Γεώργιος Τσαντίρης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γεώργιος Τσαντίρης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1896 Ικαρία |
| Θάνατος | 1966 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κόμμα Φιλελευθέρων, Ένωσις Κέντρου και Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Σάμου) |
Ο Γεώργιος Τσαντίρης (1896-1966) ήταν Έλληνας πολιτικός, εκλεγμένος βουλευτής Σάμου Ικαρίας από το 1950 μέχρι το 1958.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γεώργιος Ιωάννου Τσαντίρης γεννήθηκε στις Ράχες το έτος 1896. Από νεαρή ηλικία αναμείχθηκε στους απελευθερωτικούς αγώνες της Ικαρίας. Αν και παιδί ακόμα έλαβε ενεργό μέρος στην Ικαριακή επανάσταση του 1912. Υπήρξε ένας καλός συνεργάτης του αρχηγού του Ικαριακού στρατού οπλαρχηγού Κουκουδέα, του Ιωάννη Μαλαχία αρχηγού της Ικαριακής επανάστασης, και της Σαμιακής επανάστασης Θεμιστοκλή Σοφούλη. Έλαβε μέρος σε πολλούς απελευθερωτικούς πολέμους σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας έως την Ήπειρο συμμετέχοντας στο εκστρατευτικό σώμα της Ικαρίας.
Ιατρική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αποφοίτησε στο Πυθαγόρειο Γυμνάσιο Σάμου, σπούδασε Ιατρική στο πανεπιστήμιο των Αθηνών και στην συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο του Παρισιού (Université de Paris). Υπηρέτησε ως έφεδρος ιατρός στην Μικρά Ασία κατά τον πόλεμο του 1922. Κατά την Γερμανική κατοχή υπηρέτησε ως αρχίατρος σε νοσοκομείο της Μέσης Ανατολής, φέροντας τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας επανήλθε στις Ράχες όπου άρχισε να εργάζεται σαν ιατρός.
Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έτος 1950 κατήλθε στην πολιτική εκλεγείς βουλευτής Σάμου Ικαρίας υπό τη σημαία του Κόμματος Φιλελευθέρων. Το 1952 επανεξελέγη βουλευτής του ίδιου κόμματος. Το 1956 συμμετείχε στον συνδυασμό των συνεργαζόμενων τότε δημοκρατικών κομμάτων (Δημοκρατική Ένωσις) και εξελέγη και πάλι βουλευτής για τρίτη φορά. Διατέλεσε βουλευτής σύνολο εφτά χρόνια και οκτώ μήνες. Το 1963 εξελέγη μέλος της διοικητικής επιτροπής του Κόμματος Φιλελευθέρων. Από τη σύσταση της Ενώσεως Κέντρου εντάχθηκε σε αυτή και συμμετείχε στον αγώνα του Γεωργίου Παπανδρέου. Το 1964 κατεχόμενος από τον πόθο να συμπληρώσει μερικά ακόμη έργα στο χωριό του για την ανάπτυξη της περιοχής, έλαβε μέρος στις δημοτικές εκλογές της κοινότητας Ραχών όπου και εξελέγη Πρόεδρος της κοινότητας, μαζί με τον αδερφό του Φώτη Τσαντίρη γραμματέα και επί σειράς ετών πρόεδρος της κοινότητας Ραχών, αντιπρόσωπος της τραπέζης Αθηνών και προϊστάμενος του ταχυδρομείου και τηλεφωνείου Ραχών όπως και δάσκαλος των σχολείων Μανδριά, Άγιος Πολύκαρπος και Ραχών. Οι δύο τους παρέμειναν στη θέση μέχρι και το τέλος της ζωής τους τον Ιανουάριο του 1966.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γεώργιος Τσαντίρης έπασχε από χολολιθίαση περίπου τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του. Την παραμονή των εορτών του 1965 εισήχθη στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός προς παρακολούθηση. Παρόλο που δεν διέτρεχε άμεσο κίνδυνο ακολούθησε εγχείρηση της χολής για την αφαίρεση των λίθων. Κατά την νοσηλεία του ενώ όλα έδειχναν ότι πάνε καλά υπέστη γαστρορραγία συνέπεια παλαιού μικρού έλκους το οποίο δεν είχε επουλωθεί επαρκώς. Του γίνεται συνεχής μετάγγιση αίματος, η πληγή όμως δεν έκλεινε με αποτέλεσμα να υποστεί διάτρηση στομάχου. Οι ιατροί σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να τον σώσουν τον υπέβαλαν σε νέα χειρουργική επέμβαση στομάχου η οποία δεν ολοκληρώθηκε με επιτυχία και ο ασθενής απεβίωσε στις 13 Ιανουαρίου του 1966.
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα των αδερφών Τσαντίρη είναι συνδεδεμένο με τα πιο βασικά έργα προόδου της Ικαρίας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του νησιού. Με τις δικές τους ενέργειες πραγματοποιήθηκε η ύδρευση Ραχών, προσέγγισαν στον Αρμενιστή τα πρώτα ακτοπλοϊκά σκάφη της γραμμής Πειραιάς –Σάμος. Κατασκευάστηκε η πρώτη αμαξιτή οδός της Ικαρίας (Αρμενιστής – Ράχες, Ράχες – Πέζι, Ράχες – Βρακάδες, Ράχες - Εύδηλος). Ξεκίνησε η κατασκευή της κεντρικής αρτηρίας του νησιού (Άγιος Κήρυκος - Ράχες) η οποία όπως και είχε αναφερθεί από τον κ. Καστανιά στον επικήδειο του Γεώργιου Τσαντίρη να ονομασθεί σε «Λεωφόρος Γ. Τσαντίρη».
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εφημερίδα ΙΚΑΡΟΣΑΜΙΑΚΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΤΟΣ Ε' ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 56 Ημερομηνία έκδοσης Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 1966
- Η ίδρυση της Ένωσης Κέντρου, Ιστορικό Λεύκωμα 1961, σελ. 44-47, Καθημερινή (1997)
- Στατιστική αποτελεσμάτων εκλογών του 1950[νεκρός σύνδεσμος] από το ΕΚΠΑ, Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Πέργαμος.
- Ελευθερία, Τελικά αποτελέσματα εκλογών του 1952, 18-11-1952, σελ. 3
- Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Πέργαμος (ΕΚΠΑ).
- Ελευθερία, 25-2-1956, Νεότερα αποτελέσματα σελ. 6
- Ψηφοδέλτιο του Γεώργιου Τσαντίρη των εκλογών του 1965
- Άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ναυτικού πρακτόρος ακτοπλοίας του Φώτη Τσαντίρη 1941.
- Ένθετο περιοδικό ΙΚΑΡΟΣΑΜΙΑΚΟΙ ΚΑΙΡΟΙ έτος Η' Αριθ. 77 Σεπτέμβριος 1969 (το πρόπλασμα του Γ. Τσαντίρη που φιλοτέχνησε ο Ν. Ίκαρης)