Δημήτρης Γιολδάσης
| Δημήτρης Γιολδάσης | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Δημήτριος Γιολδάσης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1897[1][2][3] Μορφοβούνι Καρδίτσας[3] |
| Θάνατος | 5 Φεβρουαρίου 1993 Καρδίτσα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
| Βραβεύσεις | Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Γεωργίου Α΄ (1966) |
Ο Δημήτρης Γιολδάσης (1897- 1993) υπήρξε Έλληνας ζωγράφος του 20ού αιώνα.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1897 στο χωριό Βουνέσι Αγράφων (σημερινό Μορφοβούνι) από οικογένεια βοσκών που κατάγονταν από τη Σαμαρίνα. Παρακολούθησε εγκύκλιες σπουδές στην Καρδίτσα και τα Τρίκαλα όπου παράλληλα εργαζόταν.[4] Το 1914 εισέρχεται στην Σχολή καλών τεχνών σπουδάζοντας πρώτα κοσμηματογραφία και έπειτα ζωγραφική.[5] Δάσκαλοί του ήταν ο Δημήτριος Γερανιώτης, Σπυρίδων Βικάτος και ο Γεώργιος Ιακωβίδης ενώ άσκησε βαθιά επιρροή στο έργο του ο Κωνσταντίνος Μαλέας.[6] Το 1922 εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ομαδική έκθεση στο Ζάππειο μαζί με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Καλλιτεχνών.[5] Ταξίδεψε σε Παρίσι, Λονδίνο και Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε προσωρινά ως σκηνογράφος.[5]
Από το 1937 έως το 1948 δίδασκε με κάποιες διακοπές λόγω των γεγονότων της εποχής στο Γυμνάσιο της Καρδίτσας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ. Μάλιστα από κοινού με άλλους καλλιτέχνες, ζωγράφισε τις τοιχογραφίες με τους ήρωες του 1821 που τοποθετήθηκαν στο κτίριο του Εθνοσυμβουλίου του ΕΑΜ στους Κορυσχάδες. Μετά τα Δεκεμβριανά φυλακίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα. Από το 1948 μέχρι το 1966 έζησε στην Αθήνα και αργότερα επέστρεψε στην Καρδίτσα.[4]
Το 1966 έλαβε το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α΄, το 1982 τιμήθηκε από τον δήμο Καρδίτσας με το Αργυρούν μετάλλιο της πόλης, το 1984 έλαβε το Χρυσό μετάλλιο της πόλης των Αθηνών ενώ το 1989 τον βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών.[4][5] Πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1993 στην Καρδίτσα.
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιολδάσης αρχικά καταπιάστηκε με την προσωπογραφία τηρώντας τα ακαδημαϊκά πρότυπα.[5] Αργότερα συγκαταλέγεται στους καλλιτέχνες της πρώτης εικοσαετίας του 20ού αιώνα που προσπάθησαν να αποδεσμευτούν από τον φορμαλισμό που προωθούσε η ακαδημαϊκή ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και να αναζητήσουν νέες μορφές έκφρασης μέσω των αισθητικών αρχών των μετα-ιμπρεσιονιστικών κινημάτων που είχαν αναδειχτεί στο Παρίσι και είχαν ήδη διοχετευτεί και στην Ελλάδα.[6] Στην πορεία ο Γιολδάσης ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την τοπιογραφία και ειδικότερα με την απεικόνιση του τοπίου αλλά και των κατοίκων του θεσσαλικού κάμπου.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ unp37hz2dv. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ mutualart.com. 80CBB3FDEB1F10EB. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 85
.72 .36 .238 /Pictures /gioldasis _1977 .pdf. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2021. - ↑ 4,0 4,1 4,2 ««Η Καρδίτσα του Γιολδάση»». Ριζοσπάστης. 18 Μαρτίου 2001. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Εθνική Πινακοθήκη – 100 Χρόνια. Τέσσερις Αιώνες Ελληνικής Ζωγραφικής. Από τις Συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη. Αθήνα: ΕΠΜΑΣ. 1999. σελ. 656.
- ↑ 6,0 6,1 Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ/Μέτσοβο. Ζωγραφική, Χαρακτική, Γλυπτική. Αθήνα: Ίδρυμα Ευάγγελου Αβέρωφ - Τοσίτσα. 2008. σελ. 120.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|