Ζιζέλ Πράσινος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ζιζέλ Πράσινος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gisèle Prassinos (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 26 Φεβρουαρίου 1920[1][2][3] Κωνσταντινούπολη[2][4] |
| Θάνατος | 15 Νοεμβρίου 2015[1][2][5] 13ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καλλιτέχνιδα[7] ποιήτρια[3] μεταφράστρια συγγραφέας[3] εικαστικός καλλιτέχνης[8] ζωγράφος[3] |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Μάριος Πράσινος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | d:Q3404968 (1972) |
Η Ζιζέλ Πράσινος (γαλλικά: Gisèle Prassinos, 26 Φεβρουαρίου 1920 - 15 Νοεμβρίου 2015) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας και ποιήτρια ελληνικής καταγωγής που συνδέθηκε με το σουρεαλιστικό κίνημα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1920 στην Κωνσταντινούπολη και μετανάστευσε με την οικογένειά της στη Γαλλία στην ηλικία των δύο χρόνων. Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή της. Ο αδερφός της, Μάριο Πράσινος ήταν Γάλλος καλλιτέχνης και εικονογράφος. Ο πατέρας της διηύθυνε το περιοδικό «Λόγος» στην Κωνσταντινούπολη. Ο άντρας της, Πέτρος Φρυδάς μετέφρασε στα γαλλικά Καζαντζάκη.
Καλλιτεχνική πορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1934, ο αδερφός της Μάριο Πράσινος, παρουσίασε τη δεκατετράχρονη αδερφή του στους σουρεαλιστές. Οι σουρεαλιστές ενθουσιάστηκαν μαζί της και εκτίμησαν τα γραπτά της ως πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία για ότι η αυτόματη γραφή εισπράττει από το ασυνείδητο. Ο Αντρέ Μπρετόν μάλιστα τη σύγκρινε με το σουρεαλιστικό ιδεώδες της «γυναίκας-παιδί» (femme-enfant). Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτες της δημοσιεύσεις. Στο γαλλικό σουρεαλιστικό περιοδικό «Μινώταυρος» και στο Βελγικό «Έγγραφα 34». Το πρώτο της βιβλίο «Η Αρθριτική Ακρίδα» δημοσιεύτηκε ένα χρόνο αργότερα, το 1935, με πρόλογο του Πωλ Ελυάρ και φωτογραφία του Μαν Ρέυ. Ήταν μία από τις γυναίκες που ο Αντρέ Μπρετόν συμπεριέλαβε στο βιβλίο του «Η ανθολογία του μαύρου Χιούμορ».
Μετά τον Σουρεαλισμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ζιζέλ Πράσινος συνέχισε να γράφει ιστορίες, ποιήματα και μυθιστορήματα και μετά την απομάκρυνσή της από τον σουρεαλισμό.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Surrealism and Women By Mary Ann Caws, Gloria Gwen Raaberg
- Custom House of Desire: A Half Century of Surrealist Stories By J. H. Matthews
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 www
.leshommessansepaules .com /auteur-Gis%C3%A8le _PRASSINOS-555-1-1-0-1 .html. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119205506. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /40543. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 4,0 4,1 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2023.
- ↑ LHYtynbzgtSr.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119205506. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Jean-Pierre Delarge: (Γαλλικά) Le Delarge. Gründ, Jean-Pierre Delarge. Παρίσι. 2001. 24198_artiste_PRASSINOS_Gisele. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022. ISBN-13 978-2-7000-3055-6. ISBN-10 2-7000-3055-9.
- ↑ f79af1c8-73eb-e711-8b59-000c29e811b2. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020.
|