Γιάννης Χοντρογιάννης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γιάννης Χοντρογιάννης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1761 Ελατόφυτο Αχαΐας |
| Θάνατος | 1835 Ελλάδα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Γιάννης Χοντρογιάννης ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821 από το Μάζι Καλαβρύτων. Εργάζονταν για τον Ασημάκη Ζαΐμη ως σωματοφύλακάς του.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 15 Μαρτίου του 1821, εν αγνοία των αρχηγών της επανάστασης οι οποίοι είχαν ορίσει την έναρξή της για τις 25 Μαρτίου, ο Χοντρογιάννης ζήτησε την άδεια από τον Ζαΐμη για να στήσει ενέδρα στη θέση "Χελωνοσπηλιά" του χωριού Λυκούρια Καλαβρύτων στον Τούρκο φοροεισπράκτορα Σεϊδή Λαλιώτη και στον Έλληνα τραπεζίτη Ν. Ταμπακόπουλο από τη Βυτίνα που συνοδευόταν από το γραμματικό του Ν. Γιαννακόπουλο και να τους πάρει τα χρήματα που μετέφεραν στην Τρίπολη. Την επόμενη μέρα ο ίδιος μαζί με τα έξι παιδιά του και τον Πετιώτη επιτέθηκαν στην ομάδα των Τούρκων που περίμεναν αλλά δεν μπόρεσαν να βλάψουν τον Σεϊδή που κατάφερε να ξεφύγει μαζί με τον Ταμπακόπουλο. Μεταξύ αυτών που συνέλαβαν βρισκόταν μόνο ο Γιαννακόπουλος από τον οποίον πήραν κάποια χρήματα καθώς και ότι ανήκε στον Ταμπακόπουλο και τα παρέδωσαν στον Ζαΐμη. Τα χρήματα αυτά δόθηκαν αποδεδειγμένα στον αγώνα.
Αυτή η ενέργεια του Χοντρογιάννη και των παιδιών του ήταν η αφορμή που περίμεναν όλοι. Εκείνες τις ημέρες κυκλοφόρησαν διογκωμένες πληροφορίες μεταξύ των Τούρκων οι οποίοι νόμισαν ότι άρχισε η επανάσταση και άρχισαν να κλείνονται στα κάστρα της Πάτρας, του Αιγίου και των Καλαβρύτων. Την ίδια ώρα βλέποντάς τους Τούρκους, οι Έλληνες άρχισαν τις δικές του επαναστατικές ενέργειες νωρίτερα από ότι είχε προγραμματιστεί παρακινούμενοι από ένα τυχαίο γεγονός.
Μετά την επανάσταση, ο Γιαννακόπουλος έκανε αγωγή στον Χοντρογιάννη ζητώντας του αποζημίωση ως θύμα ληστείας. Το δικαστήριο τον δικαίωσε και, παρόλο που τα χρήματα είχαν δοθεί στους αρχηγούς του αγώνα και τα διαχειρίστηκαν αυτοί, κατάσχεσε όλη την περιουσία του. Μάλιστα τον καταδίκασε για ληστεία και φυλακίστηκε στο Μπούρτζι Ναυπλίου αν και την ίδια ώρα το δικαστήριο του αναγνώριζε την προσφορά του στον αγώνα.
Τα παιδιά του Χοντρογιάννη μετά την καταδίκη του πατέρα τους και την απόφαση για δήμευση της περιουσίας τους βγήκαν στη παρανομία για να ζήσουν. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις για χάρη και αμνηστία το κράτος τα συνέλαβε και εκτέλεσε και τα έξι μετά από δόλο. Τον Πετιώτη δεν τον κυνήγησαν ούτε του έκαναν αγωγή παρόλο που ήταν συμμέτοχος.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, Τόμος Α΄, Σπυρίδων Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα - Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 1993, SET ISBN 9602363703, Σελίδες 78, 79
- Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα, Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996, σελίδα 29.
- Φωτάκου απομνημονεύματα, εκδόσεις Βεργίνα, 1996