- Αναγραμματισμοί στη σιωπή, Πόλις, 2002
- Κελί, Το Ροδακιό, 2000
- Από καταβολής δρόσου, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999
- Το άφωτο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999
- Κανόνας, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1998
- Ιδίοις σώμασι. Χωρία α', Εκδόσεις Καστανιώτη, 1997
- Ρήματα για το ρόδο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1997
- Ωσεί παρόν, Διάμετρος, 1997
- Στον ήλιο μοίρα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996
- Ο εξ αίματος νεκρός, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1994
- Η κοίμηση, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1988
- Οι λησμονημένοι. Δυο νουβέλες, (Εκδόσεις Γαβριηλίδη)
Έχει συμμετάσχει και σε μεγάλο αριθμό συλλογικών έργων.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «SPF - Société de psychanalyse freudienne». SPF - Société de psychanalyse freudienne (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2019.
- ↑ «IWA | International Winnicott Association» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2019.
- ↑ «ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ». www.gavrielidesbooks.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2019.
- ↑ «Ακαδημία Αθηνών». www.academyofathens.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2019.
- ↑ «Εταιρεία Σπουδών | Σχολή Μωραΐτη». moraitis.edu.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2019.
- ↑ Θανάσης Χατζόπουλος, biblionet.gr, ανακτήθηκε στις 21 Δεκ. 2013
|