Δημήτριος Ρόδιος
| Δημήτριος Ρόδιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1862[1] |
| Θάνατος | 1957[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτης |
Ο Δημήτριος Ρόδιος (1862 – 1η Ιουλίου 1957[2][3]), του Θωμά, ήταν Έλληνας δικηγόρος, συγγραφέας και τραγουδοποιός.
Μετά την ολοκλήρωση των νομικών σπουδών του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών άρχισε να δικηγορεί. Γρήγορα όμως εγκατέλειψε το επάγγελμα αυτό για να ασχοληθεί με την μουσική που από μικρή ηλικία είχε επιδείξει ιδιαίτερο πάθος. Ο πατέρας του αν και αρχιτέκτονας ήταν επιδέξιος κιθαρίστας και τραγουδιστής της Παλιάς Αθήνας. Ίσως από το γεγονός αυτό και έχοντας έτσι από μικρή ηλικία τα πρώτα μουσικά ακούσματα από γυμνασιακής ηλικίας γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών όπου και υπήρξε μαθητής του Α. Κατακουζηνού μελετώντας φωνητική και βιολί.
Έτσι λίγο πριν από το 1900 αρχίζει να συνθέτει κυρίως άσματα για αίθουσες και χορωδίες και ιδιαίτερα σε καντάδες κάνοντας δημόσιες εμφανίσεις από τις οποίες και τελικά καταξιώθηκε.
Γνωστότερα των έργων του είναι:
- "Η Μουσική" (Απ΄ των Αγγέλων τα στόματα κλεμμένη)
- "Πες μου τι έχω στη καρδιά"
- "Αν μ΄ αγαπούσες"
- "Το φίλημα"
- "Η θάλασσα"
- "Η άκαρδη"
- "Η πεταλούδα"
- "Σερενάτα"
- "Αγάπη μου κοιμήσου"
- "Ζαφείρια είναι τα μάτια σου"
- "Το μίσος"
- "Αστέρω", της ομώνυμης ταινίας
- "Ρεμβασμός"
- "Ξύπνα" κ.ά.π.
Από τα χορωδιακά του ωραιότερα είναι
- "Το κοντογούνι", και
- "Ο καθρέπτης" από τον "Βασιληά ανήλιαγο" του Πολέμη.
Παράλληλα εξέδωσε δύο τεύχη «Σχολικά άσματα»
Πέθανε το 1957.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ. 16ος, σελ.666.