Βουλή των Λαζάρων

Με την ονομασία «Βουλή των Λαζάρων» αποκάλεσαν σκωπτικά τη μοναδική στην ελληνική ιστορία επαναφορά Βουλής περασμένων εκλογών, η οποία σχηματίσθηκε τον Ιούλιο του 1917 με διάταγμα που προώθησε ο Γαλλος Αρμοστής Καρολος Ζονναρ και υπέγραψε ο Βασιλιάς Αλέξανδρος, με το οποίο «νεκραναστήθηκε» η προηγούμενη Βενιζελική Βουλή, του 1915, που είχε παύσει να υφίσταται μετά τη δεύτερη παραίτηση του Ελευθέριου Βενιζέλου, τον Οκτώβριο του 1915, λήγοντας, τυπικά μόνο, τον Εθνικό Διχασμό υπέρ του δεύτερου.

Η δεύτερη παραίτηση είχε προκύψει με αφορμή την εμπλοκή του Βενιζέλου στην απόβαση της Στρατιάς της Ανατολής της Τριπλής Συνεννόησης (Αντάντ) στη Θεσσαλονίκη, οπόταν ο πατέρας του Αλέξανδρου, βασιλιάς Κωνσταντίνος αρνήθηκε να ενεργοποιήσει το Ελληνοσερβικό σύμφωνο, παρόλη την πρόσφατη συμπαράταξη της Βουλγαριας στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων και την επικείμενη επίθεσή της στη Σερβία, μία μέρα αφότου ο Βενιζέλος είχε επιτύχει την ψήφο εμπιστοσύνης για την επιστράτευση και το άνοιγμα του Μακεδονικού Μετώπου. Η Διάλυση της βουλής ακολούθησε 1 μήνα αργότερα, όταν η βουλή των «Φιλελευθέρων» αρνηθηκε να δεχτεί τις διορισμένη από τον βασιλια κυβέρνηση του Ζαΐμη.

Συσχετιζόμενη η πράξη αυτή με την ευαγγελική περικοπή περί της νεκρανάστασης του Λαζάρου, έλαβε το όνομα «Βουλή των Λαζάρων».

Ιστορικό

Συγκεκριμένα μετά την εκθρόνιση του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄ και την ανάρρηση του Βασιλέως Αλεξάνδρου Α΄, (19 Μαΐου του 1917), που συνέβη κατ΄ απαίτηση της Αντάντ, αφού προηγουμένως η τελευταία είχε παραβιάσει την κυριαρχία της Ελλάδας, καθιστώντας την προτεκτοράτο, θέτοντας ακόμα και Αρμοστή και έχοντας κατασχέσει τον ελληνικό στόλο, επιστρέφοντας ο Ελευθέριος Βενιζέλος από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, δια του γαλλικού θωρηκτού «Προβάνς», στις 7 Ιουνίου, υποστηριζόμενος από τις σενεγαλέζικες ξιφολόγχες περιπόλων που είχαν στο μεταξύ αποβιβαστεί στον Πειραιά και περιπολούσαν στην Αθήνα, έξι ημέρες μετά σχηματίζει κυβέρνηση της οποίας και ανέλαβε πρόεδρος.

Στη συνέχεια, παρακάμπτοντας την πολιτική κατάσταση, προώθησε το Βασιλικό Διάταγμα της 29ης Ιουνίου με το οποίο ανακαλούσε το ΒΔ της 29ης Οκτωβρίου του 1915 που αναφερόταν στη διάλυση της προηγούμενης βουλής, προσδιορίζοντας έτσι την ανασύσταση της Βουλής του 1915 σε νέα τακτική σύνοδο 13 ημέρες μετά, στις 12 Ιουλίου. Έτσι στη νέα αυτή «Βουλή των Λαζάρων» που προέκυψε, πρόεδρος εκλέχθηκε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης λαμβάνοντας 180 ψήφους επί συνόλου 194 που φέρονταν να ψήφισαν (την εποχή εκείνη το σύνολο των βουλευτών ήταν 200).

Η Βουλή αυτή παρέμεινε για τρία χρόνια μέχρι το 1920, χωρίς να γίνουν εκλογές.

Όμοια περίπτωση επαναφοράς προηγούμενης βουλής ούτε προηγήθηκε, ούτε επαναλήφθηκε στην ελληνική πολιτική ιστορία.

Πηγές

• Δ. Βρατσάνος "Ιστορία των Ελληνικών Επαναστάσεων 1824-1935" Εκδ. Αρίων - Αθήναι, σ.189