Δημήτριος Κρόκος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημήτριος Κρόκος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1905
Πρέβεζα
Θάνατος7  Μαρτίου 1983
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
ιατρός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΈνωσις Κέντρου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΔήμαρχος Πρέβεζας (1959–1963)
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Πρέβεζας)

Ο Δημήτριος Κρόκος (1905 - 7 Μαρτίου 1983) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Πρέβεζας, Άρτας και Λευκάδας από το 1956 έως το 1958 και Πρέβεζας από το 1964 έως το 1967. Διετέλεσε Δήμαρχος της πόλης από το 1959 έως το 1963 και από το 1979 έως το 1982.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1905 και καταγόταν από εύπορη οικογένεια της πόλης. Με την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών πήγε στη Βιέννη και σπούδασε ιατρική (παθολογία). Αναγορεύτηκε διδάκτορας της ιατρικής και ήθελε να ακολουθήσει πανεπιστημιακή σταδιοδρομία, αλλά εξ αιτίας της έκρυθμης κατάστασης στην Αυστρία, λόγω της εισόδου των Γερμανών στη χώρα, την άνοιξη του 1938, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Στη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στο Ε.Α.Μ. και βοήθησε πολλούς συμπολίτες του από την καταδίωξη των αρχών κατοχής λόγω της άρτιας γνώσης της γερμανικής γλώσσας και της ιδιότητάς του ως μέλους της Δημαρχιακής Επιτροπής που διοικούσε το Δήμο Πρέβεζας και Δημαρχούντος κατά την περίοδο Οκτωβρίου 1943 έως Δεκεμβρίου 1943.

Άσκησε το επάγγελμα του ιατρού στην Πρέβεζα αφιλοκερδώς, γι' αυτό αγαπήθηκε πολύ από τον λαό της πόλης. Διακρινόταν για την εντιμότητα και την καλωσύνη του και αποκλήθηκε γιατρός των πτωχών και αδυνάτων.[2] Το 1961 του απονεμήθηκε το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικα για την κοινωνική του προσφορά από τον βασιλιά Παύλο.[3]

Δεν απέκτησε οικογένεια, καθώς ολόκληρη η ζωή του αφιερώθηκε στην εξυπηρέτηση των συμπολιτών του, που ήταν γι' αυτόν η μεγάλη του οικογένεια. Πέθανε αιφνίδια στην Αθήνα στις 7 Μαρτίου 1983 σε ηλικία 78 ετών και τάφηκε στην Πρέβεζα. Σύμφωνα με ιδιωτική δημοσκόπηση, το όνομά του ήταν πρώτο σε δημοφιλία για να δοθεί στο Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πρέβεζας.[4] Σε πλατεία της Πρέβεζας υπάρχει μνημείο αφιερωμένο στο έργο των γιατρών της πόλης Χριστόφορου Τσαντούλα και Δημητρίου Κρόκου.[5]

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτεύτηκε στην εκλογική περιφέρεια Πρέβεζας και Άρτας χωρίς να εκλεγεί α) στις εκλογές της 5.3.1950 με τη Δημοκρατική παράταξη των Αλέξανδρου Σβώλου και Ιωάννη Σοφιανόπουλου, β) στις εκλογές της 9.9.1951 με την Ε.Π.Ε.Κ. του στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα και γ) στις εκλογές 16.11.1952 στην εκλογική περιφέρεια Πρέβεζας με την Ε.Π.Ε.Κ. του στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα.[3]

Στις εκλογές της 19.2.1956 εκλέχθηκε βουλευτής Πρέβεζας Άρτας και Λευκάδας με τη Δημοκρατική Ένωση, ως μέλος του συνεργαζόμενου σε αυτή κόμματος Δ.Κ.Ε.Λ. των Α. Σβώλου, Γ. Καρτάλη και Σ. Αλλαμανή. Άσκησε τα καθήκοντα του βουλευτή μέχρι τις 2.4.1958.

Στις δημοτικές εκλογές της 5.4.1959 εκλέχθηκε Δήμαρχος Πρέβεζας και υπηρέτησε στο αξίωμα αυτό ως τις 14 Οκτωβρίου 1963, όταν παραιτήθηκε για να συμμετάσχει στις βουλευτικές εκλογές της 3.11.1963, ως υποψήφιος της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου. Δεν κατόρθωσε να εκλεγεί σε αυτές τις εκλογές, αλλά στις επόμενες, της 16.2.1964, εκλέχθηκε βουλευτής Πρέβεζας με την ίδια παράταξη και άσκησε τα καθήκοντα του βουλευτή μέχρι την 14.4.1967.

Ήταν υποψήφιος βουλευτής με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις του Γεωργίου Μαύρου στις εκλογές της 17.11.1974, αλλά δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσε 4.164 σταυρούς[6].

Στις δημοτικές εκλογές της 15.10.1978 εκλέχθηκε και πάλι Δήμαρχος Πρέβεζας και υπηρέτησε στο αξίωμα αυτό από 1.1.1979 έως τις 31.12.1982.


Προκάτοχος
Ιωάννης Μουστάκης
Δήμαρχος Πρέβεζας
1 Ιανουαρίου 1979 – Οκτώβριος 1963
Διάδοχος
Χαρίλαος Τσάντης
Προκάτοχος
Ηρακλής Ντούσιας
Δήμαρχος Πρέβεζας
Απρίλιος 1959 – 31 Δεκεμβρίου 1982
Διάδοχος
Νίκος Δ. Γιαννούλης

Βιβλιογραφικές παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Γεώργιος Ι. Κούρτης, Η Κοινοβουλευτική πορεία της Πρέβεζας (1915-2005), Αθήνα 2005, σελ. 212-214.
  2. Αγγελική Τσόλκα-Στεφοπούλου, Από ένα μνημείο στην ιστορία, Ιωάννινα 2001.
  3. 3,0 3,1 Γεώργιος Ι. Κούρτης, Η Κοινοβουλευτική πορεία της Πρέβεζας (1915-2005), Αθήνα 2005, σελ. 213.
  4. Ο ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΠΡΕΒΕΖΑΣ, 9-4-2012, ανάκτηση 3-3-2014.
  5. Μνημείο Αγάπης στην Πρέβεζα.
  6. Κώστας Διγκαβές, "Οι εκλογές στην Ελλάδα 1844-1985", Μαλλιάρης Παιδεία, Θεσσαλονίκη 1986, σελ. 68.