Γερσδορφίτης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 Γερσδορφίτης. Προέλευση: Γερμανία | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Θειοαρσενικούχα. Ομάδα κοβαλτίτη |
| Χημικός τύπος | NiAsS |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 6 gr/cm3 |
| Χρώμα | Αργυρόλευκο, σιδηρόγκριζο, λευκό σε στιλβωμένη επιφάνεια |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Κυβικό |
| Κρύσταλλοι | Οκταεδρικοί, ομοιάζουν με του σιδηροπυρίτη |
| Υφή | Στιφρή, συμπαγής |
| Διδυμία | Δεν εμφανίζει |
| Σκληρότητα | 5,5 |
| Σχισμός | Τέλειος {100} |
| Θραύση | Ανώμαλη |
| Λάμψη | Μεταλλική |
| Γραμμή κόνεως | Γκριζομέλαινα |
| Πλεοχρωισμός | Όχι |
| Διαφάνεια | Αδιαφανής |
Ο γερσδορφίτης (αγγλικά: gersdorffite) είναι θειούχο και αρσενικούχο ορυκτό του νικελίου. Το όνομα του αποδόθηκε προς τιμήν του Γιόχαν φον Γκέρσντορφ (Johann von Gersdorff, 1781–1849), του Αυστριακού ιδιοκτήτη του ορυχείου νικελίου στην κωμόπολη Schladming (περιοχή Dachstein, Αυστρία), στο οποίο πρωτοβρέθηκε το ορυκτό.
Όπως τα περισσότερα ορυκτά της ομάδας του (ορισμένα εκ των οποίων είναι ιδιαίτερα σπάνια)[1] συναντάται σε αποθέσεις υδροθερμικών φλεβών μέσων θερμοκρασιών. Σχετίζεται με κοβαλτίτη, νικελιούχο σκουττερουδίτη, ουλμανίτη, μιλλερίτη , μαρκασίτη, χαλκοπυρίτη και σιδηροπυρίτη. Έχει, επίσης, ανευρεθεί σχετιζόμενος και με ένα, προς το παρόν ανώνυμο, ορυκτό με χημικό τύπο (Ni,Fe,Co)AsS, το οποίο εικάζεται ότι είναι το νικελιούχο ανάλογο του αρσενοπυρίτη.
Ο γερσδορφίτης χρησιμοποιείται ως έλασσον ορυκτό του νικελίου αλλά και ως αντικείμενο συλλογής από συλλέκτες ορυκτών.
Ανευρίσκεται σε αρκετά σημεία της Γης, ορισμένα από τα οποία έχουν εντοπισθεί πρόσφατα. Κυριότερες εμφανίσεις του είναι στα μεταλλεία του Schladming[2], στην Όλζα (Olsa) και το Φράιζαχ (Freisach) στην Αυστρία, στη Γερμανία (περιοχές Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, Έσση, Θουριγγία και όρη Χαρτς), τη Σλοβακία (περιοχή της Dobsina), τη Γαλλία (αρκετές περιοχές), το Ινβερέρι της Σκωτίας, το Τιπερέρι της Ιρλανδίας, το Οντάριο του Καναδά, τη Μοντάνα των ΗΠΑ (όπου ανευρίσκονται μεγάλου μεγέθους κρύσταλλοί του), τη Βολιβία, το Μπου Αζέρ του Μαρόκου (επίσης μεγάλοι καθαροί κρύσταλλοι), την Κίνα, τη Νότια Αυστραλία και την Τασμανία.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου και στην Πάνορμο της Τήνου.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αναφέρονται χαρακτηριστικά τα ορυκτά τσανγκτσενγκίτης (changchengite, IrBiS, από κινεζικό τοπωνύμιο), χολινγκουερθίτης (hollingworthite, (Rh,Pt,Pd)AsS), τολοβκίτης (tolobkite, IrSbS), ουλμανίτης (ullmanite NiSbS) κ.ά.
- ↑ Πρόκειται για πόλη μεταλλωρύχων, 64 χλμ νοτιοδυτικά του Σάλτσμπουργκ στην περιοχή Dachstein της Στυρίας