Δολίχη Συρίας

Η Δολίχη ήταν αρχαία πόλη στη βόρεια Συρία.

Βρισκόταν στη Σελευκίδα και πιο συγκεκριμένα στην επαρχία της Κυρρηστικής. Από τη Δολίχη περνούσε η εμπορική οδός που ένωνε τη Γερμανίκεια με το Ζεύγμα του ποταμού Ευφράτη. Η πόλη ιδρύθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, πάνω σε θέση με αρχαιότερη κατοίκηση.

Μέρος των αποίκων της ίσως προερχόταν από την ομώνυμη πόλη στην Περραιβία της Θεσσαλίας, ωστόσο αυτό παραμένει απλή υπόθεση. Οι παλαιότερες μαρτυρίες για τη Δολίχη ξεκινούν από τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., όπως και η νομισματοκοπία της. Ωστόσο, η ανεύρεση θραυσμάτων ροδιακών αμφορέων προδίδει ανταλλαγή εμπορευμάτων με τη λεκάνη του Αιγαίου, κατά τον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ.

Η συριακή Δολίχη έμεινε στην ιστορία για την ιδιότυπη λατρεία του Διός Δολιχηνού. Επρόκειτο για τη συγχώνευση της ελληνικής θεότητος του Διός με την φοινικικο-βαβυλωνιακή του Βάαλ. Στον ναό του Διός Δολιχηνού, η νέα θεότητα παριστανόταν με διπλό πέλεκυ και κεραυνό και εθεωρείτο ως θεός του πολέμου και της νίκης. Επίσης και η βαβυλωνιακή θεότητα του καιρού, Χαντάντ, είχε προσλάβει ελληνικό χαρακτήρα: στο εξής απεικονιζόταν να κάθεται πάνω σε ταύρο με διπλό πέλεκυ και δέσμη κεραυνών.

Μετά την κατάλυση του κράτους των Σελευκιδών από τους Ρωμαίους του Πομπηίου το 64 π.Χ., η λατρεία του Διός Δολιχηνού διαδόθηκε σε ολόκληρη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Φαίνεται ότι οι Σασσανίδες Πέρσες του Σαπώρ Α΄ κατέστρεψαν το ιερό του Διός και η λατρεία άρχιζε σταδιακά να παρακμάζει από τα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ.

Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στον λόφο Κεμπέρ Τεπέ (Keber Tepe), ανατολικά της σημερινής Ντιλίκ (Dülük), 10 χλμ βορείως του Γκαζιαντέπ, στη νότια Τουρκία.