Γλαύκος Κληρίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γλαύκος Κληρίδης
4ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας
Περίοδος
28 Φεβρουαρίου 1993 – 28 Φεβρουαρίου 2003
ΠροκάτοχοςΓιώργος Βασιλείου
ΔιάδοχοςΤάσσος Παπαδόπουλος
1ος Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων
Περίοδος
16 Αυγούστου 1960 – 22 Ιουλίου 1976
ΔιάδοχοςΤάσσος Παπαδόπουλος
Πρόεδρος Δημοκρατικού Συναγερμού
Περίοδος
1976 – 1993
ΔιάδοχοςΓιαννάκης Μάτσης
Βουλευτής Βουλής των Αντιπροσώπων
(Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας)
Περίοδος
16 Αυγούστου 1960 – 19 Σεπτεμβρίου 1976
Περίοδος
4 Ιουνίου 1981 – 27 Φεβρουαρίου 1993
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση24 Απριλίου 1919, Λευκωσία, Βρετανική Κύπρος
Θάνατος15 Νοεμβρίου 2013 (94 ετών)
Λευκωσία, Κύπρος
Εθνότητα Ελληνική
Υπηκοότητα Κυπριακή
Πολιτικό κόμμαΔΗΣΥ (1976-2013)
Ενιαίο Κόμμα (1969-1976)
Πατριωτικό Μέτωπο (1959-1969)
ΣύζυγοςΛίλα Ειρήνη Κληρίδου
Παιδιά1 κόρη
ΣπουδέςΝομική
ΕπάγγελμαΔικηγόρος
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Σωτήρος[1]
ΘρήσκευμαΧριστιανός Ορθόδοξος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γλαύκος Κληρίδης (Λευκωσία, 24 Απριλίου 1919 - 15 Νοεμβρίου 2013) ήταν διακεκριμένος Ελληνοκύπριος πολιτικός και Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας την περίοδο 1993-2003.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσωπική ζωή και σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γλαύκος Κληρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία, στις 20 Απριλίου 1919. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωάννη Κληρίδη, ο οποίος διατέλεσε δήμαρχος Λευκωσίας. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και στην Αγγλία.

Κατά την έναρξη του B΄ Παγκόσμιου Πολέμου κατατάχτηκε, το 1939, στη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία. Το 1942 το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε στη Γερμανία και ο ίδιος συνελήφθη αιχμάλωτος. Στην αιχμαλωσία παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου. Οι πολεμικές υπηρεσίες του κρίθηκαν ως εξαίρετες και διακεκριμένες. Με Βασιλικό Διάταγμα το όνομά του δημοσιεύθηκε στη «London Gazette» διότι αναφέρθηκε σε πολεμικό ανακοινωθέν για μια εξαίρετη υπηρεσία.

Σπούδασε νομικά στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και πήρε τον τίτλο L.L.B. τo 1948. Το 1949 αναγορεύθηκε Barrister-at-Law στο Gray's Ιnn. Από το 1951 μέχρι το 1960 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Κύπρο.

Ήταν νυμφευμένος με την Ειρήνη Κληρίδου και είχε αποκτήσει μια κόρη, την Καίτη Κληρίδου, η οποία είναι μέλος του πολιτικού γραφείου του Δημοκρατικού Συναγερμού και διατέλεσε για χρόνια Βουλευτής.

Πέθανε στις 15 Νοεμβρίου 2013 σε ηλικία 95 ετών.[2][3]

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την Ε.Ο.Κ.Α. στο Πραξικόπημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα 1955-59 υπηρέτησε στην Ε.Ο.Κ.Α. με το ψευδώνυμο «Υπερείδης» και υπεράσπισε πολλούς αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., που είχαν συλληφθεί από τους Άγγλους. Επίσης, ετοίμασε φάκελο για πολλές περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους Άγγλους, τις οποίες παρουσίασε η Ελληνική Κυβέρνηση στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Πήρε μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1959 και κατά τη μεταβατική περίοδο, μεταξύ αποικιακής διακυβέρνησης και ανεξαρτησίας (1959-1960), διατέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης. Την ίδια περίοδο διατέλεσε αρχηγός της Ελληνικής Κυπριακής Αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα. Το 1960 εξελέγη μέλος και στη συνέχεια Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι τον Ιούλιο του 1976.

Σε πολλές περιπτώσεις εξετέλεσε καθήκοντα Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ως αναπληρωτής του Προέδρου της Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου κατά τις απουσίες του στο εξωτερικό. Ανέλαβε την αρχηγία της Ελληνικής Κυπριακής Αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του Λονδίνου, που συγκλήθηκε τον Ιανουάριο του 1964 για να μελετήσει το Κυπριακό πρόβλημα.

Το 1968 ο Γλαύκος Κληρίδης ορίσθηκε εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής πλευράς στις διακοινοτικές συνομιλίες. Από αυτή τη θέση διεξήγαγε συνομιλίες με τον Ντενκτάς μέχρι τον Απρίλιο του 1976.

Το Φεβρουάριο του 1969 ίδρυσε το Ενιαίον Κόμμα. Στις βουλευτικές του 1970 εξελέγη και πάλι βουλευτής Λευκωσίας.

Στις 23 Ιουλίου 1974, λόγω του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, ανέλαβε προσωρινά καθήκοντα Προέδρου της Δημοκρατίας, σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Συντάγματος. Τα καθήκοντα αυτά τα άσκησε μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1974, ημέρα κατά την οποία επανήλθε στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος είχε εξαναγκασθεί από το πραξικόπημα να την εγκαταλείψει στις 16 Ιουλίου 1974. Τόσο ο ίδιος ο Πρόεδρος Μακάριος, όσο και η Βουλή των Αντιπροσώπων ευχαρίστησαν δημόσια τον Γλαύκο Κληρίδη για το έργο που επετέλεσε κατά την περίοδο αυτή.

1976-1993[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μάιο του 1976 ίδρυσε το Δημοκρατικό Συναγερμό από επίλεκτα μέλη του Ενιαίου Κόμματος, της Προοδευτικής Παρατάξεως και του Δημοκρατικού Εθνικού Κόμματος.

Κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1976, του 1981, του 1985 και του 1991 εξελέγη βουλευτής Λευκωσίας και ηγήθηκε του Δημοκρατικού Συναγερμού μέχρι της εκλογής του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1993.

Πρόεδρος της Δημοκρατίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γλαύκος Κληρίδης εξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1993 και επανεξελέγη το 1998.

Η θητεία Κληρίδη σημαδεύτηκε από την προσπάθεια ενίσχυσης της άμυνας με την αγορά των πυραύλων S-300, οι οποίοι λόγω των έντονων αντιδράσεων των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών αντικαταστάθηκαν από άλλους μικρότερου βεληνεκούς, ενώ οι S-300 εγκαταστάθηκαν τελικά στην Ελλάδα.[4]

Επί προεδρίας Κληρίδη, το 1998, ξεκίνησαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ το 2002 με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν επιτυχώς. Είναι αξιοσημείωτο, το γεγονός ότι ο Κληρίδης πέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς προαπαιτούμενο τη λύση του Κυπριακού.[5]

Το 2003 επαναδιεκδίκησε την προεδρία[6][7], αλλά έχασε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο.[8]

Τον Απρίλιο του 2004 τάχθηκε υπέρ της υποστήριξης του Σχεδίου Ανάν, στο Έκτακτο Παγκύπριο Συνέδριο του ΔΗ.ΣΥ. με αφορμή το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 [9] για την λύση του Κυπριακού Προβλήματος.

Διακρίσεις-Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διατέλεσε Πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού από το 1961 μέχρι το 1963 και σε αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών του, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος.

Με την έγκριση του Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄ του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Τάξης του Αγίου Τάφου ως αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει και της κατανόησης που είχε δείξει ως Αρχηγός της Ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετικά με τη θρησκευτική μειονότητα των Ρωμαιοκαθολικών (Λατίνων) της Κύπρου.

Μετά την εκλογή του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του απονεμήθηκαν από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή τα Διάσημα του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος.

Προς τιμήν του, μετά θάνατον, η Κυπριακή Δημοκρατία επέδωσε το όνομά του στο νέο Διεθνές Αεροδρόμιο της Λάρνακας που ολοκληρώθηκε το 2010.

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είχε δημοσιεύσει το βιβλίο Η Κατάθεση μου σε τέσσερις τόμους, καθώς και το βιβλίο Ντοκουμέντα μιας Εποχής 1993 - 2003.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Γιώργος Βασιλείου
Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας
28 Φεβρουαρίου 1993 - 28 Φεβρουαρίου 2003
Διάδοχος
Τάσσος Παπαδόπουλος
Προκάτοχος
-
Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
16 Αυγούστου 1960 - 22 Ιουλίου 1976
Διάδοχος
Τάσσος Παπαδόπουλος
Κομματικά πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
-
Πρόεδρος ΔΗΣΥ
1976 – 1993
Διάδοχος
Γιαννάκης Μάτσης