Επεμβατική καρδιολογία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο επεμβατική καρδιολογία εννοούμε την αιματηρή προσπέλαση του ασθενούς μέσω καθετηριασμού ενός από τα μεγάλα αγγεία που οδηγούν στην καρδιά. Σκοπό έχει είτε την διάγνωση,είτε την θεραπεία καρδιακής νόσου. Η επεμβατική καρδιολογία είναι υποειδικότητα της καρδιολογίας και χρειάζεται εξειδίκευση για την απόκτηση της επάρκειας της.

Πιο ειδικά η επεμβατική καρδιολογία περιλαμβάνει:

Η πιο συχνή χρήση της είναι για την διερεύνηση και θεραπεία ισχαιμικής νόσου,πού είναι και τα συχνότερα περιστατικά παγκοσμίως.

Ο πρώτος επιτυχής καρδιακός καθετηριασμός έγινε το 1977 από έναν Γερμανό Καρδιολόγο ονόματι Andreas Gruentzig στη Ζυρίχη. Το εργαστήριο όπου διενεργείται η επεμβατική καρδιολογία ονομάζεται εργαστήριο καρδιακού καθετηριασμού (cardiac catheterization lab).

Η διάρκεια μίας στεφανιογραφίας είναι περίπου τριάντα λεπτών (30) ενώ μία αγγειοπλαστική (το γνωστό μπαλονάκι) μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει την μιάμιση ώρα.Ο ασθενής κατά την διάρκεια της ιατρικής πράξης παραμένει σε εγρήγορση (χρησιμοποιείται τοπική αναισθησία).

Όπως όλες οι ιατρικές πράξεις και ακόμα περισσότερο οι επεμβατικές δεν είναι άμοιρες επιπλοκών και μάλιστα σοβαρών. Σίγουρα πάντως το όφελος υπερκαλύπτει το ρίσκο, μίας και τα ποσοστά σοβαρών επιπλοκών είναι αρκετά χαμηλά.[1]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στεφανάδης, Χριστόδουλος (22 Οκτωβρίου 2000). «Οι εξελίξεις στην καρδιολογία». Το Βήμα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-30. https://web.archive.org/web/20120430011002/http://www.tovima.gr/default.asp/?pid=2. Ανακτήθηκε στις 2010-06-28. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]