Διονυσία Αστερή

Διονυσία Αστερή
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1936;
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	καλαθοσφαιρίστρια
	δεδομένα

Η Διονυσία (Σία) Αστερή (γεν. το 1936 στον Μίρακα Ηλείας) υπήρξε πρωταθλήτρια Ελλάδος στο στίβο τη δεκαετία του '50, στις ρίψεις, ως αθλήτρια του Πανιωνίου Γ.Σ. Κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ ακοντισμού. Επίσης, διακρίθηκε στον ανώμαλο δρόμο και στο πένταθλο καθώς και στο μπάσκετ. Για πολλά χρόνια ήταν πρωταθλήτρια στο τένις.

Στίβος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αστερή πρωτοεμφανίστηκε στους στίβους το 1954, ως σπουδάστρια στην ΕΑΣΑ. Πήρε μέρος στο εαρινό περιφερειακό πρωτάθλημα νεανίδων 1955, στο οποίο κατέλαβε τη 2η θέση στο ακόντιο με 28,77 και την τρίτη στο δίσκο με 23,82.^[1] Στη συνέχεια ασχολήθηκε με το πένταθλο και πήρε τη δεύτερη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πεντάθλου το 1955 με 1.839 β^[2] και την τρίτη στο πρωτάθλημα του 1956 με 2.419 β.^[3] Το 1956 μετείχε επίσης στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου γυναικών 1956, στο οποίο τερμάτισε στην 6η θέση και πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο ομαδικό με την Β΄ ομάδα της Γυμναστικής Ακαδημίας.

Ως αθλήτρια του Πανιωνίου ειδικεύτηκε στις ρίψεις, υπό την εποπτεία του προπονητή Ηλία Μισαηλίδη και τα επόμενα χρόνια κατέκτησε πέντε πανελλήνιους τίτλους στη δισκοβολία και στον ακοντισμό στα πανελλήνια πρωταθλήματα 1957, 1958 και 1959. Ταυτόχρονα, βοήθησε το σύλλογό της να κατακτήσει το πρωτάθλημα από το 1956 και εξής, μετέχωντας και σε άλλα αγωνίσματα, όπως: σφαιροβολία (3η το 1956 με 9,71 και το 1959 με 10,32), άλμα εις ύψος (5η το 1956 με 1,25) κ.ά. Το Δεκέμβριο του 1957 κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ στον ακοντισμό με 38,40μ, το οποίο παρέμεινε ως το 1968 που το κατέρριψε η Βικτωρία Δημοπούλου με 38,78μ.^[4]

Το 1959 αποφοίτησε αριστούχος από την ΕΑΣΑ και μετέβη με κρατική υποτροφία στη Φινλανδία και Σουηδία για μετεκπαίδευση.^[5] Από το 1962 εργάστηκε ως προπονήτρια στίβου, μεταξύ άλλων και ως ομοσπονδιακή στον ΣΕΓΑΣ.^[6] Το 1964 διορίστηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε φυσική αγωγή επί πολλά χρόνια.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πανελλήνια ρεκόρ:
- Ακόντιο: 38,60 (8/12/1957)
Πρωταθλήτρια Ελλάδος:
- Δίσκος: 1957, 1959.
- Ακόντιο: 1957, 1958, 1959.
Δευτεραθλήτρια Ελλάδος:
- Δίσκος: 1958.
- Πένταθλο: 1955.
- Ανώμαλος δρόμος (ομαδικό): 1956 (με την ΕΑΣΑ).
Τριταθλήτρια Ελλάδος:
- Πένταθλο: 1956.
- Δίσκος: 1956.
- Ακόντιο: 1956.
- Σφαίρα: 1956, 1959.

Τένις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την είσοδό της στην ΕΑΣΑ ασχολιόταν με το τένις, όπως και με την κολύμβηση, όχι σε αγωνιστικό επίπεδο. Ανήκε στον Όμιλο Αντισφαιρίσεως Αθηνών, με τα χρώματα του οποίου μετείχε σε αγώνες για πολλά χρόνια με αρκετές επιτυχίες.^[7]. Υπήρξε μέλος της Εθνικής ομάδας από το 1965 ως το 1976 περίπου, αναδείχθηκε πολλές χρονιές πανελληνιονίκης και το 1967 ανακηρύχθηκε καλύτερη Ελληνίδα τενίστρια από την Ομοσπονδία.^[8] Μετείχε σε υψηλό επίπεδο σε ελληνικά τουρνουά ως το 1985 περίπου.

Γενικά, κυριάρχησε στη μεταβατική περίοδο του ελληνικού τένις από τον ερασιτεχνισμό στον επαγγελματισμό, δηλαδή ως το 1980 περίπου. Παρέλαβε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα από την Ξανθίππη Βασιλειάδου και το παρέδωσε στις επαγγελματίες Ντενίζ Παναγοπούλου και Αγγελική Κανελλοπούλου. Συνολικά, κατέκτησε εννέα φορές τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ελλάδας στο απλό (από το 1965 ως το 1976) και επτά στο διπλό-μικτό. Διακρίθηκε σε πολλά διεθνή τουρνουά του εσωτερικού και εξωτερικού. Συμμετείχε επτά φορές στους Βαλκανικούς Αγώνες και πέντε φορές κατέκτησε την 3η θέση και έλαβε μέρος σε έξι Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Ως το 1976 διετέλεσε και προπονήτρια στον Όμιλο Αντισφαίρισης Θεσσαλονίκης αναδεικνύοντας αρκετούς νέους τενίστες, όπως τον Ιωάννη Ρήγα.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωταθλήτρια Ελλάδος
- Απλό: 9 τίτλοι (1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, ... 1976).
- Διπλό μικτό: 7 τίτλοι.
Βαλκανικοί αγώνες:
- 3η θέση: πέντε φορές

Μπάσκετ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την περίοδο 1955-1959 ήταν βασικό στέλεχος στη γυναικεία ομάδα μπάσκετ του Πανιωνίου.^[9]^[10] Με το μπάσκετ ασχολήθηκε πιο εντατικά, όταν άρχισε να έχει προβλήματα με τον αγκώνα της από την έντονη ενασχόληση με τον ακοντισμό. Ως αθλήτρια συνέχισε να αγωνίζεται και αργότερα με την ομάδα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο οποίο διορίστηκε το 1964.

Πηγές - Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέτρου Λινάρδου, "Η Σμύρνη του Πανιωνίου", 1998.
Πέτρου Λινάρδου, "Ο Πανιώνιος στο δρόμο για τη Νέα Σμύρνη (1930-1940)", εφ. Πανιώνιος Κόσμος, φ. 21 (23/5/2009), σελ. 7.
Αθλητική Ηχώ.
Διονυσία Αστερή.
Συνέντευξη Διονυσίας Αστερή.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[1] Αθλητική Ηχώ, 25/4/1955.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[2] Αθλητική Ηχώ, 31/10/1955.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[3] Αθλητική Ηχώ, 19/11/1956.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[4] Αθλητική Ηχώ, 2/6/1968.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[5] "Η Αστερή θα φύγει για τη Φινλανδία", Αθλητική Ηχώ, 11/7/1959.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[6] Αθλητική Ηχώ, 9/9/1962.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[7] Αθλητική Ηχώ, 1/6/1964.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[8] Αθλητική Ηχώ, 11/1/1968.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[9] "Η γυναικεία ομάς του Πανιωνίου εκέρδισε την αντίστοιχον του Άργους με 41-33", "Αθλητική Ηχώ", 27/12/1955.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[10] "Η γυναικεία ομάς του Ολυμπιακού επεβλήθη του Πανιωνίου με 61-51", "Αθλητική Ηχώ", 26/11/1956.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]