Γαβριήλ Ιωάσαφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γαβριήλ Ιωάσαφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1818
Άγιος Γεώργιος Νηλείας Μαγνησίας
Θάνατος25  Μαΐου 1911
Χερσόνησος του Άθω
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμοναχός

Ο Γαβριήλ Ιωάσαφ γεννήθηκε το 1818 στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας και μετέπειτα πήγε στο Άγιο Όρος όπου και μόνασε μαζί με συγγενικά του πρόσωπα.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1864 σε ηλικία 46 ετών πήρε την απόφαση να φύγει από το μοναστήρι και να εγκατασταθεί στην Ιερά Μονή Ταξιαρχών, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου τον ακολούθησε μια μικρή μερίδα Ιβηροκελλιωτών Πατέρων. Η επιρροή του ήταν τέτοια, που θα αναλάβει την διοίκηση και οργάνωση της μονής. Στα χρόνια της διοίκησης του κατάφερε να ανυψώσει πνευματικά και υλικά το μοναστήρι και να γνωρίσει την μεγαλύτερη ακμή του. Pαράλληλα με την ανάπτυξη της Μονής επωφελήθηκε και η γύρω περιοχή όπου γνώρισε οικονομική και πολιτιστική άνθηση. Όλη η Θεσσαλική περιφέρεια γνώρισε τεράστια κοινωνική και πολιτισμική ανάπτυξη μετατρέποντάς την σε πόλο έλξης. Μέχρι και σήμερα εκατοντάδες είναι οι πιστοί που έρχονται να προσκυνήσουν την μονή.

Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γαβριήλ Ιωάσαφ θεωρείται ένας άγιος άνθρωπος που με τον τρόπο ζωής του και την προσωπικότητα του δεν έδωσε πότε σημάδια αμφισβήτησης. Υπήρξε συνεχιστής της μακρόχρονης παράδοση τον παλαιών Πατέρων όπου με βασικά κριτήρια την ευσπλαχνία του, την φιλοξενία του αλλά κυρίως το αγιορείτικο πνεύμα που τον περιτριγύριζε χάρισε απλόχερα την σοφία του και την καθοδήγηση του στους πιστούς. Η μορφή του Γαβριήλ Ιωάσαφ υπάρχει μέχρι και σήμερα αποτυπωμένη σε αρκετά αντικείμενα της Μονής.

Επίλογος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γαβριήλ Ιωάσαφ εκοιμήθη στις 25 Μαΐου 1911 σε ηλικία 93 ετών. Μέχρι τότε, ήταν ο στυλοβάτης της μονής, όπου με την πνευματική του καθοδήγηση κατάφερε να την διατηρήσει ανέπαφη και ανέγγιχτη από εξωτερικούς παράγοντες.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «Ο Σωτήρ», Εκδόσεις «Γεώργιος Λ. Καφούρος», 2010