Ζακ Λε Γκοφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζακ Λε Γκοφ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jacques Louis Le Goff (Γαλλικά)[1]
Γέννηση1  Ιανουαρίου 1924[2][3][4]
Τουλόν[5][6]
Θάνατος1  Απριλίου 2014[2][3][4]
10ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[6]
ΥπηκοότηταΓαλλία
ΣπουδέςΛύκειο Λουί-λε-Γκραν, Lycée Thiers και École Normale Supérieure
ΒραβεύσειςΔιοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, Χρυσό μετάλιο Γαλλικού Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (1991), Dr A.H. Heineken Prize for History (2004), Επίτιμος καθηγητής του πανεπιστημίου της Κρακοβίας, Broquette-Gonin prize, Hegel Prize (1994), Historian Prize of the city of Münster (1993), Grand Prix Gobert (1996), βραβείο Νταν Ντέιβιντ (2007), Grand Prix d’Histoire de la Ville de Paris (1997), honorary doctorate from the University of Parma (19  Οκτωβρίου 2000), honorary doctor of the University of Pavia, Corresponding Fellow of the Medieval Academy of America (1987) και Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής
Ιστοσελίδα
Ζακ Λε Γκοφ στην IMDb
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςmedieval history και ιστορία
Αξίωμαπρόεδρος (1975, 1977)
Ιδιότηταιστορικός, αγωνιστής της Γαλλικής αντίστασης, μεσαιωνολόγος και ερευνητής

Ο Ζακ Λε Γκοφ (Jacques Le Goff, Τουλόν, 1 Ιανουαρίου 1924 - Παρίσι, 1 Απριλίου 2014) ήταν Γάλλος ιστορικός, μεσαιωνολόγος. Υπήρξε από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρεύματος της λεγόμενης "Νέας Ιστορίας" (Nouvelle Histoire) και εξειδικεύτηκε στην μελέτη και ανάλυση του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα και ιδιαίτερα του 12ου και 13ου αιώνα.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Τουλόν το 1924. Σπούδασε στην Οξφόρδη και την Πράγα. Αποφοίτησε από την École Normale Supérieure. Το διάστημα 1972-1977 διαδέχθηκε τον Φερνάν Μπρωντέλ στην προεδρία του 6ου τμήματος της École Pratique des Hautes Études που το 1975 μετονομάστηκε σε Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (École Pratique des Hautes Études en Sciences Sociales). Η ενασχόλησή του με το ίδρυμα αυτό σηματοδοτεί την επιθυμία του να ανανεώσει τη μεσαιωνική ιστορία με τη συνδρομή των κοινωνικών επιστημών [7] και ιδιαίτερα της ανθρωπολογίας[8]. Δείγμα αυτής της νέας οπτικής γωνίας ανάλυσης αποτέλεσε η μελέτη των αντίληψεων γύρω από το ανθρώπινο σώμα κατά τον Μεσαίωνα[9] . Τον ίδιο τον Μεσαίωνα τον θεωρούσε "μητέρα" της σημερινής Ευρώπης, υποστηρίζοντας παράλληλα μια εκ βαθέων μελέτη ιδιαίτερα των άπειρων εσωτερικών διαφοροποιήσεων που περικλύει ως χρονολογικό διάστημα.

Δάσκαλοί του υπήρξαν οι Ζορζ Ντιμπί και Μορίς Λομπάρ. Ανήκε στην τρίτη γενιά της περίφημης σχολής των ''Annales'' μαζί με τους Πιερ Νορά, Φιλιπ Αριές και Μισέλ Βοβέλ, συνεχιστές όλοι τους των Μαρκ Μπλοχ και Λουσιάν Φαμπρ.

Λοιπά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν μέλος του Parti Socialiste Unifié από το 1958 μέχρι το 1962. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του σκηνοθέτη Ζαν Ζακ Ανό στην ταινία του «Το όνομα του ρόδου», η οποία ήταν βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

(ενδεικτικά από τη μεταφρασμένη στα ελληνικά[7])

  • Για έναν άλλο μεσαίωνα, μετάφραση: Σία Αναγνωστοπούλου, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1994. ISBN 960-7019-90-3
  • Η Ευρώπη γεννήθηκε τον Μεσαίωνα;, μετάφραση: Ελευθερία Ζέη, επιμέλεια: Άγγελος Ελεφάντης, Άννα Μαραγκάκη, εκ. Πόλις, Αθήνα 2006. ISBN 960-435-109-5
  • Η Ευρώπη. Μια αφήγηση για παιδιά και νέους, μετάφραση: Βάσιας Τσοκόπουλος, εικονογράφηση: Charley Case, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1997. ISBN 960-344-307-7
  • Ήρωες και θαυμαστά του Μεσαίωνα, μετάφραση: Νικόλαος Γκοτσίνας, Κέδρος, Αθήνα 2005. ISBN 960-04-2837-9
  • Ιστορία και μνήμη, μετάφραση: Γιάννης Κουμπουρλής, Νεφέλη, Αθήνα 1998. ISBN 960-211-359-6
  • Ο πολιτισμός της μεσαιωνικής Δύσης, μετάφραση: Ρίκα Μπενβενίστε, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1993. ISBN 960-288-016-3
  • Οι διανοούμενοι στο μεσαίωνα, μετάφραση: Μαρία Παραδέλλη, Κέδρος, Αθήνα 2002. ISBN 960-04-2045-9
  • Το πουγκί και η ζωή. Οικονομία και θρησκεία στο Μεσαίωνα, μετάφραση: Νικόλαος Γκοτσίνας, Κέδρος, Αθήνα 2004. ISBN 960-04-2458-6
  • Το φαντασιακό στο Μεσαίωνα, μετάφραση: Νικόλαος Γκοτσίνας, Κέδρος, Αθήνα 2008. ISBN 978-960-04-3763-8

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Άννα Μαρία Δρουμπούκη, "Jacques Le Goff (1924-2014): ο μεγάλος μεσαιωνολόγος. Η ευρώπη γεννήθηκε τον Μεσαίωνα", The Books' Journal, τχ. 43 (Μάιος 2014), 36-38.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]