Γκριζοκέφαλος λεμούριος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Eulemur cinereiceps
Στακτοκέφαλος λεμούριος[1][2]
Κατάσταση διατήρησης
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Θηλαστικά (Mammalia)
Τάξη: Πρωτεύοντα (Primates)
Οικογένεια: Λεμουρίδες (Lemuridae)
Γένος: Ευλεμούριος (Eulemur)
Είδος: E. cinereiceps
Διώνυμο
Eulemur cinereiceps (Ευλεμούριος ο στακτοκέφαλος)
Grandidier and Milne-Edwards, 1890

Κατανομή του στακτοκέφαλου λεμούριου
Συνώνυμα
  • albocollaris Rumpler, 1975[2]

Ο Στακτοκέφαλος λεμούριος (Eulemur cinereiceps), ή γκριζοκέφαλος καφέ λεμούριος, είναι μέσου μεγέθους πρωτεύον, είδος λεμούριου στην οικογένεια των Λεμουρίδων. Το είδος δραστηριοποιείται καθ'ολη τη διάρκεια της ημέρας ή της νύκτας σε τυχαία διαστήματα. Μέχρι μία ταξινομική αναθεώρηση το 2008, ήταν γνωστός ως καφέ λεμούριος με λευκό περιλαίμιο ή Ευλεμούριος ο λευκοπεριλαίμιος (Eulemur albocollaris).[2] Ζει στη νοτιοανατολική Μαδαγασκάρη.[3] Το 2005, εκτιμήσεις δορυφορικών εικόνων έδειξαν περίπου 700 τ.χλμ. υπολοιπόμενων ενδιαιτημάτων στο γεωγραφικό του εύρος.[4] Απειλείται σοβαρότατα από το κυνήγι και την απώλεια ενδιαιτήματος και για αυτό συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των 25 πλέον απειλούμενων πρωτευόντων.[5][6] Αποτιμάται σήμερα ως Κινδυνεύον είδος από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης λόγω της εξαιρετικά περιορισμένης κατανομής του.[3]

Ο στακτοκέφαλος λεμούριος βρίσκεται μόνο στη νοτιοανατολική Μαδαγασκάρη, από τον ποταμό Manampatrana έως νότια στον ποταμό Mananara.[4][7]

Αλλαγή στην ταξινομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόσφατες γενετικά και μορφολογικά στοιχεία υποδεικνύουν ότι το πρώην όνομα, E. albocollaris, ήταν στην πραγματικότητα νεώτερο συνώνυμο του E. cinereiceps.[3] Κατά συνέπεια το κοινό όνομα γκριζοκέφαλος λεμούριος καθώς και το επιστημονικό όνομα Eulemur cinereiceps, αναστήθηκαν ώστε να αντικαταστήσουν το όνομα καφέ λεμούριος με άσπρο περιλαίμιο και το επιστημονικό E. albocollaris αντίστοιχα.[2][8]

Προηγουμένως, το είδος αυτό καταχωρούνταν ως υποείδος του κοινού καφέ λεμούριου έως ότου αναβαθμίστηκε σε είδος το 2001. Ωστόσο γενετικές μελέτες καθώς και μελέτες πεδίου ακόμα υποστηρίζουν την κατάσταση του ως υποείδους υπό την έννοια του βιολογικού είδους.[4]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Groves, C. (2005). Wilson, D. E.· Reeder, D. M, επιμ. Mammal Species of the World (3η έκδοση). Baltimore: Johns Hopkins University Press. σελ. 117. ISBN 0-801-88221-4. OCLC 62265494. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2011. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Mittermeier, R.; Ganzhorn, J.; Konstant, W.; Glander, K. και άλλοι. (Δεκέμβριος 2008). «Lemur Diversity in Madagascar». International Journal of Primatology 29 (6): 1607–1656. doi:10.1007/s10764-008-9317-y. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Andrainarivo, C., Andriaholinirina, V.N., Feistner, A., Felix, T., Ganzhorn, J., Garbutt, N., Golden, C., Konstant, B., Louis Jr., E., Meyers, D., Mittermeier, R.A., Perieras, A., Princee, F., Rabarivola, J.C., Rakotosamimanana, B., Rasamimanana, H., Ratsimbazafy, J., Raveloarinoro, G., Razafimanantsoa, A., Rumpler, Y., Schwitzer, C., Thalmann, U., Wilmé, L. & Wright, P. (2008). Eulemur cinereiceps. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Ανακτήθηκε 2008-10-06.
  4. 4,0 4,1 4,2 Ganzhorn, J. (2006). Lemurs of Madagascar (2η έκδοση). Conservation International. σελίδες 251 & 280. ISBN 1-881173-88-7. 
  5. Mittermeier, R.; Ratsimbazafy, J.; Rylands, A. B.; Williamson, L. και άλλοι. (2007). «Primates in Peril: The World’s 25 Most Endangered Primates, 2006–2008». Primate Conservation 22: 1–40. 
  6. Oates, R.A.; Wallis, J.; Rylands, A.B. και άλλοι., επιμ. (2009) (PDF). Primates in Peril: The World's 25 Most Endangered Primates 2008–2010. Εικονογράφηση από S.D. Nash. Arlington, VA.: IUCN/SSC Primate Specialist Group (PSG), International Primatological Society (IPS), and Conservation International (CI), σελ. 1–92. ISBN 978-1-934151-34-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-23. https://web.archive.org/web/20110723172932/http://www.primate-sg.org/PDF/Primates.in.Peril.2008-2010.pdf. Ανακτήθηκε στις 2010-02-22. 
  7. Garbutt (2007). Mammals of Madagascar, A Complete Guide. A&C Black Publishers. σελ. 163–4. ISBN 978-0-300-12550-4. 
  8. Johnson, S. E.; Lei, R.; Martins, S. K.; Irwin, M. T.; Louis, E. E. (2008). «Does Eulemur cinereiceps Exist? Preliminary Evidence From Genetics and Ground Surveys in Southeastern Madagascar». American Journal of Primatology 70 (4): 372-385.