Γιάννης Μανιάτης (πολιτικός)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιάννης Μανιάτης
Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας
και Κλιματικής Αλλαγής Ελλάδας
Περίοδος
25 Ιουνίου 2013 – 27 Ιανουαρίου 2015
ΠρωθυπουργόςΑντώνης Σαμαράς
ΠροκάτοχοςΕυάγγελος Λιβιεράτος
ΔιάδοχοςΠαναγιώτης Λαφαζάνης
Βουλευτής Αργολίδας του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Περίοδος
20 Σεπτεμβρίου 2015 – 11 Ιουνίου 2019
Περίοδος
7 Μαρτίου 2004 – 31 Δεκεμβρίου 2014
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση11 Οκτωβρίου 1956 (1956-10-11) (67 ετών), Άργος, Αργολίδα, Ελλάδα
Πολιτικό κόμμαΠΑΣΟΚ
ΣπουδέςΕθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
ΕπάγγελμαΜηχανικός, Πανεπιστημιακός
Ιστοσελίδαmaniatisy.gr

Ο Γιάννης Μανιάτης (γενν. στο Άργος το 1956) είναι Έλληνας πολιτικός, Βουλευτής με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) από το 2004 έως το 2019 και διετέλεσε Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενεργείας και Κλιματικής Αλλαγής.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Άργος το έτος 1956.

Έχει διδακτορικό ως μηχανικός και είναι διπλωματούχος αγρονόμος τοπογράφος μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Είναι Καθηγητής του Πανεπιστήμιου Πειραιώς στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων. Από το 1995 διετέλεσε Αναπληρωτής Καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης, αποτελεί Επισκέπτη Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βόννης στο Ινστιτούτο Οικονομικής Γεωγραφίας. Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Κλιματική Κρίση και Τεχνολογίες Πληροφορικής κι Επικοινωνιών»][1] Διευθυντής του Εργαστηρίου «Συστήματα και Πολιτικές Περιβάλλοντος κι Ενέργειας».

Μιλάει αγγλικά και γαλλικά.

Τα επιστημονικά του αντικείμενα είναι Ενεργειακή και Κλιματική Στρατηγική, Πολιτικές και Συστήματα Αποφάσεων στην Πράσινη Μετάβαση, Παρακολούθηση και Προστασία Περιβάλλοντος, Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών (G.I.S.), Φυσικοί Πόροι και Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη, Διαρθρωτικές Πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Συστήματα και Πολιτικές Έξυπνων Μεταφορών, Ψηφιακή Επιχειρηματικότητα και Διαχείριση Τεχνολογικής Καινοτομίας, Έξυπνες Πόλεις κι Ευφυής Γεωργία.

Έχει γράψει τα βιβλία:
  1. Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών, Εκδόσεις Ζήτη, 1996 Αρχειοθετήθηκε 2018-08-17 στο Wayback Machine.
  2. Η πρόκληση της Πράσινης Ανάπτυξης, Εκδόσεις Λιβάνη, 2009 Αρχειοθετήθηκε 2020-08-14 στο Wayback Machine.
  3. Ενέργεια και ορυκτός πλούτος, Εκδόσεις Λιβάνη, 2012 Αρχειοθετήθηκε 2020-08-07 στο Wayback Machine.
  4. Μεταρρυθμίσεις και προοδευτικός πατριωτισμός, Εκδόσεις Παπαζήση, 2016
  5. Πράσινη Ανάπτυξη: η απάντηση στην Περιβαλλοντική Κρίση, Εκδόσεις διαΝΕΟσις 2020
  6. Επειδή δεν υπάρχει Planet B, Εκδόσεις Πατάκη, 2024

Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2004 στην εκλογική περιφέρεια της Αργολίδας με την στήριξη του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Στη συνέχεια επανεκλέχθηκε στην ίδια εκλογική περιφέρεια και στις επόμενες εθνικές εκλογές του 2007, του 2009, του Μαΐου και Ιουνίου του 2012, καθώς και του Σεπτεμβρίου 2015.

Από τις 15 Νοεμβρίου 1998 έως τις 21 Ιουνίου 2001, διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών.

Από τις 7 Οκτωβρίου 2009 ως τις 21 Ιουνίου 2012, διετέλεσε Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, επί κυβέρνησης Πα.Σο.Κ. με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου και των μετέπειτα κυβερνήσεων με Πρωθυπουργούς τους Λουκά Παπαδήμο και Παναγιώτη Πικραμμένο.

Από τις 25 Ιουνίου 2013 μέχρι τις 27 Ιανουαρίου 2015, διετέλεσε Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής στην κυβέρνηση συνεργασίας του πρωθυπουργού Αντωνίου Σαμαρά.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]