Ηρακλέων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ηρακλέων
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2ος αιώνας
Θάνατος2ος αιώνας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος
Περίοδος ακμής2ος αιώνας[1]

Ο Ηρακλέων (;-175) ήταν γνωστικός, ένας από τους μαθητες του Βαλεντίνου, και έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρξε μαθητής του Βαλεντίνου, και σύμφωνα με τον Κλήμεντα Αλεξανδρείας ο πιο διάσημος από τους μαθητές του. Μαζί με τον Ωριγένη ο Κλήμης διασώζει αποσπάσματα έργων του Ηρακλέωνα.[2]

Θεολογικές απόψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον Ηρακλέωνα μικραίνει το χάσμα ανάμεσα στον χριστιανισμό και τον Γνωστικισμό, αφού θεωρεί την Παλαιά Διαθήκη ως ένα προστάδιο της Καινής Διαθήκης. Ο αντινομισμός αμβλύνεται. Επίσης ταυτίζει το Λόγο με το Σωτήρα και το Δημιουργό. Το ανθρώπινο γένος το διακρίνει σε τρεις ομάδες: τους χοϊκούς, τους ψυχικούς και τους πνευματικούς. Οι πρώτοι είναι φυσικά τέκνα του διαβόλου. Σύμβολο των δεύτερων είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Οι τελευταίοι συγκροτούν την «πραγματική» Εκκλησία.

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έγραψε Υπόμνημα εις το Ευαγγέλιον του Ιωάννου, ενώ οι ερευνητές του αποδίδουν το σε κοπτική γλώσσα γραμμένο γνωστικό Περί των τριών φύσεων.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk2005277028. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουνίου 2022.
  2. Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α´, εκδ. Παρουσία, Αθήνα 1997, σελ.249
  3. Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α´, εκδ. Παρουσία, Αθήνα 1997, σελ.249

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β. εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ.158
  • Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α' ,εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 1997, σελ.249-250