Διαχωριστικός φεμινισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο διαχωριστικός φεμινισμός είναι μια μορφή φεμινισμού που θεωρεί ότι η πάλη ενάντια στην πατριαρχία γίνεται κατά βάση μέσω των γυναικών.

Μια μορφή διαχωριστικού φεμινισμού δεν δέχεται τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις εξαιτίας των διαφορών των φύλων που μπορεί να συμπεριλαμβάνουν ανομοιότητες θέσης/κύρους κληρονομημένες από την κοινωνία ή διαπροσωπικές σχέσεις όπως έχουν παρατηρηθεί από τη ζωή του ατόμου. Κάποιες από τις διαχωριστικές φεμινίστριες δεν πιστεύουν πως οι άντρες έχουν τίποτα να προσφέρουν στο φεμινιστικό κίνημα: ακόμα και καλοπροαίρετοι, οι άντρες δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν προβλήματα με την αρσενική προοπτική και συνήθειες συμπεριφοράς από τις οποίες δεν μπορούν να ξεφύγουν. Η Marilyn Frye περιγράφει τον διαχωριστικό φεμινισμό ως "διαχωρισμός με διάφορους τρόπους και μεθόδους από τους άντρες και από θεσμούς, σχέσεις, ρόλους και δραστηριότητες που ορίζονται από τα αρσενικά, κυριαρχούνται από αυτά και λειτουργούν προς όφελος των αρσενικών και της διατήρησης του αρσενικού προνομίου-όντας ο διαχωρισμός αυτός εκκινημένος ή διατηρημένως, εκουσίως, από γυναίκες. ("Some Reflections on Separatism and Power," p.408)."

Με κανένα τρόπο δεν σημαίνει πως οι λεσβίες και οι φεμινίστριες είναι απαραιτήτως διαχωριστικές φεμινίστριες. Βλέπε τον λεσβιακό φεμινισμό για τις φεμινίστριες που υποστηρίζουν την γυναικεία ομοφυλοφιλία ως τη λύση απέναντι στον σεξισμό.

Ένα επιχείρημα για τον φεμινιστικό διαχωρισμό είναι ότι ο διαχωρισμός με βάση το φύλο υπάρχει ήδη στην καθημερινότητα με κυρίαρχο τον άνδρα, η γυναίκα "υποφέρει" τον διαχωρισμό που η πατριαρχία της επιβάλει (οικονομικό, πολιτικό, οικογενειακό, κ.α.) και ως αντίσταση και εργαλείο κριτικής της κατάστασής της θεωρεί αναγκαίες τις στιγμές μεταξύ μόνο γυναικών.

Γυναίκες που οργανώνουν εκδηλώσεις μόνο για γυναίκες κατηγορούνται συχνά για απομονωτισμό.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Marilyn Frye, "Some Reflections on Separatism and Power." In Feminist Social Thought: A Reader, Diana Tietjens Meyers (ed.) (1997) New York: Routledge, pp. 406-414.