Βρωμοξυλομεθάνιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βρωμοξυλομεθάνιο
Γενικά
Όνομα IUPAC Βρωμοξυλομεθάνιο
Άλλες ονομασίες Υποβρωμιώδης μεθυλεστέρας
Υποβρωμιώδες μεθύλιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος CH3OBr
Μοριακή μάζα 109,93672 amu[1]
Σύντομος
συντακτικός τύπος
CH3OBr
Συντομογραφίες MeOBr
SMILES COBr
ChemSpider ID 13562986
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο βρασμού 10,5 °C
Πυκνότητα 1.717 kg/m3
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το βρωμοξυλομεθάνιο ή υποβρωμιώδης μεθυλεστέρας ή υποβρωμιώδες μεθύλιο είναι ο απλούστερος εστέρας του υποβρωμιώδους οξέος (HOBr), δηλαδή θεωρητικά παράγεται με εστεροποίηση του τελευταίου με μεθανόλη. Σύμφωνα με το χημικό τύπο του, CH3OBr, έχει ένα ισομερές θέσης, τη βρωμομεθανόλη (BrCH2OH), που είναι μια ασταθής αλαλκανόλη που αφυδροβρωμιώνεται γρήγορα σχηματίζοντας μεθανάλη.

Δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δομή του ομοιάζει γεωμετρικά με αυτήν της μεθανόλης με χλώριο αντί υδρογόνου στο υδροξύλιο:

Δεσμοί[2]
Δεσμός τύπος δεσμού ηλεκτρονική δομή Μήκος δεσμού Ιονισμός
C-H σ 2sp2-1s 107 pm 3% C- H+
C-O σ 2sp3-2sp3 150 pm 19% C+ O-
O-Br σ 2sp2-4sp3 187 pm 6% O- Br+
Στατιστικό ηλεκτρικό φορτίο[3]
Ο -0,25
C -0,10
Η (C-H) +0,03
Br +0,06

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την επίδραση βρωμίου (Br2) σε μεθανόλη (CH3OH) παράγεται ασταθές διάλυμα βρωμοξυμεθανίου[4]:

Χημική συμπεριφορά και παράγωγα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτελεί ηλεκτρονιόφιλο αντιδραστήριο θετικού βρωμίου (Br+) σε συνδυασμό με το πυρηνόφιλο αρνητικό μεθοξύλιο (CH3O-).

Αυτοδιάσπαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρόβλημα σταθερότητας στο βρωμοξυμεθάνιο είναι ότι η στερεοχημική εγγύτητα του υδρογόνου και βρωμίου στο ίδιο μόριο σημαίνει ότι σύντομα το μόριο αφυδροβρωμιώνεται παράγοντας μεθανάλη και υδροβρώμιο:

Αντιδράσεις υποκατάστασης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υποκατάσταση σε υδροξύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε υδροξείδια, π.χ. σε υδροξείδιο του νατρίου (NaOH), παράγεται μεθανολικό νάτριο και υποβρωμιώδες οξύ, [5]:

Υποκατάσταση σε αλκοξύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε αλκοολικό άλας, π.χ. αλκοολικό νάτριο (RONa), παράγεται μεθανολικό νάτριο και ακυκλοβρωμίδιο[5]:

Υποκατάσταση από αλκινύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε αλκινικό άλας, π.χ. αλκινικό νάτριο (RC≡CNa), παράγεται μεθανολικό νάτριο και 1-βρωμαλκίνιο[5]:

Υποκατάσταση από κυάνιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε κυανιούχο άλας, π.χ. κυανιούχο νάτριο (NaCN), παράγεται μεθανολικό νάτριο και βρωμοκυάνιο[5]:

Υποκατάσταση από αλκύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε οργανομεταλλική ένωση, π.χ. αλκυλολίθιο (RLi), παράγεται μεθανολικό νάτριο και βρωμαλκάνιο[5]:

Υποκατάσταση από σουλφυδρίλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε όξινο θειούχο νάτριο (NaSH) παράγεται μεθανολικό νάτριο και βρωμυδρόθειο[5]:

Υποκατάσταση από σουλφαλκύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε θειολικό νάτριο (RSNa) παράγεται μεθανολικό νάτριο και βρωμοθειομεθάνιο[5]:

Υποκατάσταση από ιώδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε άλας άλλου αλογόνου, π.χ. NaΙ, παράγεται μεθανολικό νάτριο και βρωμιώδιο[5]:

2. Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε αλκυλαλιωδίδιο (RI) παράγεται μεθοξυαλκάνιο και βρωμιώδιο[5]:

Υποκατάσταση από αμινομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε αμμωνία (NH3) παράγεται μεθανόλη και βρωμαμίνη[5]:

Υποκατάσταση από αλκυλαμινομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε πρωτοταγή αμίνη (RNH2) παράγεται μεθανόλη και N-βρωμοαλκαναμίνη[5]:

Υποκατάσταση από διαλκυλαμινομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε δευτεροταγή αμίνη (R'NHR) παράγεται μεθανόλη και Ν-αλκυλο-N-βρωμοαλκαναμίνη[5]:

Υποκατάσταση από φωσφύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε φωσφίνη σχηματίζει μεθανόλη και βρωμοφωσφίνη[6]:

Υποκατάσταση από σιλύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε σιλάνιο, παρουσία τριφθοριούχου βορίου, παράγεται υδροχλώριο και σιλοξυμεθάνιο[7]:

Υποκατάσταση από υδρίδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου σε υδρίδιο μετάλλου, π.χ. σε υδρίδιο του λιθίου (LiH), παράγεται υδροχλώριο και μεθανολικό λίθιο (ή το αντίστοιχο άλας του άλλου μετάλλου, αν είχαμε άλλο υδρίδιο)[5]:

Ηλεκτρονιόφιλη αρωματική υποκατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση βρωμοξυμεθανίου π.χ. σε βενζόλιο παράγεται βρωμοβενζόλιο και μεθανόλη:

Αντιδράσεις προσθήκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Προσθήκη σε διπλούς δεσμούς C-C. Π.χ. με αιθένιο δίνει 1-μεθοξυ-2-βρωμαιθάνιο:

2. Προσθήκη σε τριπλούς δεσμούς C-C. Π.χ. με αιθίνιο δίνει 1-μεθοξυ-2-βρωμαιθένιο:

3. Προσθήκη σε συζηγείς διπλούς δεσμούς C-C. Π.χ. με βουταδιένιο-1,3 δίνει 1-μεθοξυ-4-βρωμοβουτένιο-2:

4. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ισοκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με κυκλοπροπάνιο δίνει 1-μεθοξυ-3-βρωμοπροπάνιο:

κυκλοπροπάνιο

5. Προσθήκη σε ενώσεις με καρβονύλιο. Π.χ. με μεθανάλη δίνει μεθοξυβρωμοξυμεθάνιο:

6. Προσθήκη σε ιμίνες. Π.χ. με μεθανιμίνη δίνει N-βρωμο-1-μεθοξυμεθαναμίνη:

7. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ετεροκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με το εποξυαιθάνιο δίνει εκρηκτικό υπεροξείδιο 2-βρωμοξυ-1-μεθοξυαιθάνιο[8]:

8. Προσθήκη σε ενώσεις με αζωτούχους τριμελείς ή τετραμελείς ετεροκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με το επαζαιθάνιο δίνει 2-μεθοξυ-Ν-βρωμοαιθαναμίνη[9]:

Παρεμβολή μεθυλενίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση μεθυλενίου ([:CH2]) σε βρωμοξυμεθάνιο παράγεται βρωμοξυαιθάνιο[10]:


Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Διαδικτυακός τόπος ChemSpider
  2. Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of the Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»
  3. Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
  4. Διαδικευακός τόμος JAC: Journal of American Chemistry[νεκρός σύνδεσμος]
  5. 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 186, §7.3.1.
  6. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 267, §11.3.Α1, R = Br, X = CH3O.
  7. Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 291-293, §19.1.
  8. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, §2.1., σελ. 16-17, εφαρμογή γενικής αντίδρασης για Nu = CH3O.
  9. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, §2.3., σελ. 22-25.
  10. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 155, §6.7.3.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Διαδικτυακός τόπος JOC (Journal of Organic Chemisrty).