Γεώργιος Ζυγομαλάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Ζυγομαλάς
Ξυλογραφία του Γεώργιου Ζυγομαλά από το περιοδικό "Άστυ" του 1885
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γεώργιος Ζυγομαλάς (Ελληνικά)
Γέννηση1840
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
πολιτικός
Οικογένεια
ΓονείςΑνδρέας Ζυγομαλάς
ΑδέλφιαΙωάννης Α. Ζυγομαλάς
Αντώνιος Ζυγομαλάς
Οικογένειαοικογένεια Ζυγομαλά

Ο Γεώργιος Ζυγομαλάς ήταν Έλληνας διπλωμάτης του 19ου αιώνα. Κινδύνεψε να αποτελέσει αφορμή διατάραξης των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη τουρκοκρατούμενη τότε Κρήτη.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1840 ως γιος του Ανδρέα Ζυγομαλά αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 και της Μαριόρας Ταμπακοπούλου. Νεότεροι αδελφοί του ήταν ο αγωνιστής της Κρητικής Επανάστασης Ιωάννης Α. Ζυγομαλάς και ο βουλευτής Αττικής και Υπουργός δημοσίας Εκπαιδεύσεως Αντώνιος Ζυγομαλάς.

Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρονών ήταν έτοιμος να πάρει μέρος στην επανάσταση της Θεσσαλίας. Οι γονείς του όμως τον έστειλαν στη Μασσαλία για να τελειώσει το σχολείο.

Στην προξενική υπηρεσία εισήλθε από το 1862, και από το 1874 εργάστηκε ως γραμματέας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στα Χανιά. [1]Προάχθηκε σε υποπρόξενο και τιμήθηκε μάλιστα από τον Βασιλέα Γεώργιο Α΄ με τον Σταυρό του Σωτήρα για τις υπηρεσίες του στην Κρητική Επανάσταση του 1878. Προς το τέλος του 1885 διορίστηκε από την κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, Διευθυντής του Γενικού Προξενείου των Χανίων.[2]

Κατά την εκεί παρουσία του δεν έχαιρε και ιδιαίτερης εκτίμησης εκ μέρους της Υψηλής Πύλης που φέρεται κάποιες φορές να ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση την ανάκλησή του ως persona non grata, και αυτό ίσως είτε από κάποια ιδιαίτερη εθνική δράση του, είτε ακόμα και από πιθανές σε βάρος του ραδιουργίες με πολιτικό χαρακτήρα.

Η επιρροή του Γεωργίου Ζυγομαλά, στον πατέρα του Ελευθερίου Βενιζέλου, Κυριάκο, λέγεται ότι ήταν αυτή που άλλαξε την γνώμη του πατέρα και επέτρεψε στον Ελευθέριο Βενιζέλο, να συνεχίσει σε ανώτερο επίπεδο τις σπουδές του.[3]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εφημερίδα «Το Άστυ», σελ. 4
  2. ό.π.
  3. http://www.venizelos-foundation.gr/images/content/Tsakalidis.pdf, σελ. 7