Εκλογές στην Κροατία
Στην Κροατία διεξάγονται προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, όπως επίσης και ευρωεκλογές. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από το λαό για πενταετή θητεία και το Κοινοβούλιο (Hrvatski sabor) είναι μονοθάλαμο και αριθμεί 151 έδρες. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1990 έχουν διεξαχθεί 7 προεδρικές εκλογές.
Πρόσφατες εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2019-20[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες προεδρικές εκλογές στη χώρα έγιναν στις 2 Αυγούστου 1992 μαζί με τις βουλευτικές εκλογές.[1] Ο υποψήφιος της Κροατικής Δημοκρατικής Ένωσης (HDZ) Φράνιο Τούτζμαν εξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 57,8% των ψήφων. Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 74,9%.[2] Οι εκλογές επικρίθηκαν από τους διεθνείς παρατηρητές, οι οποίοι επεσήμαναν προβλήματα, όπως την πρόσβαση της αντιπολίτευσης στα ΜΜΕ, την χρονική στιγμή των εκλογών (αργία, πολύ σύντομη περίοδος από την ανακοίνωση των εκλογών μέχρι τη διεξαγωγή τους) και την αμεροληψία των αρχών.[3]
| Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|
| Φράνιο Τούτζμαν | Κροατική Δημοκρατική Ένωση | 1.519.100 | 57,8 |
| Ντράζεν Μπούτισα | Κροατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Φιλελευθέρων | 585.535 | 22,3 |
| Σάφκα Ντάμπτσεβιτς-Κουτσάρ | Κροατικό Κόμμα του Λαού | 161.242 | 6,1 |
| Ντομπροσλάβ Παράγκα | Κροατικό Κόμμα των Δικαιωμάτων | 144.695 | 5,5 |
| Σιλβίγιε Ντεγκέν | Σοσιαλιστικό Κόμμα της Κροατίας | 108.979 | 4,1 |
| Μάρκο Βεσέλιτσα | Κροατικό Δημοκρατικό Κόμμα | 45.593 | 1,7 |
| Ιβάν Σεζάρ | Κροατικό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα | 43.134 | 1,6 |
| Άντουν Βούγιτς | Σοσιαλδημοκράτες της Κροατίας | 18.783 | 0,7 |
| Άκυρα/λευκά | 50.703 | – | |
| Σύνολο | 2.677.764 | 100 | |
| Πηγές: Nohlen & Stöver, p419 Επίσημα αποτελέσματα[4] | |||
1997[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φράνιο Τούτζμαν επανεξελέγη στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 15 Ιουνίου 1997, με ποσοστό 61,4% των ψήφων. Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 54,6%. [2]
| Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|
| Φράνιο Τούτζμαν | Κροατική Δημοκρατική Ένωση | 1.337.990 | 61,4 |
| Ζντράβκο Τόματς | Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Κροατίας | 458.172 | 21,0 |
| Βλάντο Γκότοβατς | Κροατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Φιλελευθέρων | 382.630 | 17,6 |
| Άκυρα/λευκά | 39.656 | – | |
| Σύνολο | 2.218.448 | 100 | |
| Εγγεγραμμένοι | 4.061.479 | ||
| Πηγές: Nohlen & Stöver; Official results[5] | |||
2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές έγιναν στις 24 Ιανουαρίου και στις 7 Φεβρουαρίου 2000. Πρόεδρος εξελέγη στον δεύτερο γύρο με ποσοστό 56% ο Στίπε Μέσιτς.Ήταν οι πρώτες εκλογές στην ιστορία της χώρας που κρίθηκαν στον 2ο γύρο.[1]
| Υποψήφιος | Κόμμα | 1ος γύρος | 2ος γύρος | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | ||
| Στίπε Μέσιτς | Κροατικό Κόμμα του Λαού | 1.100.671 | 41,3 | 1.433.372 | 56,01 |
| Ντράζεν Μπούτισα | Κροατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Φιλελευθέρων | 741.837 | 27,8 | 1.125.969 | 43,99 |
| Μάτε Γκράνιτς | Κροατική Δημοκρατική Ένωση | 601.588 | 22,6 | ||
| Σλάβεν Λέτιτσα | Ανεξάρτητος | 110.782 | 4,2 | ||
| Άντο Ντάπιτς | Κροατικό Κόμμα των Δικαιωμάτων | 49.288 | 1,8 | ||
| Άντε Λέντιτς | Ανεξάρτητος | 22.875 | 0,9 | ||
| Τόμισλαβ Μέρτσεπ | Κροατικό Λαϊκό Κόμμα | 22.672 | 0,9 | ||
| Άντε Πρεκάτσιν | Νέα Κροατία | 7.401 | 0,3 | ||
| Ζβόνιμιρ Σεπάροβιτς | Ανεξάρτητος | 7.235 | 0,3 | ||
| Άκυρα/λευκά | 13.212 | – | 29.779 | – | |
| Σύνολο | 2.677.561 | 100 | 2.589.120 | 100 | |
| Πηγές: Croatian State Election Committee[6][7] | |||||
2005[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι προεδρικές εκλογές του 2005 κρίθηκαν ξανά στον δεύτερο γύρο. Στον πρώτο γύρο, που έγινε στις 2 Ιανουαρίου, δεν υπήρξε υποψήφιος που να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσοστό ώστε να εκλεγεί πρόεδρος. Έτσι, διεξήχθη δεύτερος γύσρος στις 16 Ιανουαρίου, στον οποίο πρόεδρος επανεξελέγη ο Στίπε Μέσιτς με ποσοστό γύρω στο 66% έναντι 34% για την Γιάντρανκα Κόσορ.[8]
| Υποψήφιοι και κόμματα στα οποία πρόσκεινται | Ψήφοι | % | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|---|
| Στίπε Μέσιτς - Κροατικό Κόμμα του Λαού και λοιπά | 1.089.398 | 48,92 | 1.454.451 | 65,93 |
| Γιάντρανκα Κόσορ - Κροατική Δημοκρατική Ένωση | 452.218 | 20,31 | 751.692 | 34,07 |
| Μπόρις Μίξιτς | 396.093 | 17,78 | - | - |
| Τζούρντα Άντλεσιτς - Κροατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Φιλελευθέρων | 59.795 | 2,68 | - | - |
| Σλάβεν Λέτιτσα - Κροατικό Κόμμα των Δικαιωμάτων | 57.748 | 2,59 | - | - |
| Λιούμπο Τσέσιτς | 41.216 | 1,85 | - | - |
| Ίβιτς Πάσαλιτς - Κροατικό Μπλοκ - Κίνημα για μια Σύγχρονη Κροατία | 40.637 | 1,82 | - | - |
| Άντο Κοβάσεβιτς - Κροατική Χριστιανοδημοκρατική Ένωση | 19.145 | 0,86 | - | - |
| Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς | 17.847 | 0,80 | - | - |
| Μίροσλαβ Ρατζ - Κροατικό Κόμμα Νεολαίας | 14.766 | 0,66 | - | - |
| Ντόρις Κόστα | 8.721 | 0,37 | - | - |
| Μλάντεν Κέσερ | 7.056 | 0,32 | - | - |
| Τόμισλαβ Πέτρακ - Κροατικό Λαϊκό Κόμμα | 2.614 | 0,12 | - | - |
| Άκυρα | 20.269 | 35.617 | ||
| Σύνολο (συμμετοχή 50,57 %) | 2.227.073 | 100,0 | 2.241.760 | 100,0 |
| Εγγεγραμμένοι | 4.403.933 | 4.392.220 | ||
| Πηγή: Κρατική Εφορευτική Επιτροπή (Državno izborno povjerenstvo) Επίσημα αποτελέσματα | ||||
2009-10[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, ο οποίος διεξήχθη στις 27 Δεκεμβρίου 2009, προηγήθηκε με ποσοστό 32,4% ο σοσιαλδημοκράτης Ίβο Γιοσίποβιτς, υποψήφιος της αντιπολίτευσης έναντι 14,8% για τον Μίλαν Μπάντιτς, δήμαρχο του Ζάγκρεμπ.[9] Ο δεύτερος γύρος διεξήχθη στις 10 Ιανουαρίου 2010. Νικητής αναδείχθηκε ο Γιοσίποβιτς με ποσοστό 60,26% έναντι 39,74% για τον Μπάντιτς.[10]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Υποψήφιοι | Πρώτος γύρος | Δεύτερος γύρος | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Υποψήφιος | Κόμμα στο οποίο πρόσκειται | Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | |
| Ίβο Γιοσίποβιτς | Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Κροατίας (Socijaldemokratska partija Hrvatske) |
640.594 | 32,42 | 1.339.385 | 60,26 | |
| Μίλαν Μπάντιτς | ανεξάρτητος | 293.068 | 14,83 | 883.222 | 39,74 | |
| Αντρίγια Χέμπρανγκ (Andrija Hebrang) | Κροατική Δημοκρατική Ένωση (Hrvatska demokratska zajednica) |
237.998 | 12,04 | |||
| Νάνταν Βιντόσεβιτς | ανεξάρτητος | 223.892 | 11,33 | |||
| Βέσνα Πούσιτς | Κροατικό Λαϊκό Κόμμα – Φιλελεύθεροι Δημοκράτες (Hrvatska narodna stranka - liberalni demokrati) |
143.190 | 7,25 | |||
| Ντράγκαν Πρίμορατς | ανεξάρτητος | 117.154 | 5,93 | |||
| Μίροσλαβ Τούτζμαν | ανεξάρτητος | 80.784 | 4,09 | |||
| Νταμίρ Καγίν | Δημοκρατική Συνέλευση Ίστριας (Istarski demokratski sabor) |
76.411 | 3,87 | |||
| Γιόζιπ Γιούρτσεβιτς | ανεξάρτητος | 54.177 | 2,74 | |||
| Μπόρις Μίκσιτς | ανεξάρτητος | 41.491 | 2,1 | |||
| Βέσνα Σκάρε-Όσμπολτ (Vesna Škare-Ožbolt) | ανεξάρτητος | 37.373 | 1,89 | |||
| Σλάβκο Βούκσιτς | ανεξάρτητος | 8.309 | 0,42 | |||
| Σύνολο έγκυρων ψηφοδελτίων | 1.954.441 | 98,94 | 2.222.607 | 98,64 | ||
| Συμμετοχή | 1.975.909 | 43,96 | 2.253.570 | 50,13 | ||
| Πηγή: Αποτελέσματα πρώτου γύρου Αποτελέσματα δευτέρου γύρου | ||||||
2014[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 28 Δεκεμβρίου 2014 με τον δεύτερο γύρο στις 11 Ιανουαρίου 2015.[11]
Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόσφατες εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2020[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1990[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη σοσιαλιστική δημοκρατία της Κροατίας διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές το 1990. Οι εκλογές έγιναν σε 2 γύρους: στις 22 Απριλίου και στις 6 Μαΐου.[1] Ήταν οι πρώτες ελεύθερες εκλογές από τότε που εισήχθη ο πολυκομματισμός στη χώρα. Νικητής των εκλογών ήταν η Κροατική Δημοκρτική Ένωση, η οποία έλαβε τις 55 από τις συνολικά έδρες στο Κοινωνικό-Πολιτικό Συμβούλιο Η συμμετοχή στον πρώτο γύρο ήταν 84,5%.[12] Το νεοεκλεγέν κοινοβούλιο συνεδρίασε για πρώτη φορά στις 30 Μαΐου.
| Κόμμα | 1ος γύρος | 2ος γύρος | Σύνολο εδρών | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Έδρες | Ψήφοι | % | Έδρες | ||
| Κροατική Δημοκρατική Ένωση | 1.201.122 | 41,9 | 55 | ||||
| SKH-SDP-SSH | 1.001.967 | 35,0 | 20 | ||||
| Συνασπισμός της Συμφωνίας του Λαού | 439.372 | 15,3 | 3 | ||||
| Σερβικό Δημοκρατικό Κόμμα | 46.418 | 1,6 | 1 | ||||
| Γιουγκοσλαβικό Ανεξάρτητο Δημοκρατικό Κόμμα | 13.560 | 0,5 | 0 | ||||
| Λίστα Πρασίνων της Ευρώπης | 12.282 | 0,4 | 0 | ||||
| Δημοκρατική Ένωση της Ριέκα | 8.008 | 0,3 | 0 | ||||
| Λοιπά κόμματα | 23.855 | 0,8 | 0 | ||||
| Ανεξάρτητοι | 118.147 | 4,1 | 1 | ||||
| Άκυρα/λευκά | 115.852 | – | – | – | – | – | |
| Σύνολο | 2.980.663 | 100 | 80 | ||||
| Πηγή: Nohlen & Stöver | |||||||
1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι βουλευτικές εκλογές του 1992 έγιναν στις 2 Αυγούστου 1992 μαζί με τις προεδρικές εκλογές. Ήταν οι πρώτες μετά την ανεξαρτησία της χώρας και με το νέο Σύνταγμα.[1] Στις εκλογές κέρδισε η Κροατική Δημοκρατική Ένωση, με 85 επί συνόλου 138 εδρών στο κοινοβούλιο και με συμμετοχή 75,6%.[12]
1995[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 29 Οκτωβρίου 1995.[1] Για μία ακόμη φορά νικήτρια αναδείχθηκε η Κροατική Δημοκρατική Ένωση, κερδίζοντας 75 από τις συνολικά 127 έδρες. Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 68,8%.[13]
2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι εκλογές που διεξήχθησαν στις 3 Ιανουαρίου 2000 για τη Βουλή των Αντιπροσώπων ήταν οι πρώτες που έγιναν μετά τη λήξη μιας πλήρους θητείας των μελών της προηγούμενης Βουλής. Τελικά, ο συνασπισμός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος - Κροατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Φιλελευθέρων (SDP-HSLS), μαζί με το μπλοκ 4 άλλων κομμάτων, κέρδισαν πλειοψηφία δύο τρίτων, κάτι που τους επέτρεψε να αναθεωρήσουν το Σύνταγμα και να μετατραπεί η χώρα από ημιπροεδρική δημοκρατία σε κοινοβουλευτική δημοκρατία.[14] Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Ίβιτσα Ράτσαν ορκίστηκε πρωθυπουργός και σχημάτισε εξακομματική κεντροαριστερή κυβέρνηση συνασπισμού με υπουργούς από το a SDP, το HSLS, το Κροατικό Κόμμα Γεωργών (HSS),το Φιλελεύθερο Κόμμα (LS),το Κροατικό Κόμμα του Λαού (HNS) και τη Δημοκρατική Συνέλευση της Ιστρίας (IDS).[15]
2003[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις εκλογές που έγιναν στις 23 Νοεμβρίου 2003 κέρδισε η Κροατική Δημοκρατική Ένωση με 46 έδρες και 2ο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, με 43 έδρες.[16] Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Ίβο Σάναντερ, ο οποίος σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με την υποστήριξη των κομμάτων από τις εθνικές μειονότητες. Ο επίσημος διορισμός του στην πρωθυπουργία έγινε στις 23 Δεκεμβρίου 2003.[17]
2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι επόμενες εκλογές διεξήχθησαν στις 25 Νοεμβρίου 2007 στην Κροατία και στις 24 και 25 Νοεμβρίου 2007 στο εξωτερικό.[18] Η κυβερνητική Κροατική Δημοκρατική Ένωση προηγήθηκε στις εκλογές, χωρίς όμως να έχει αυτοδύναμη πλειοψηφία. Η κεντροαριστερά της αντιπολίτευσης (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Κροατίας) πέτυχαν το καλύτερό τους αποτέλεσμα στην ιστορία τους. Τελικά, σχηματίστηκε η δεύτερη κυβέρνηση του Ίβο Σάναντερ, υποστηριζόμενη από την Κροατική Δημοκρατική Ένωση (HDZ), το Κροατικό Κόμμα Γεωργών (HSS), το Κροατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Φιλελευθέρων (HSLS) και τους αντιπροσώπους των εθνικών μειονοτήτων..[19] Το νέο κοινοβούλιο πραγματοποίησε την πρώτη του συνεδρίαση στις 11 Ιανουαρίου 2008.[20] Μία ημέρα μετά, το κοινοβούλιο ενέκρινε τη νέα κυβέρνηση του Σάναντερ.[21]
2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2015[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2016[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν τον Σεπτέμβριο του 2016. Το συντηρητικό κόμμα HDZ κέρδισε τις εκλογές χωρίς αυτοδυναμία, με δεύτερους τους σοσιαλδημοκράτες.[22]
Ευρωεκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2014[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δεύτερες ευρωεκλογές στην Κροατία έγιναν στις 25 Μαΐου 2014. Συνολικά εξελέγησαν 11 ευρωβουλευτές. Ο κυβερνών συνασπισμός Kukuriku του Ίβο Γιοσίποβιτς υπέστη απώλειες, μένοντας στις 4 έδρες έναντι 6 για την Κροατική Δημοκρατική Ένωση και τους εταίρους της και 1 για τους Πράσινους.[23]
2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες ευρωεκλογές στη χώρα διεξήχθησαν στις 14 Απριλίου 2013 και εξελέγησαν συνολικά 12 ευρωβουλευτές.[24] Οι εκλεγέντες υπηρέτησαν το υπόλοιπο της θητείας των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της περιόδου 2009-2013, καθώς η Κροατία έγινε μέλος της ΕΕ την 1η Ιουλίου 2013. Η εκλογή των μελών έγινε αναλογικά με ανοικτές λίστες.[25][26] Διαψεύδοντας τις δημοσκοπήσεις, που ήθελαν το σοσιαλδημοκρατικό συνασπισμό να κερδίζει, νικητής των εκλογών με οριακή πλειοψηφία αναδείχθηκε η κεντροδεξιά Κροατική Δημοκρατική Ένωση και οι εταίροι της.[27] Η συμμετοχή ήταν μόλις 20,8% που είναι και το χαμηλότερο ποσοστό σε εθνικές εκλογές στην ιστορία της Κροατίας.[28]
Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1991[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο πρώτο δημοψήφισμα της Κροατίας στις 19 Μαΐου 1991, η χώρα υπερψήφισε την ανεξαρτησία της από τη Γιουγκοσλαβία με ποσοστό 93,2%.[29] Μετά το δημοψήφισμα, η χώρα κήρυξε την ανεξαρτησία της στις 25 Ιουνίου 1991.[30] Η ΕΟΚ και τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν διπλωματικά την Κροατία το 1992.
| Δημοψήφισμα για ανεξαρτησία στην Κροατία 1991 | ||
|---|---|---|
| Εκλογικό σώμα | 3.652.225 | |
| Συμμετοχή | (83,56%) 3.051.881 | |
| Ανεξαρτησία από τη Γιουγκοσλαβία | ||
| Επιλογές ψηφοφορίας | Ψήφοι | % |
| Ναι | 2.845.521 | 93,24 |
| Όχι | 126.630 | 4,15 |
| Παραμονή της Κροατίας στην ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας | ||
| Επιλογές ψηφοφορίας | Ψήφοι | % |
| Ναι | 164.267 | 5,38 |
| Όχι | 2.813.085 | 92,18 |
| Πηγή: Κρατική Εκλογική Επιτροπή[31] | ||
Δημοψήφισμα 2012[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε δημοψήφισμα που έγινε στις 22 Ιανουαρίου 2012 οι ψηφοφόροι της χώρας τάχθηκαν με ποσοστό 66% υπέρ της ένταξης στην ΕΕ έναντι 33% που καταψήφισαν την πρόταση.[32]
Δημοψήφισμα 2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Κροάτες ψηφοφόροι, σε δημοψήφισμα που διεξήχθη την 1η Δεκεμβρίου 2013, υπερψήφισαν την πρόταση (με ποσοστό 65,8%) να ορίζεται στο Σύνταγμα ο γάμος ως η "ένωση ανάμεσα σε έναν άντρα και σε μία γυναίκα".[33]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Nohlen, D & Stöver, P (2010) Elections in Europe: A data handbook, p410 ISBN 978-3-8329-5609-7
- ↑ 2,0 2,1 Nohlen & Stöver, p419
- ↑ «Elections in the Republic of Croatia» (PDF). International Republican Institute. 2 Αυγούστου 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «1992 Izbori za predsjednika Republike Hrvatske» [1992 Elections for the Croatian President] (PDF). Croatian State Election Committee. 2 Αυγούστου 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Izbor Predsjednika Republike Hrvatske» [Election of the Croatian President] (PDF) (στα Κροατικά). Croatian State Election Committee. 24 Ιουνίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Complete official results of the elections for the Croatian President - Second round». Croatian State Election Committee. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Complete official results of the elections for the Croatian President - First round». Croatian State Election Committee. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Kubosova, Lucia (17 Ιανουαρίου 2005). «Croatian president re-elected». euobserver.
- ↑ «Ο πρώτος γύρος σε σοσιαλδημοκράτη στην Κροατία». VOA News. 28 Δεκεμβρίου 2009.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Ο Γιοσίποβιτς νέος πρόεδρος της Κροατίας». Ημερησία. 12 Ιανουαρίου 2010.
- ↑ «Για πρόεδρο ψηφίζουν οι Κροάτες». voria.gr. 28 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 12,0 12,1 Nohlen & Stöver, p414
- ↑ Nohlen & Stöver, p415
- ↑ "Republic of Croatia - Legislative election of 3 January 2000". Adam Carr's Election Archive.
- ↑ «Sedma vlada» (στα Κροατικά). Croatian Information-Documentation Referral Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ «Odluka ο raspisivanju izbora za zastupnike u Hrvatskom saboru». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Deveta vlada» (στα Κροατικά). Croatian Information-Documentation Referral Agency. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2010.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ (Κροατικά) «President announces elections». 17 Οκτωβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ (Κροατικά)«Sanader sastavlja Vladu». net.hr. 15 Δεκεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ BalkanInsight.com - Croatia's New Parliament Convened
- ↑ «Croatian parliament approves PM Sanader's cabinet». Boston.com. 12 Ιανουαρίου 2007.
- ↑ «Κροατία: Το συντηρητικό κόμμα κόβει πρώτο το νήμα στις εκλογές». in.gr. 12 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «ΚΡΟΑΤΙΑ: ΣΟΒΑΡΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ». newsbomb.gr. 27 Μαΐου 2014.
- ↑ «Ništa od uštede! Izbori za Europski parlament 14. travnja».
- ↑ «Zakon ο izborima zastupnika Republike Hrvatske u Europski parlament». Croatian Parliament. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2013.
- ↑ Uskoro idemo na izbore za Europski parlament, evo kako će to izgledati
- ↑ «PRIVREMENI NESLUŽBENI REZULTATI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Odaziv hrvatskih birača na euroizborima vrlo nizak, ali ipak bolji od slovačkog» (στα κροατικά). Novi list. HINA. 2013-04-15. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-05. https://web.archive.org/web/20131105001721/http://www.novilist.hr/Vijesti/Hrvatska/Odaziv-hrvatskih-biraca-na-euroizborima-vrlo-nizak-ali-ipak-bolji-od-slovackog. Ανακτήθηκε στις 2013-04-15.
- ↑ Sudetic, Chuck (1991-05-20). «Croatia Votes for Sovereignty and Confederation». The New York Times. http://www.nytimes.com/1991/05/20/world/croatia-votes-for-sovereignty-and-confederation.html?ref=croatia. Ανακτήθηκε στις 2010-12-12.
- ↑ Chuck Sudetic (1991-06-26). «2 Yugoslav States Vote Independence To Press Demands». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-29. https://www.webcitation.org/69Wj75HVR?url=http://www.nytimes.com/1991/06/26/world/2-yugoslav-states-vote-independence-to-press-demands.html. Ανακτήθηκε στις 2010-12-12.
- ↑ «Odluka ο raspisu referenduma» (στα κροατικά). Narodne Novine. 1991-05-02. http://narodne-novine.nn.hr/clanci/sluzbeni/254259.html. Ανακτήθηκε στις 2011-01-27.
- ↑ «Croatia EU referendum: Voters back membership». BBC News. 22 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019.
- ↑ ««Όχι» στους γάμους ομοφυλόφιλων είπαν οι Κροατοί σε δημοψήφισμα». in.gr. 1 Δεκεμβρίου 2013.
| |||||||||||||||||||||||||||||