Επαναστατικός ντεφαιτισμός

Ο επαναστατικός ντεφαιτισμός (αγγλ. "revolutionary defeatism", από την αγγλική λέξη defeat που σημαίνει ήττα) είναι η θεωρία που υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που ένας πόλεμος που διεξάγεται είναι ιμπεριαλιστικός και από τα δύο μέρη, οι επαναστάτες και των δύο μερών θα πρέπει να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τον εθνικό πόλεμο σε εμφύλιο, συναδελφωμένοι με τους στρατιώτες του «εχθρού» και ανατρέποντας τις αστικές κυβερνήσεις τους. Ο Λένιν δίδασκε πως το προλεταριάτο πρέπει να εύχεται τη στρατιωτική ήττα της δικής "του" κυβέρνησης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με την έννοια ότι αυτή η ήττα θα διευκόλυνε την εξέγερση για την ανατροπή της άρχουσας τάξης.

Καθ' όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σ' ολόκληρο τον κόσμο οι μόνοι που αγωνίστηκαν κάτω από τις αρχές του επαναστατικού ντεφαιτισμού ήταν στην Ελλάδα η διεθνιστική ομάδα του Άγι Στίνα -στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο Καστοριάδης, ο Ταμτάκος κι ο Βουρσούκης- καθώς και λίγοι Ιταλοί «μπορντιγκιστές» (από τον ηγέτη τους Μπορντίγκα), μερικές μικροομάδες Τροτσκιστών και μεμονωμένα άτομα. Θεωρώντας ότι ο πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός και από την πλευρά του Άξονα και από την πλευρά των Συμμάχων στάθηκαν εχθρικά απέναντι στα κινήματα αντίστασης των κατεχόμενων χωρών από τους Γερμανούς. Ο Άγις Στίνας έγραψε ότι ο ελληνικός λαός "έπρεπε να αγκαλιάσει (στην Κατοχή) τους Γερμανούς φαντάρους", γιατί ήσαν προλετάριοι και να τους πάρει με το μέρος του, ενάντια στον Χίτλερ.

Πηγές

• Στίνας Άγις, Επαναστατικός ντεφαιτισμός στην Ελλάδα (1946) μπροσούρα, 20 σελίδες
• ΑΡΧΕΙΟ ΑΓΙ ΣΤΙΝΑ: ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΟΠΛΑ