Ζαν Λαν

Ζαν Λαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Jean Lannes (Γαλλικά)
Γέννηση	10 Απριλίου 1769; Λεκτούρ
Θάνατος	31 Μαΐου 1809; Κάιζερεμπερσντορφ
Αιτία θανάτου	γάγγραινα
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Πάνθεον (48°50′46″ s. š., 2°20′46″ v. d.)
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αξιωματικός; στρατιωτικός
Περίοδος ακμής	1792
Οικογένεια
Σύζυγος	Λουίζ ντε Γκεενέκ
Τέκνα	Λουί Ναπολεόν Λαν; Alfred Lannes de Montebello; Gustave Olivier Lannes de Montebello; Jean Ernest Lannes de Montebello; Joséphine Louise Lannes de Montebello
Γονείς	Jeannet Lannes και Cécile Fouraignan
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας
Πόλεμοι/μάχες	Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης και Ναπολεόντειοι Πόλεμοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	πρέσβης της Γαλλίας στην Πορτογαλία
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής; Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας; Στρατάρχης της Γαλλίας; Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου; Ανάδοχος προαγωγής της Ειδικής Στρατιωτικής Σχολής του Σαιν-Σιρ; τάγμα του Αγίου Ανδρέα; Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Ζαν Λαν (Jean Lannes, 10 Απριλίου 1769 – 31 Μαΐου 1809) ήταν Γάλλος στρατάρχης και φίλος του Ναπολέοντα Α΄.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατετάγη στο Γαλλικό στρατό το 1792 ως υπαξιωματικός για να απαντήσει στο κάλεσμα της σωτηρίας της πατρίδας, όπου και γνωρίστηκε με τον Ναπολέοντα Α΄. Αποστρατεύθηκε κατά τις εκκαθαρίσεις του 1795, αλλά ο Κορσικανός φίλος του τον επανέφερε στην υπηρεσία με τον προηγούμενο βαθμό του.

Στην Ιταλία, παρά τα πολλαπλά του τραύματα, ανδραγάθησε και προήχθη σε ταξίαρχο. Έκτοτε ο Ναπολέων και ο Λαν έγιναν στενοί φίλοι και συνεργάτες. Υπήρξε ίσως ο μοναδικός πραγματικός φίλος που είχε ποτέ ο Ναπολέων, ανεχόμενος όλες τις ιδιοτροπίες του. Διακρίθηκε πάλι στην εκστρατεία της Αιγύπτου και στο κίνημα εναντίον του Μπαρράς στάθηκε στο πλευρό του Ναπολέοντα, βοηθώντας τον να αναλάβει την εξουσία της Γαλλίας. Το 1804 προήχθη σε στρατάρχη και μέχρι το 1809 παρέμεινε στην Ισπανία, πολεμώντας σε δεκάδες μάχες. Ατρόμητος και μαχόμενος πάντοτε από την πρώτη γραμμή, εξέθετε συχνά τον εαυτό του σε κινδύνους, έως ότου στη μάχη του Άσπερν-Έσλινγκ, 22 Μαΐου 1809, μία οβίδα του έκοψε τα πόδια. Ο Ναπολέων, με δάκρυα στα μάτια και πνιγμένη φωνή, βρέθηκε από πάνω του για να ακούσει τα τελευταία λόγια του:

«Λαν, με αναγνωρίζεις; Είμαι ο Βοναπάρτης, ο φίλος σου!».
«Ναι, Μεγαλειότατε, χάνετε τον καλύτερο φίλο σας…»

Ο θάνατος του Γάλλου «Αίαντα», όπως επωνομάστηκε, επήλθε μόνο μετά από έξι ημέρες αφόρητων πόνων. Ο Ναπολέων θρήνησε την απώλεια ενός εξαίρετου στρατιώτη και ενός αληθινού φίλου. Ήταν ο πρώτος Γάλλος στρατάρχης ο οποίος σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης. Το λείψανό του φυλάσσεται σήμερα στο Γαλλικό Πάνθεον.