Ευρωπαϊκό μονοπάτι μεγάλων αποστάσεων Ε4

Το Ευρωπαϊκό μονοπάτι μεγάλων αποστάσεων Ε4 είναι διεθνές μονοπάτι που διαμορφώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση Ορεινής Πεζοπορίας (E.W.V.) στις παρακάτω χώρες: Ισπανία, Γαλλία, Ελβετία, Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ελλάδα και Κύπρο.

Ισπανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από: Ταρίφα, νοτιότατο σημείο της ηπειρωτικής Ισπανίας μέσω των ορέων της Ανδαλουσίας, της Μουρθίας και της Βαλένθιας, μέσω της Ρόντα, Αλχάμα ντε Γρανάδα, Μορατάλλα, Άλκοϊ, Ρεκουένα, Μορέλα (GR7)
2300 χλμ
Πουϊσέρντα στα Πυρηναία Α. της Ανδόρα
καταλανική ακτή στην Ουλντεθόνα (GR8), στην Ταραγκόνα μέσω της καταλανικής ακτής (GR92), Μονσερά (GR172), και κατόπιν GR4 στα Πυρηναία
450 χλμ

Γαλλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από: Μον Νουάρ μέσω Μον Κανιγκού και Καρκασόν (GR 36),
Βιλφόρ μέσω Άνω Λαγκεντόκ και Σεβέν (GR 71, GR 7, GR 72),
κοιλάδες Αρντές και Ρον ανατολικά μέσω GR 44, GR 4, GR 42, 429, ελβετικά σύνορα κοντά στη Γενεύη
Βόρεια μέσω Βερκόρ, Γκρενόμπλ, Σαρτρέζ και Κουλόζ (GR 9)
1100 χλμ

Ελβετία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολουθεί την κορυφογραμμή Γιούρα βόρεια της χώρας για να καταλήξει στο Ντίελσντορφ. (300 χλμ.)

Από το Ντίελσντορφ, το E4 συνεχίζει κατά μήκος των ακτών της λίμνης Κόνστανς, έως το χωριό Ρέινεκ στα γερμανικά σύνορα. (150 χλμ)

Νίντεργκαλ - Μπούλαχ - Φράινσταϊν-Τόιφεν - Ίρχελ - Μπουχ αμ Ίρχελ - Ντορφ - Αντελφίνγκεν - Τρούτικον - Ομπερσταμχάιμ - Στάιν αμ Ράιν - Μάμερν - Στέκμπορν - Μπέρλινγκεν - Μάρνεμπαχ - Ερματίνγκεν - Γκοτλίμπεν - Κρεουσλίνγκεν - Μινστερλίνγκεν - Γκέτινγκεν - Ούτβιλ - Ρόμανσχορν - Έγκναχ - Άρμπον - Στάιναχ - Τιμπαχ - Γκόλνταχ - Ρορσάσερμπεργκ - Μπούχμπεργκ - Ρέινεκ

Το ελληνικό τμήμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε ό,τι αφορά στο ελληνικό τμήμα ο σχεδιασμός και η σηματοδότησή του έγιναν από την Ε.Ο.Ο.Α.. Η διαδρομή του Ε4, περνά από τον δρόμο Προμαχώνα-Σέρρες μέχρι τη γέφυρα του Στρυμόνα ποταμού, όπου διασταυρώνεται με το Ε6 και φθάνει στην Ελλάδα στο φυλάκιο της Νίκης, βόρεια της Φλώρινας. Συνεχίζοντας νότια διασχίζει τα όρη Βέρνων, Βέρμιο, Πιέρια και Όλυμπο, για να καταλήξει μέσω του ορεινού όγκου της κεντρικής Ελλάδας στους Δελφούς. Περνάει, έπειτα από τον κόλπο της Κορίνθου στα Καλάβρυτα και από εκεί στο Πλανητέρο. Εισέρχεται μετά στην Αρκαδία από Λυκούρια και ακολουθεί τις πηγές του Λάδωνα, περνάει από το Παγκράτιο και φτάνει στο Δάρα. Περιλαμβάνει βέβαια την Τρίπολη για διανυκτέρευση. Κατόπιν περνάει από Βυτίνα, διέρχεται από Λεβίδι και σκαρφαλώνει στο Καταφύγιο του Μαινάλου. Μετά περνώντας από το δρόμο Τρίπολης-Καλαβρύτων φτάνει στου Κάψα και το Περιθώρι, επανέρχεται στην Τρίπολη κι από εκεί στο Στάδιο, την Ψηλή Βρύση, περνάει μέσα από τα Άνω Δολιανά και φτάνει στον Άγιο Πέτρο. Από εδώ περνάει στις Καρυές και τα Βρέσθενα για να βγει από τα όρια της Αρκαδίας καταλήγοντας στη Σπάρτη και στο Γύθειο. Κατόπιν διασχίζει την Κρήτη από το νομό Χανίων ως το νομό Λασιθίου. Στη συνέχεια από τη Λάρνακα της Κύπρου καταλήγει στην Πάφο, όπως περιγράφεται πιο κάτω.^[1]

Το κυπριακό τμήμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κυπριακό τμήμα του μονοπατιού, όπως ίσως αναμένεται, ξεκινάει από τις εγκαταστάσεις του Διεθνούς Αεροδρομίου Λάρνακας και συνεχίζει ως εξής: Διασχίζει την επαρχία Λάρνακας αρχικά από Δύση προς Ανατολή και περνάει από το Τέμενος Χαλά Σουλτάν, το Εθνικό Δασικό Πάρκο Ριζοελιάς, την Παναγία των Αμπελιών, το χωριό Κελλιά, το λόφο "της Βορόκληνης", τα χωριά Βορόκλινη, Πύλα και Ορμήδεια, το δάσος Ξυλοφάγου και την Παναγία Ξυλοφάγου. Ακολούθως περνά διαμέσου της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου, όπου περνά από τον Ποταμό Λιοπετρίου την Αγία Θέκλα, την Αγία Νάπα, την Κέρμια, το Κάβο Γκρέκο, το δάσος Σωτήρας, το χωριό Σωτήρα, τον υδατοφράκτη και το κοινοτικό δάσος Λιοπετρίου, για να επιστρέψει στην επαρχία Λάρνακας, την οποία διασχίζει ανάποδα αυτή τη φορά.

Περνάει από τη Ξυλοφάγου, τη Ξυλοτύμπου, το κοινοτικό δάσος Πύλας, το μεικτό χωριό Πύλα, την τοποθεσία Ασπρόμουτη, τα χωριά Τρούλλοι και Αβδελλερό, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, τη Μεγάλη Μούτη, το χωριό Κόσιη, τη Μούτη του Ζυγού, το χωριό Κλαυδιά, την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, την Παναγία Στάζουσα, τα χωριά Κόρνος και Δελίκηπος, το κοινοτικό πάρκο Δελικήπου και το δάσος της Αετόμουτης. Ακολούθως συνεχίζει εντός των επαρχιών Λευκωσίας και Λεμεσού σε συνδυασμό, όπου διασχίζει το χωριό Λυθροδόντας, τους εκδρομικούς χώρους Μάντρα του Καμπιού, Προφήτης Ηλίας και Κιόνια, την Ιερά Μονή Μαχαιρά, τα χωριά Λαζανιάς, Φικάρδου (εγκαταλελειμμένο χωριό με αξιοσημείωτη λαϊκή αρχιτεκτονική, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στη σχετική λίστα της ΟΥΝΕΣΚΟ) και Άγιος Επιφάνειος Ορεινής, το δασικό σταθμό και την ίδια την τοποθεσία Γεφύρι της Παναγιάς, το Σταυρό του Αγιασμάτη (επίσης συμπεριλαμβάνεται στη λίστα πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ), το χωριό Λαγουδερά, την Παναγία του Άρακα (εκκλησία που συμπεριλαμβάνεται κι αυτή στη λίστα της ΟΥΝΕΣΚΟ), τα χωριά Σαράντι και Σπήλια (από όπου μπορεί να γίνει μικρή παράκαμψη για Κακοπετριά ή Κυπερούντα για ξεκούραση), τον εκδρομικό χώρο Πλατανιών, την Πλατεία Τροόδους, την εκκλησία Αγίου Γεωργίου Καπουράλλη στον Πρόδρομο και την Ιερά Μονή Κύκκου.

Τέλος, από εκεί μπαίνει στο τελευταίο τμήμα του, στην επαρχία Πάφου, όπου διασχίζει το δάσος Πάφου, το Σταυρό της Ψώκας, τα χωριά Λυσός και Κρίτου Τέρρα, τα Λουτρά της Αφροδίτης, την κωμόπολη της Πέγειας και το χωριό της Τσάδας, για να καταλήξει στο Διεθνές Αεροδρόμιο Πάφου.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Παραπομπές σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «Μονοπάτι E4 στην Ελλάδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2014.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[1] «Μονοπάτι E4 στην Ελλάδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2014.

[1]