Δρυμάδες Χειμάρρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δρυμάδες Χειμάρρας
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Δρυμάδες Χειμάρρας
40°9′5″N 19°38′20″E
ΧώραΑλβανία
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Χειμάρας
Υψόμετρο180 μέτρα[1]
Πληθυσμός18.000[1]
Ζώνη ώραςώρα Κεντρικής Ευρώπης
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Οι Δρυμάδες (αλβανικά: Dhërmiu ή Dhërmi) είναι ένα από τα επτά χωριά της Χειμάρρας.[2] Ανήκουν διοικητικά, στον δήμο Χειμάρρας, Οι Δρυμάδες απέχουν 42 χιλιόμετρα από την πόλη της Αυλώνας, περίπου την ίδια απόσταση από τους Αγίους Σαράντα και 60 χιλιόμετρα από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Το χωριό είναι χτισμένο, σε υψόμετρο 200 περίπου μέτρων, σε μια πλαγιά των Κεραυνίων Ορέων, που το περιβάλλουν από τη βόρεια και τη βορειοανατολική πλευρά του. Στη νοτιοδυτική πλευρά των Δρυμάδων βρίσκεται η κορυφή Τσίκα των Ακροκεραυνείων, που καταλήγουν στα νοτιοδυτικά στο Ιόνιο Πέλαγος, ενώ σε απόσταση στα νότια είναι η Κέρκυρα. Το χωριό περιλαμβάνει τρεις συνοικίες: τις Γκιλεκάτες, το Καλάμι, τα Κοντράκια και τους ίδιους τους Δρυμάδες. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται το χωριό Παλάσα. Οι κάτοικοι των Δρυμάδων μιλούν μια παραλλαγή της Χειμαρριώτικης διάλεκτου, που χαρακτηρίζεται από αρχαϊκά στοιχεία που έχουν επιβιώσει στην Νέα ελληνική γλώσσα. Πρόσφατα, η παράκτια περιοχή γνωρίζει μια μαζική κατασκευή εγκαταστάσεων διαμονής, όπως συγκροτήματα από ξύλινες βίλες και ξενοδοχεία. Θεωρείται επίσης από την Αλβανική νεολαία ως προορισμός για νυχτερινή ζωή. [3]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ίδρυση του χωριού χάνεται στην ιστορία. Η Χειμάρρα, όπου ανήκουν οι Δρυμάδες, είχε κατοικηθεί από την Ηπειρωτική φυλή των Χαόνων.

Το πρώτο Ελληνικό σχολείο στο χωριό άρχισε να λειτουργεί το 1682, με την υποστήριξη της τοπικής επισκοπής της Χειμάρρας. Το 18ο αιώνα άρχισε τη λειτουργία του και άλλο Ελληνικό σχολείο (η Βυζήλειος Σχολή) με τη χρηματοδότηση τοπικού ευεργέτη. Τη σχολική περίοδο 1898-1899 λειτουργούσαν τρία Ελληνικά σχολεία,το πρωτοβάθμιο,το δευτεροβάθμιο και το σχολείο θηλέων.

Στις 5 Νοεμβρίου 1912, όταν η γειτονική πόλη της Χειμάρρας καταλήφθηκε από τις Ελληνικές δυνάμεις του επιφανούς ντόπιου Σπύρου Σπυρομήλιου, ένοπλες ομάδες από τους Δρυμάδες υπό τον καπετάνιο Ευάγγελο Ρούτση, διακήρυξαν ότι ήταν έτοιμοι του να βοηθήσουν την κίνησή του για την ενσωμάτωση της υπόλοιπης περιοχής στην Ελλάδα, όπως και έγινε στις 7 Νοεμβρίου 1912, όταν υποδέχτηκαν τα σώματα εθελοντών που είχαν ο Στυλιανός Γαλερός και ο Γεώργιος Παπαγιαννάκης από την Κρήτη αμφότεροι.[4]

Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Άλευρα
  • Το λιμάνι Γράμματα
  • Το λιμάνι Gjipe
  • Η Σπηλιά Του πειρατή
  • Η εκκλησία της Υπαπαντής του Κυρίου
  • Το μοναστήρι της Παναγίας (Σταυρίδη)
  • Η εκκλησία του Αγίου Στέφανου
  • Η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα

Σημαντικοί Δρυμαδιώτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πάνος Μπιτζίλης (18ος αι.), Έλληνας επαναστάτης.
  • Στέφανος Ζούπας[5] (1892 - ;), Έλληνας στρατιωτικός.
  • Πέτρο Μάρκο (1913 - 1991), Αλβανός λογοτέχνης.
  • Ευάγγελος Ρούτσης, Έλληνας οπλαρχηγός που συμμετείχε στην απελευθέρωση των Δρυμάδων στις 7-11-1912
  • Λούκας Χρηστίδης[6] (απεβ. 2013), Έλληνας κατάσκοπος
  • Κίτσος Φωτιάδης (1940 - 2014), ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφος της αλβανικής τηλεόρασης.
  • Φώτης Στρακόσια (1965), διεθνής Αλβανός ποδοσφαιριστής ελληνικής καταγωγής.


Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε Επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) GeoNames. 2005. 3185803.
  2. Το χωριό των Δρυμάδων [1] Αρχειοθετήθηκε 2010-04-23 στο Wayback Machine.
  3. Gregorič, Nataša. «Storytelling as a spatial practice in Dhërmi/Drimades of southern Albania» (PDF). Anthropological Notebooks. Slovene Anthropological Society 2 (14): 5. 1408-032X. http://www.drustvo-antropologov.si/AN/PDF/2008_2/Anthropological_Notebooks_XIV_2_Gregoric_Bon.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-11-28. 
  4. Η συμβολή του σώματος του οπλαρχηγού Στυλιανού Γαλερού στην απελευθέρωση της Χιμάρας στις 5 Νοεμβρίου 1912
  5. Κώστα Ν. Δέδε, Δρυμάδες Χειμάρρας, εκδόσεις Σείριος, Αθήνα 1978, σελ. 271.
  6. Κακαουνάκη, Μαριάννα (14 Απριλίου 2013). «Αντίο σε ένα μεγάλο Έλληνα». kathimerini.gr. Η Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2020. 

Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]