Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 | |
| Συγγραφέας | Έντγκαρ Άλλαν Πόε |
|---|---|
| Τίτλος | The Mask of the Red Death |
| Υπότιτλος | A Fantasy |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1842 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1842 |
| Μορφή | διήγημα |
| LC Class | OL41050W |
| LΤ ID | 626301 |
| Δημοσιεύθηκε στο | Graham's Magazine |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου είναι ένα διήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Η πλοκή ακολουθεί την ιστορία του πρίγκιπα Πρόσπερο στην προσπάθεια του να αποφύγει ένα θανατηφόρο λοιμό γνωστό ως Κόκκινος Θάνατος, ενώ βρίσκεται κρυμμένος στο αβαείο του. Εκεί,μαζί με μια ομάδα άλλων ευγενών διοργανώνει ένα χορό μεταμφιεσμένων στα εφτά δωμάτια του αβαείου του, το καθένα βαμμένο με ένα διαφορετικό χρώμα. Στην μέση της διασκέδασης τους μια μυστηριώδη φιγούρα μεταμφιεσμένη ως ένα θύμα του Κόκκινου Θανάτου εμφανίζεται και περιφέρεται σε όλες τις αίθουσες. Ο Πρόσπερο πεθαίνει όταν αντιμετωπίζει τον ξένο του οποίου του κουστούμι αποδεικνύεται ότι δεν έχει κάτι απτό μέσα του .Στο τέλος όλοι οι ευγενείς πεθαίνουν επίσης.
Η ιστορία έχει πολλά στοιχεία γοτθικής λογοτεχνίας και συχνά αναλύεται ως μια αλληγορία του αναπόφευκτου ερχομού του θανάτου. Έχουν γίνει πολλές και διαφορετικές ερμηνείες του έργου, καθώς και προσπάθειες να καθοριστεί η πραγματική φύση της συγκεκριμένης ασθένειας. Το διήγημα εκδόθηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 1842 στο περιοδικό Γράχαμ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Έκτοτε έχει υιοθετηθεί σε πολλές και διαφορετικές μορφές.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο καστροχτισμένο αβαείο του πρίγκιπα Πρόσπερο. Αυτός και χίλιοι ευγενείς ζουν απομονωμένοι μέσα στις πύλες του αβαείου προκειμένου να αποφύγουν ένα θανατηφόρο λοιμό που βασανίζει τον κόσμο. Τα θύματα του λοιμού βασανίζονται από οξείς πόνους,ξαφνικές ζαλάδες,υπερβολική αιμορραγία από τους πόρους του δέρματος και τελικά κατάρρευση. Ο λοιμός σκοτώνει τα θύματα του σε διάστημα μισής ώρας. Έτσι ο Πρόσπερο και οι ευγενείς σκοπεύουν να παραμείνουν εσώκλειστοι μέσα στο κάστρο περιμένοντας το τέλος του λοιμού.
Ένα βράδυ ο Πρόσπερο διοργανώνει ένα χορό μεταμφιεσμένων στα έξι από τα εφτά χρωματιστά δωμάτια του αβαείου του.Το κάθε ένα από τα δωμάτια είναι διακοσμημένο και βαμμένο με ένα συγκεκριμένο χρώμα: μπλε, μοβ, πράσινο, πορτοκαλί, άσπρο και βιολετί. Το τελευταίο δωμάτιο είναι μαύρο, με μαύρες βελούδινες ταπισερί που σκέπαζαν τους τοίχους πέφτοντας σε βαριές πτυχές σε ένα μαύρο χαλί και άλικα τζάμια στο χρώμα του αίματος. Το μαύρο δωμάτιο επίσης διακοσμούσε ένα εβένινο ρολόι που χτυπούσε κάθε μια ώρα προκαλώντας απόλυτη ησυχία σε όλα τα δωμάτια. Όταν ο ήχος σταματούσε όλοι επανέρχονταν στο γλέντι.
Τα μεσάνυχτα, ο Πρόσπερο και οι επισκέπτες παρατηρούν μια μυστηριώδη φιγούρα με αιματοβαμμένη ρόμπα και πρόσωπο να θυμίζει πτώμα. Ο ξένος είχε ντυθεί σαν ένα θύμα του Κόκκινου Θανάτου. Ο Πρόσπερο, εξοργισμένος από το κακόγουστο αυτό αστείο ζητάει να μάθει την ταυτότητα του ξένου για να τον κρεμάσει. Οι επισκέπτες φοβούνται να πλησιάσουν τον ξένο και έτσι αυτός περιφέρεται και στις έξι αίθουσες. Έτσι ο Πρόσπερο τον ακολουθεί με ένα ξίφος ώσπου φτάνουν στο έβδομο δωμάτιο.Όταν ο Πρόσπερο τον αντικρίζει ρίχνει το ξίφος στο χαλί και σωριάζεται νεκρός. Οι επισκέπτες συγκεντρώνονται φοβισμένοι στην έβδομη αίθουσα και αφαιρούν την μάσκα του ξένου παρατηρώντας ότι δεν κρύβεται κανένα πρόσωπο από πίσω. Τότε αντιλαμβάνονται ότι η φιγούρα είναι ο ίδιος ο Κόκκινος Θάνατος και σωριάζονται όλοι νεκροί. Το διήγημα λήγει με την φράση Και το σκοτάδι και η σήψη και ο Κόκκινος Θάνατος κατακυρίευσαν τα πάντα.
Ανάλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου ο Πόε υιοθετεί πολλά στοιχεία της γοτθικής λογοτεχνίας, όπως το σκηνικό του κάστρου. Τα διαφορετικά μονόχρωμα δωμάτια ίσως συμβολίζουν το ανθρώπινο μυαλό και τις διαφορετικές προσωπικότητες. Οι εικόνες του αίματος και του χρόνου υποδεικνύουν την σωματική υπόσταση. Ο λοιμός ίσως να συμβολίζει τα τυπικά γνωρίσματα της ζωής του ανθρώπου και την θνησιμότητα. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως όλη η ιστορία αποτελεί μια αλληγορία της μάταιης προσπάθειας του ανθρώπου να αποτρέψει τον θάνατο.
Το αίμα,στο οποίο δίνεται ιδιαίτερη έμφαση μέσω του κόκκινου χρώματος, αποτελεί ένα διπλό σύμβολο συμβολίζοντας τον θάνατο αλλά και την ζωή. Σε αυτό δίνεται έμφαση με την φιγούρα με την μάσκα,όπου ποτέ δεν αναφέρεται ρητώς ότι είναι ο Κόκκινος Θάνατος αλλά μόνο ένας επισκέπτης όπου φοράει το κοστούμι του Κόκκινου Θανάτου, που κάνει την αρχική του εμφάνιση στο μπλε δωμάτιο, ένα χρώμα που συμβολίζει την γέννα.
Όπως πολλά από τα διηγήματα του Πόε, έτσι και το συγκεκριμένο έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ο Προσπέρο, ένας εύπορος νέος που κατάγεται από διακεκριμένη οικογένεια μας θυμίζει τον Πόε και την δική του οικογένεια τους Άλλανς.
Ο Κόκκινος Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κόκκινος Θάνατος είναι μια φανταστική αρρώστια. Ο Πόε περιγράφει ότι προκαλεί οξείς πόνους, εκκρίσεις αίματος, ζαλάδας και τελικά κατάρρευση οδηγώντας το άτομο σε θάνατο σε λιγότερο από μισή ώρα.
Υποθέτουμε ότι η αρρώστια είναι εμπνευσμένη από την φυματίωση, καθώς η γυναίκα του Πόε, Βιργινία, έπασχε από την ασθένεια όταν ο Πόε έγραφε την ιστορία. Όπως και ο πρίγκιπας Πρόσπερο, ο Πόε αγνοούσε τους κινδύνους της ασθένειας. Η μητέρα, ο αδερφός καθώς και η ανάδοχος μητέρα του πέθαναν επίσης από φυματίωση. Εναλλακτικά ο Κόκκινος Θάνατος πιθανόν να αναφέρεται στην χολέρα. Ο Πόε είχε ζήσει μια επιδημία χολέρας στην Βαλτιμόρη του Μαίρυλαντ το 1831. Άλλοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την Βουβωνική πανώλη, επίσης γνωστή ως Μαύρος Θάνατος.
|