Η ελληνική απογραφή 1896 ήταν η δέκατη ένατη επίσημη απογραφή του ελληνικού κράτους. Διεξήχθη μία μέρα μεταξύ 5 και 6 Οκτωβρίου 1896. Ήταν μία από τις πρώτες απογραφές που τήρησαν τις τις βασικές διατάξεις όπως αυτές διαμορφώθηκαν στα Διεθνή Στατιστικά συνέδρια των Βρυξελλών (1853), του Παρισιού (1855) και της Βιέννης (1857). Η απογραφή διεξήχθη με τη χρήση ειδικών ατομικών απογραφικών δελτίων.[1] Κατά την απογραφή συλλέχθηκαν στοιχεία για το φύλλο, την ηλικία, τη θρησκεία αλλά όχι τη γλώσσα[2]. Ωστόσο, η επεξεργασία των συλλεχθέντων στοιχείων δεν ολοκληρώθηκε εξαιτίας της καταστροφής του απογραφικού υλικού κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς.[2][3] Ο συνολικός πληθυσμός των κατοίκων της ελληνικής επικράτειας ανήλθε στους 2.433.806 κατοίκους, ενώ υπήρξε αύξηση 246.598 κατοίκων σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή του 1889. Η συνολική επιφάνεια ήταν 63.606 τ.χλμ. και η πυκνότητα του πληθυσμού ήταν 34,4 κάτ/τ.χλμ. Ως προς την εδαφική κατάσταση της χώρας, δε σημειώθηκε καμία μεταβολή από την προηγούμενη απογραφή. Στα εδάφη συμπεριλαμβάνονταν η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα, οι Κυκλάδες, τα Επτάνησα, η Θεσσαλία και ένα μικρό μέρος της Ηπείρου, η Άρτα.
Απογραφές Πληθυσμού