Βετερινάριος

Βετερινάριος (λατ. veterinarius) ήταν ο τίτλος αξιωματικών του αρχαίου ρωμαϊκού στρατού, μέλος της τάξης των «immunes», οι οποίοι υπηρετούσαν ως χειρούργοι κτηνίατροι. Ανάμεσα στα καθήκοντά του βετερινάριου ήταν η φροντίδα μιας πληθώρας ζώων που χρησιμοποιούσε το στράτευμα: πολεμικά άλογα, υποζύγια, ζώα που προσφέρονταν ως θυσία και οικόσιτα ζώα που χρησίμευαν για τροφή.

Επειδή ακριβώς είχαν ένα εξειδικευμένο καθήκον να επιτελέσουν το οποίο απαιτούσε εκπαίδευση και ευφυΐα ανώτερη του μέσου όρου, οι βετερινάριοι (veterinarii), κατατάσσονταν στους «immunes», δηλαδή στρατιώτες με ειδικά καθήκοντα, που συνήθως απαλλάσσονταν από επικίνδυνες αποστολές και αγγαρείες.

Ο τίτλος του «pecuarius» (αλλιώς «pequarius») επίσης σχετίζεται με τη φροντίδα ζώων, αν και η διαφορά ανάμεσα στους δύο δεν είναι σίγουρη. Υπάρχει η υπόθεση πως ένας veterinarius απασχολούταν με την ιατρική φροντίδα των ζώων, ενώ ο pecuarius είχε πιο χειρωνακτικά καθήκοντα ως βοηθός γιατρού.